LOVELESS

first argue

This is work of fiction.  Names characters,place and event'are fictitious, unless othewise stated. Any resemblance to real persons, living or dead or actual events is purely coincidental.

Enjoy reading!!!

Chapter 1

UGH!!! What with this people ang aga aga ang dudugyot! Panibagong umaga panibagong kaplastikan nananman ipapakita ko!

"Hi Lein"... bati ni josh saakin pero inirapan ko lamang ito.

Ew i dont even know him! maka hi akala mo ang pogi tsk.

Pumunta ako sa restroom total wala pa namang yung first period naming prof. I need to retouch! Nahahawa ako sa kadugyutan ng mga tao sa paligid ko yuck!

I put liptint on my lips.no need to put  powder I'm already white...mukha na akong bangkay sa sobrang puti ko...pero bagay naman sa akin.

Pagkatapos kong mag retouch ay timing na nag ring ang belle hudyat na papasok na kami.

Habang naglalakad ako sa corridor nasulobong ko naman yung mga mukang paa.

Oh! Look who's here..."hi Lein, angganda mo naman" sabi ni trisha na halatang nag paplastic nanaman ang gaga.

Ohhh,"nakawala ba kayu sa basurahan?"tanong ko sa kanila agad namang nag usok yung ilong ng dianna.

"Excuse me?".... sabi ng hampas lupang si trisha.

Oh bakit dadaan ka?sabi ko sabay irap.
Pwede ba? wala akong oras makipagplastikan sa inyo. Muka nanga kayung basura dinagdagan nyu pa pwe! Alis!

"Tama nayan dianna't trisha alis na tayo"sabi ni george... mukang mabait ang isang to...but i still don't care.

Ako nalang ang nag adjust at umalis nalang ako sabay irap sa kanila.

"Ugh those squammy"

Natapos ang buong araw na wala namang magandang nangyari. Ano pa aasahan ko? Idagdag mopa ang bwesit na prof ko kanina tatanong pa kong late ako, diba halata?ako nangalang huling pumasok magtatanong pa tsk.

Pag labas ko sa gate the usual andon na yung driver ko. How i wish na sana pag lumabas ako galing School si daddy agad sasalubong sa akin... tumawa nalang ako ng mapakla... nanggilid agad ang mga luha ko pero agad kodin itong pinunasan.

They know me as a strong girl dahil never akong umiyak sa harap nila at isapa lagi akong nag mamaldita. Hindi lang nila alam kong gaano ako ka inggit sa kanila dahil napag tuunan sila ng pansin ng parents nila.

Oo nakukuha ko gusto ko pero hindi nila mabibigyan yung pinakagusto ko! Simpleng atensyon lang yun lang!mahirap bayun?!
Napabuntong hininga nalang ako sa kawalan sabay punas ng mga luha ko.

Pisteng buhay to oh!

Habang nasa byahe ako diko namalayan na naka tulog pala ako kaya ginising nalang ako ni manong bert.

Pumasok ako sa bahay agad naman akong dinaluhan ng mga maids namin.

"Madam anopo gusto niyo para sa hapunan?" Gusto niyo po bang ipagluto ko kayu?...sabi ng isa naming maid

"No thanks". Sabi ko sabay akyat at pumasok sa kwarto ko.

Mag aalas deis  na pero dilat na dilat padin ako ugh di ako makatulog gusto kuman na tumulog ayaw sumang ayon ng mg mata ko! Kaya napapaisip nalang ako ng kong ano ano.

Namimiss kuna parents ko. Siguro kung hindi lang nila inuuna ang business masaya kami ngayon. Mabuting bata at marami akong kaibigan ngayon. They're so unfair! Pinapakita nila ang pagmamahal nila sa pag bibigay nag mga materyal at pera. Seriously? Tao paba sila? May pakiramdam paba sila? Tangina sila ka ilangan ko e wala akong karamay tuwing down na down ako!

Napahagulhol nalang ako sa iyak. Nadagdagan na hindi ako makatulog dahil sa sipon hindi ako maka hinga.

All i want is attention but they can't even  give me that. Is that so hard huh? They don't even bother to ask me if I'm okay, if i have a problem shit.

Oh god i can't handle this pain anymore. Give me someone to lean on someone who can stay in my lowest time. Someone who can understand me. Give me someone who can accept my flaws.

Ito na ang kinagawian ko gabi gabi iiyak at mag iisip ng kung ano ano. Para lang makatulog.

A/N:
That's for today mga mars,hope you enjoyed
Sorry sa grammatical errors hehe. Lovelots!!!

Ps:guise if you dont like my story pls don't bash me. Thank U.

"Kung ayaw sayu ayawan moden wag kang papatalo">.<

Seyah sa nxt mwa!!!