Karanlıktan korkan gözlerin,
Zifiri aydınlığım...
Sevmediğin gecelerde,
Seninle nicelerine uyandığım...
Yorgunsam,
Ellerini tutabilmenin umudu yoran...
Her aradığında telefonda,
Her ihtiyacında tam karşında olabilmenin temennisi dilenen...
Kan ter içinde korkulardan sıyrılıp okunan dudaklarımdan,
İçinde geçmişi, geleceği, eksiği, fazlasıyla adın hece hece...
Biriktirdiklerim, kağıda düşen aksinden öte,
An be an,
Sen ve ben,
Geleceğe kalan çığlığı kalbimin,
Duyabildiğin en yüksek perdeden...
Hasretin bilendiği yer,
Hemen yanı başında her seferinde...
Ne ben anlatabilirim bunu,
Ne hissedebilir okuyan kimse.
Senin için dikkat ediyorum kendime,
Ellerimin kıymeti, dokunacaksa saçlarına diye...
Sözcüklerim, seni anlatacaklar diye dilimde.
Alnımdaki yazı, içindeysen başım üstüne.
Kalbim aksak ritmine devam etmekte,
(bir gün duasına ihtiyacın olacak diye)
Gözlerimin takıldığı en uzak yer,
Gözlerinin derinleri...
Yalnız sen olacaksın yakan,
Ellerinle söndürdüğünde beni...
Kendime dair tanıdığım bir "son" yok,
Altı, üstü bir toprağın.
Umutla aldığın her nefes yeter,
Hayata tutunduğum yer olmaya.
Ardımda bırakacağım değer,
Karanlıktan korkma!
