Hayatım Sensin ♡♥

*20* Yeni hayatıma merhaba ( ! )

-Anlaştık zaten bulduklarımızı değerlendirmemiz gerekecek.

-Bana uyar hadi gidelim.

Çıkmadan önce son bir kez daha evimize baktım , onca yıl geçmesine rağmen anılar bu evi ayakta tutuyordu.  İçindeki sıcaklığı hala tüm kalbimle  hissedebiliyordum.

Caleb’in arabayı çalıştırmasıyla  kendime geldim yine anılara dalmış gitmiştim belliki..

Arabaya binip oradan uzaklaştık belki de  bir daha dönmemek üzere..

Otel 1 saat uzaklıktaydı bende biraz uyumaya karar  verdim umarım Dan tekrar rüyama gelir ve bana neler yapacağımı anlatır. Bulduklarım bir işe yarar mı onu bile bilmiyordum yardımına ihtiyacım vardı…

Daha uyuyalı bana göre yarım saat bile olmadan motele gelmiştik. Caleb parayı ödeyip  oda anahtarlarımızı almıştı birini bana uzatırken ;

-Buradan yarın saat 09.00 gibi yola çıkacağız , uyu ve dinlen.

-Nereye gidiyoruz ?

-Eğitilmek üzere gideceğimiz yere.

-Anlaştık dokuzda girişte olurum.

Caleb bir şey demeden anahtarın üzerinde yazan 101 ve 102 numaralı odalarımıza dağıldık.

Odada balkon  , buzdolabı ,  eşya dolabı  , havlu , fön makinası , televizyon , tek kişilik bazalı bir yatak gibi birkaç eşya vardı. Temiz güzel bir yere benziyordu.

Balkona çıktım. Etrafı seyrederken aklıma her şeyin başladığı o kaçırılma ânı geldi. İçimi ürperten bir rüzgar vardı sanki anılarıma dalmış ve etkilenmiş gibi estikçe esiyordu. İçeri girme konusunda soğuğa daha fazla direnemedim ve doğruca yatağıma yöneldim. Yine aklıma Dan ile olan bir anımız geldi.

O gündü , 18 yaşıma girdiğim her şeyin karıştığı hayatımın en güzel bir o kadar da berbat bir günüydü..

Yatakta öylece uzanırken uyuyamadığımı farkedince Dan’e neden uyuyamadığımı  sormuştum. Dalga geçer gibi “Gerçekten uyuyabileceğini düşünmedin değil mi “ diye sordu. O an bunu yanlış anlayıp birdaha hiç uyuyamayacağım , sebebinin ise bu vampir saçmalığının bir parçası olduğunu sanmıştım.

Ama işin aslışöyleydi ; Dan 18 yaşına geldiğinde insan kanı içmiş ve vampir olmayı kabul etmişti. Herkese 18 yaşına geldiğinde bu seçim hakkı verilirdi. O vampir olmayı kabul etmişti ve uyuyamıyordu ama ben henüz insan kanı içmediğim  için seçim yapmamıştım. Zaten ne yapacağımı da bilmiyordum.

Danışabileceğim kimsem yoktu tamam herkes uzun bir hayatı tabi ki isterdi ama sonsuzluk biraz fazla değil miydi ?

Dan gitmişti , Veranda -annem- ise ölmüştü..

Ölüm haberini gittiğinden 2 gün sonra öğrenmiştim. Kara meclis üyeleri babamdan dolayı annemi öldürmüşlerdi . Öldürülüş anı hafızamdan hiçbir zaman gitmiyordu yemek yiyemiyor sanki nefes alamıyordum. Yaşıyordum ama yaşadığıma dair herhangi bir belirtide gösteriyor değildim. Dan bu duruma daha fazla dayanamayıp o hatıraları hafızamdan silmişti. Sadece ölümünün üzüntüsü kalmıştı içimde..

Kaçırıldığımız gün beni de öldürmek istiyorlardı ki Caleb beni kurtarmıştı. Sanırım ona bu konuda bir teşekkür borçluydum. Bunu aklımın bir köşesine not ettim.

Annemin ölümü beni derinden etkilemişti. Artık yalnız kalmaya korkuyor hemen hemen her gece annemin öldürülüşünü  farklı versiyonlarda canlandırıyordum. Tüm bu düşüncelerimi bir kenara bırakıp uyumaya karar verdim.. Biraz sonra uykuya dalmıştım..

Sabah olmuştu saat 08.45’i gösteriyordu. Hazırlanıp aşağı indiğimde Caleb zaten orada bekliyordu.

Çıkış işlemlerini yapıp arabaya bindik. Eğitilmek üzere gideceğimiz yere doğru yola çıktık. Caleb arabayı oldukça hızlı kullanıyordu. Sanki oraya gitmek için can atıyormuşum gibi.

 Hayatıma ne oldu böyle anlam veremiyorum. Daha 7 yaşındayken başlamıştı bu saçmalıklar.

Hangi çocuk  bedeni bunu taşıyabilirdi ki , daha nereye kadar taşıyacaktım.. Annem, babam , kardeşlerim hepsi bir anda yalan olmuştu. Her şey o kadar hızlı değişti ki hayatımda annem Veranda oldu sevdiğim kişi Dan ve babam..

Sahi benim babam kimdi , nasıl biriydi , bu vampir saçmalıklarının neresinde yer alıyordu ?

Önce öldüğünü sonra yaşadığınıöğrendim ve şimdi onu bulmam mı gerekiyordu , bunu gerçekten istiyor muydum ? Sürekli aklımda binlerce sorular vardı , cevaplar zorlu mücadeleler sonucu mu cevaplanacaktı ?

Ben bunları düşünürken Caleb’in hızıyla çoktan gelmiştik..

Bakalım burada beni nasıl bir macera bekliyordu .. Bunun tek bir cevabı vardı

“ Yaşayarak öğreneceksin sally “ evet iç sesim aynen böyle söylemişti..