AFFİNİTY

Bölüm 13

"Ben ne yapayım? Ben de yuvamı kurtarmaya çalışıyorum! Tamam dedim boşanma konusu bir daha açılmayacak bir baktım hemen eski haline döndün! Biz senin için acil durumları düzeltilecek bir hasta gibiyiz! Kalbimiz durduğunda yanımızda oluyorsun! Oysaki biz yemek yerken eşlik etsen uyurken yanımızda olsan! Çok mu şey istiyorum! İyi bir eş olmanı istiyorum senden sen bunu bile bana çok görüyorsun! Pekala bu beni son görüşün!"dedi Lalisa.

"Bu da ne demek oluyor?"dedi Jungkook.
"Yarın boşanma davamız var, benden haber beklemesi için avukatla iki saat önce konuşmuştum kararım evet ise evraklar hazır olacaktı hayır ise evraklar çöpe atılacaktı." Dedi Lalisa.

"Yani benden boşanıyorsun öyle mi? Ayrılacaksın benden? Bırakıp gideceksin, oğlumu da benden alacaksın!" Dedi Jungkook.
"Moon'u babasız büyütemem bu iş aradan çıksın, ilerisine sonra bakarız artık velayet davası mı açarız bilmem ama ben artık daha fazla dayanamayacağım."dedi Lalisa.

"Bu iş başından beri belliydi! Sen kafana koymuşsun benim evde olup olmamam bir şeyi değiştirmezdi öyle değil mi? Ben yanında olsam bile sen benden boşanacaktın!"dedi Jungkook.

"Hayır yanılıyorsun! Eğer biraz daha çabalasaydın şu anda burda değil evimizde baş başa yemek yiyor olurduk ama sen yok otele kaçarsın yok işin uzar. Böyle benden kaçmayı isteyen sendin!" Dedi Lalisa.

"Kızım ben nelerle uğraşıyorum biliyor musun sen? Arkamdan bıçaklamak isteyen kaç milyon adam var biliyor musun? Bilmiyorsun! Bak Lalisa lanet olsun ki seni çok seviyorum! İlk günkü gibi hala sana aşığım!! Bu aşkımızı bunun için harcamak istiyor musun? Bırak biraz süre verelim birbirimize, bakalım gidişata!"dedi Jungkook ikna edici tavrıyla.

"Hayır bundan sonra zaman falan harcayamam ben kararımı verdim."dedi Lalisa gözleri dolmaya başlamıştı bir kez daha üzülmeye razı değildi.

"Yapma bize bunu"
"Ben bir şey yapmıyorum Jungkook ailemizin değerini bilmeyen sensin."
"Telafi etmeye razıyım neden benden bu kadar ümitsizsin!"desi Jungkook.
"Ümitsiz değilim! Sen hüsransın!" Dedi Lalisa.
"Hayatıma aldığım geleceğini hesaplamadığım bir hüsran bana acı dışında duygu yaşatmıyorsun son bir yıldır,ben bir yıldır sana sahte gülüşlerimi göstermekten bıktım-"
Sözü kesilmişti Lalisa'nın.
Lalisa'nın gözleri şaşkınlıkla açılmıştı çünkü dudaklarına değen bir başka dudaklar vardı.

Bir yapboz parçası edasıyla birleşmişlerdi, Jungkook ellerini koyacak yeri bulamamıştı ilk başta ama sonrasında kulağının altından yaslamıştı kendine Lalisa'yı.

Jungkook'un gözleri kapalıydı, hissettiği duygular anlatılmazdı. Çok heyecanlıydı Jungkook karnındaki kelebekleri hissedebiliyordu.
Lalisa çok şaşkındı asla böyle bir şey beklemiyordu buraya gelmeden önce aklında iki şey vardı ya sarılmak ya da tokat, asla bir öpücük yoktu.

Jungkook geriye çekildiğinde Lalisa'nın kırmızı yanaklarıyla karşılaşmıştı, onların sevgisi çok masumdu aslında. Ne zaman akıllarından edepsiz şeyler geçse birbirleriyle paylaşmaya bile utanırlardı, normal eşler hiç utanmadan birbirleriyle paylaşır diye düşünüyorlardı.

"Bu da mı hüsran? Bu da mı bir şey hissettirmiyor sana?"dedi Jungkook.
"Hayır hissettirmiyor."dedi Lalisa. Oysaki sadece dili yalan söylüyordu sadece, diğer tüm uzuvları sana aşığım diye haykırıyordu.
Gözleri, yanakları, elleri, burnu. Burnu kıpkırmızı olmuştu.

Jungkook geri çekildi. "Pekala demek bu da hüsran, kabul ediyorum boş-"
Lalisa kendine hakim olamamıştı boynuna atlamıştı Jungkook'un dudaklarına yapışmıştı.
Jungkook asla bekletmedi elleri beline gitmişti, onu kavrayıp yatağa attı. Lalisa onun hala dudağı ile ilgilenirken Jungkook geri çekilip boynuna indi Lalisa'nın. Onun boynuna öpücükler kondururken Lalisa konuşmaya başladı. "Yalan söylemeyi hiç beceremiyorum."dediğinde Jungkook onun yüzüne baktı. "Ben de beceremiyorum galiba, Bambam'i evime çağırıp öldürmeyi planlıyordum adam hala dönüş yapmadı."dediğinde Lalisa kahkaha patlattı, Jungkook onun bu halini gördüğünde ona yaklaşıp alnına öpücük kondurdu.

"Sen hep böyle gül tamam mı? Bundan sonra gülmediğin günü günden saymayacağım, bir daha yaşayacağız o günü duydun mu beni?"dedi Jungkook.
Lalisa usulca başını salladı onu biraz itti "Kalk üstümden çok ağırsın!"dedi Lalisa. Ayağa kalkıp üstünü düzeltti. "Sen parfümünü mü değiştirdin?"dedi Jungkook. Lalisa güldü, hemen anladığını düşündü.

"Evet iki gün falan oldu."dedi Lalisa. Kabanını giyiyordu.
"Gidecek misin?"dedi Jungkook.
"Kalacak mısın?"dedi Lalisa onun lafının üzerine.
İkisi de birbirine bakakaldı.

Az önce yaptıkları şeyi düşündüler.
"Kalacağım."
"Geleceğim."ikisi de aynı anda söylediğinde gülmemek için birbirlerini tuttular.

"O zaman eve geçelim."dedi Lalisa. Biraz utanmıştı.

"Eve geçelim."dedi Jungkook zaten odaya çok yerleşmemişti ceketini ve laptobunu alıp çıktılar.
Lalisa çok heyecanlıydı gecenin devamanı çok merak ediyordu.

Tanrıya dua etti. Umarım öyle şeyler yaşanmaz dedi çünkü şu anda aşırı yorgundu ve sarılıp uyumak istiyordu. Peki Jungkook onu yanında görmek istiyor muydu?
Onunla yatmak?
Düşüncesi bile aklını başından alıyordu Lalisa'nın. Derin nefes alıp nefes verdi. Hazırdı.