10 jongens, 1 echte liefde

Deel 1

Tot vandaag dacht ik dat mijn moeder alleen nog naar haar therapeute ging voor de gezelligheid. Dat ze het niet meer echt nodig had. De scheiding is tenslotte al bijna negen jaar geleden, dus wat voor problemen kan ze nog hebben? Nog één, volgens de betreffende therapeute, Chantal Veldman.
“Je moet weer aan de man.” Ze kijkt mam serieus aan, alsof dit van levensbelang is. “Het is de enige manier om weer vertrouwen te krijgen in relaties. Je moet gaan daten.”
Mam kijkt Chantal aan alsof ze gek is geworden. “Daten? Ik? Ach, schei uit. Daar ben ik toch veel te oud voor.”
“Niet waar,” vindt Chantal. “Je bent pas zesendertig. Je voelt je alleen oud doordat je zo jong getrouwd en gescheiden bent. En vanwege Ruby, natuurlijk. Zij zit nu zelf in de levensfase waarin ze begint met daten.”
O nee, laten we het alsjeblieft niet over mij hebben. Mijn liefdesleven stelt zo weinig voor dat Chantal vast in slaap valt als ik haar erover vertel.
“Nou, dat denk ik niet. Ruby heeft nooit dates.”
Dankjewel mam. Het erge is dat het waar is wat ze zegt. Nou ja, erg? Het is niet zo dat ik per se wil gaan daten, ik ben alleen nog niet de juiste jongen tegengekomen. Kan gebeuren toch?
Chantal verschuift haar blik van mam naar mij. “Serieus Ruby? Heb je nog geen vriendje?”
“Nee. So what?” Hallo, ik ben zestien. Had ik het dan al met de hele school gedaan moeten hebben? Ik ben geen slet.
Een lach verschijnt op Chantals gezicht. Zo’n lach die zegt: ik heb een geniaal plan bedacht dat jullie ongetwijfeld niks vinden, maar jullie gaan het toch uitvoeren. “Dan heb ik het perfecte idee. Jullie gaan dates voor elkaar zoeken. Ellis, jij zoekt tien dates voor Ruby en Ruby, jij zoekt tien dates voor je moeder. Volgende week wil ik horen hoeveel jullie er tot dan toe gevonden hebben.”
Mam en ik kijken elkaar aan. Volgens mij weten we allebei niet wat we ervan moeten vinden. Zit ik echt te wachten op een vriendje dat door mijn moeder is uitgekozen?
Maar mijn moeder heeft al besloten. “Oké, laten we het doen. Het is nu of nooit.”