San Gabriel Series #1 Lincoln San Gabriel

CHAPTER 5

"Ohhh!!!! Urghhh!!!!" sabay naming ungol at sabay din kaming nilabasan.

Napatingala ako sa kisame habang si lincoln naman ay bumabawi na ng lakas. Nakasiksik na ito ngayon sa aking leeg. Ramdam ko ang mabilis at mainit niyang paghinga. Tumatama ang mainit niyang ninga saakin leeg na nagbigay sakin ng kiliti.

Nasa loob ko parin ang matigas na bagay na pumupuno sa loob ko at patuloy ang pag-agos ng kanyang mainit na katas sa sinapupunan ko. Hingal na hingal kaming dalawa. Nakadagan parin ito saakin pero hindi ko maramdaman ang kanyang bigat.

"You are mine baby! Mine alone! Naiintindihan mo?" napatango-tango ako kahit wala naman akong maintindihan. Napahaplos ako sa kanyang basang dibdib. Matipuno ito at makinis. Halatang alagang-alaga nito ang kanyang sariling katawan.

Lumipas ang ilang segundo ay naramdaman ko na lang ang pagalaw nito sa ibabaw ko "Ohhh!!" napaungol na lang ako ng gumalaw ito ng mabilis saaking ibabaw. Napayakap na lang ako dito ng mahigpit. Ungol ako nang ungol. Nang maabot ulit namin ang langit ay nagparaya na ako sa kadiliman.

Masakit ang katawan ko ng magising, hindi kasi ako pinatulog ng maaga ni Lincoln at patuloy ako nitong inangkin hanggang sa di na kinaya ng aking katawan. Wala siyang kapaguran dah kahit kaninang madaling araw ay nagising na lang ako ng nasa gitna ko siya at kinakain ako. Namula ako ng maalala iyon.

Hindi ko na nadatnan pa si Lincoln sa tabi ko, pero kahit ganun masaya parin ako.

Mabilis akong naligo at nagbihis. Ginamit ko iyong mga pangbabaeng damit na  nakalatag sa kama. Hindi ko alam kung sino ang naglagay nun. Nakita ko pang ang bakas ng kagat dito saaking balikat. Nagkapasa ito at bakas ang ngipin ni Lincoln pero di naman na masyadong masakit.

Namula pa ako ng makita ang isang pulang bra, pulang panty at isang bestidang dilaw, saktong-sakto ito saaking katawan.Nang tingnan ko ang aking sarili sa salamin ay nakita ko ang mukhang di ko nakita noon sa poder nila tiya. Siguro nga masaya ako ngayon sa kabila ng katotohanan na isa lang akong parausan. Iniling ko ang aking ulo dahil ayaw kong maging malungkot. Ngumiti ako sa salamin at sinuklay ang mahaba at maitim kong buhok. Humugot ako ng malalim na hininga at ngumiti ulit.

Sasalubungin ko ang araw na ito ng nakangiti at masaya. Sabi ko sa sarili ko.

Masaya akong naglakad pababa sa hagdan.Nakita kong may kausap ay hindi pala maykasagutan si Ailen sa sala, si Mark.

"Bwesit na lalaking to, mukhang paa naman ng aso ang pagmumukha!" narinig ko ang naiinis na boses ni Ailen. Magkaharap si Mark At Ailen, nakatalikod si Ailen saakin habang nakaharap naman si Mark sa akin ngunit di naman ako nito napapansin dahil nakatutok lang ito kay Ailen.

"Ang harsh naman nun mahal ko." tumawa ng malakas si Mark. Humakbang ako papalapit sa kanila ng hindi nila na papansin.

"Kilabutan ka nga sa mga pinagsasabi mo!" halata sa boses ni Ailen ang  inis. Padabog itong tumalikod at humarap sa banda ko, nagulat pa ito ng makita ako. Kita ko rin ang pagpula ng kanyang mukha at pati rin si Mark ay napakamot sa leeg.

"Magandang umaga sa inyo Ailen at Mark." ngumiti ako sa kanila, alanganin namang ngumiti si Ailen.

"Magandang umaga din Madam Venna." sabay na bati nila saakin.

"Wag niyo na akong tawaging Madam hindi niyo naman ako amo at tsaka magkaedad lang tayo." ngumiti ang dalawa, nagpaalam na ako na pupunta sa kusina ngunit may sinabi muna ako na ikinapula ni Ailen.

"Bagay kayong dalawa, sige alis nako." tumalikod na ako sa kanila mabilis akong naglakad ngunit narinig ko pa ang sinabi ni Mark kay Ailen.

"Si madam Venna na ang nagsabi, bagay tayo mahal ko!" napatawa na lang ako. Ang tigas ng ulo, sabi ko wag na akong tawaging madam.