KOYU GÖZLER

1.Bölüm -ÇIK DIŞARIYA OYNAYALIM!

Selam zirvedekilerim nasılsınız? Sizlerle yeni bir kitap ile karşınızdayım. Kurgu tamaiyle bana aittir. Heyecanla  okumanız dileğiyle.

⚡️

Nare, adı gibi güçlü! Adı gibi ateş parçası mıydı? Ah bunu diyen ahmaktı. Nare hiç de öyle biri değildi çünkü. Bunu yıllar önce anlamış kabullenmişti. Yıllar önce o gece.

Yıl 2011

Nare 7 yaşında. dik omuzlarıyla. Annesinin elinden tutuyor. Pamuk şekerini yiyordu. Babası deprem bölgesine yardıma gitmişti. Annesi her gece ağlıyordu. Bu sabah kalkıp Nare'ye "Hadi kızım beraber en sevdiğin şekeri alıp sahilde gezelim." dediğinde canından çok sevdiği annesini kıramamıştı. Nare hep dik duran  oldukça tatlı bir kızdı. Hiç omuzlarını eğmezdi de o minik vücudundan ödün vermeyerek. Yaşıtları arasında olgun kalırdı. Şarkı söylemeyi çok severdi de. Nare annesiyle sahile gittiğinde annesi ona pamuk şeker almıştı.  Afiyetle yemişti o pamuk şekeri. Annesi onu en son arabaya bindirmişti. Ve Kocaman bir binanın önünde durmuşlardı. "Anneciğim neden geldik buraya? Neresi burası."

"Nare ben seni hiç sevmedim." Hayatını parçalayan sözler bunlardı işte.

Nare geçirdi içinden pamuk şeker yediği satleri. Annesiyle denize taş attığı saatleri. Sonra aklına geldi. Annesi onu hiç gezdirmezdi ki. Ama ne olursa olsun Nare hep annesini severdi. Hatta oonu bir partide başka bir adamla dip dibeyken gördüğünde bile annesi ona "iş için." dediğinde hemen düşüncelerini silip atmıştı. Peki annesinin bu sözlerini de silip atabilecek miydi orası meçhul du işte.

"Sen bebekken seni buraya bırakmıştım." Nare sertçe yutkundu. O gün kaybolduğunu sanıp annem beni rahat rahat bulsun diye annesinin numarasını 22 günde zor ezberlediği numarayı ordaki yetkiliye söylediği için mecburi gelip almışlardı onu Üstelik o zaman 4 buçuk yaşındaydı. Sayıları zor öğrenmişti. 

"Ve sen çok zeki olduğunu sanan bir aptal olarak numaramı ezberlemiştin."

Nare'nin annesi nefret doluydu.

"Ama bugün seni kendi ellerimle bırakacağım. Numaramı değiştirdim bence uğraşmamalısın."

Annesi arkasını döndü. Tam gidiyordu ki tekrar Nare'ye döndü. 

"Baban öldü."

Nare annesi arkasına döndüğünde herhalde şaka diye düşündü. Ama o bambaşka şeyler söylüyordu.

Nare annesinin gözlerinde merhamet arıyordu. Ama birazcık dahi yoktu ki. O an hiç düşünmeden

"Anneciğim! Senin gözlerinde merhametten hiç yok. Kalmadıysa verebilirim."

diyerek umutla baktı annesine. Ve annesinin önce kaşları havalandı, ardından ağzı aralandı. ordan bi "lütfen Nareciğim." çıkmadı. Onun yerine ağzından dolu bir kahkaha yükseldi. Nare nin hiç tanımadığı bir duyguydu bu. O gün Nare iki yeni duygu daha öğrendi. Annesinin kahkahasından Alay duygusunu. Kendi güçsüzlüğünden muhtaçlık duygusunu.

Şimdiki zaman.

Yatakta uzanmış . Yakısşklı tavanımla bakışıyordum. Üniversite tatilindeydik. Yarı dönem tatilindeydik yani. Yavaşça doğruldum. Bayadır spor yapmıyordum ve spor yapmak oldukça iyi geliceği için spor salonuna gidecektim. İlk kahvaltı yapmak için mutfağıma gittim. Kendime oldukça güzel bir kahvaltı hazırladıktan sonra bir iştahlada yedim. Çok yemek yemezdim. İştahla başlardım ama en fazla 3-4 lokma yerdim. Bugünde fazlası değildi. Odama geçip kendşme spor için kıyafet seçtim. Beyaz spor badi  aynı renk bir tayt ile çıkmaya hazırlanıyordum ki televizyondan sesler gelmeye başladı.