Ένας αιώνιος Αύγουστος

Κεφάλαιο 8

- Εντάξει τελικά ήμουν κάφρος. Αρκετά κάφρος, είπε ξύνοντας αμήχανα τον σβέρκο του. 

- Συγχωρεμένος. Αλλά άλλη φορά να λείπουν τα σχόλια.

- Δεν θα υπάρξει άλλη φορά. 

Όπα. Με έπιασε απροετοίμαστη τώρα. Τι δεν θα υπάρξει άλλη φορά; Τι εννοεί το άτομο; Δεν θα υπάρξει άλλη φορά επειδή δεν θα ξανά σχολιάσει κάτι; Ή μήπως δεν θα υπάρξει άλλη φορά επειδή δεν θα ξανά μιλήσουμε καν; Μήπως ήμουν πολύ απότομη για το τίποτα;
Όσο εγώ σκεφτόμουν όλα τα πιθανά σενάρια, ο Παύλος είχε εξαφανιστεί από δίπλα μου και ήταν πλέον με τον αδερφό μου και την Νικόλ.
Τους είδα να μπαίνουν σε ένα μαγαζί κοντά στην παραλία. Ευτυχώς θα έχω να χαζεύω την θάλασσα, εφόσον δεν θα έχω και τίποτα να πω με κανέναν.

Ακολούθησα τους υπόλοιπους και πήγαμε σε ένα τραπέζι που υπήρχαν αλλά τέσσερα άτομα. Τα δύο ήταν αγόρια και τα άλλα δύο κορίτσια. Αφού έγιναν οι σχετικές συστάσεις και παραγγείλαμε, άρχισε η αμήχανη στιγμή της συζήτησης. Στην αρχή μιλούσαν όλοι μαζί, εντάσσοντας ανά στιγμές κι εμένα στην κουβέντα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν τόσο άβολο όσο περίμενα, μέχρι βέβαια να σταματήσει η κοινή κουβέντα και να αρχίσουν όλοι να μιλάνε μεταξύ τους.

Έτσι, μη έχοντας τι άλλο να κάνω, άφησα το βλέμμα μου να πλανάται πάνω στο μαγευτικό μπλε της θάλασσας. Την αγαπούσα την θάλασσα πολύ, με ηρεμούσε πάντα. Κάθε χρόνο ανυπομονούσα για το καλοκαίρι αλλά ακόμα περισσότερο για τον Αύγουστο. Ήταν σαν να ήταν ο μήνας μου. Ίσως φταίει ότι ήμουν γεννημένη και πολύ κοντά στον Αύγουστο, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, ένιωθα ότι κάτι με συνέδεε με αυτόν τον μήνα. Ίσως με συνεπαίρνει τόσο ότι ενώ είναι η λήξη μιας ξέγνοιαστης και πανέμορφης περιόδου -του καλοκαιριού- ταυτόχρονα είναι ίσως και το πιο όμορφο κομμάτι της. Κανένας Αύγουστος μέχρι τώρα δεν μου έχει αφήσει άσχημη ανάμνηση και πάντα με γεμίζει συναισθηματικά για τους μήνες που ακολουθούν.

- Τι έγινε μικρή; Δεν σ'αρέσει η παρέα μας; άκουσα τον Παύλο να λέει από πολύ κοντά μου.
Συγγνώμη αυτός πότε ήρθε δίπλα μου;

- Εε γιατί το λες αυτό;

- Δεν μιλάς εδώ και πολύ ώρα. Φαίνεται προτιμάς να χαζεύεις την θάλασσα. 

- Βασικά αφαιρέθηκα απλά. Αλλά για μισό, εσύ εμένα παρατηρείς τόση ώρα; είπα γελώντας 

- Ναι μου έκανε εντύπωση που δεν ακουγόσουν. Πριν που μου την έλεγες δεν φάνηκε να ντρέπεσαι,είπε κάνοντας με να νιώσω άσχημα.
Τελικά ίσως ήμουν παραπάνω αυστηρή απ'όσο έπρεπε.

- Σχετικά με πριν, με συγχωρείς δεν ήθελα να στην πω, απλά για κάποιο λόγο έτσι μου βγήκε  

- Α ώστε σου βγαίνει να μου την λες. Θα το πάρω ως κομπλιμέντο, μου είπε γελώντας.

Δεν είχα παρατηρήσει μέχρι τώρα το χαμόγελο του αλλά ομολογώ πως ήταν πολύ γοητευτικό και λαμπερό, όπως της Νικόλ. Έλαμπαν τα πρόσωπα τους όταν χαμογελούσαν. Βασικά η αλήθεια είναι μοιάζουν λίγο, τι λίγο δηλαδή αρκετά μοιάζουν αυτοί οι δύο.. Λες να είναι τίποτα συγγενείς; 

-Δεν θέλω να φανώ αδιάκριτη αλλά με την Νικόλ τι είστε; πήρα το θάρρος και τον ρώτησα 

- Τι εννοείς τι είμαστε; με ρώτησε παραξενεμένος. Ωχ ίσως νόμιζε ότι τον ρωτούσα αν είναι ζευγάρι έτσι όπως το είπα..

- Εεε βασικά μοιάζετε αρκετά εξωτερικά γι αυτό το λέω.. είστε συγγενείς; είπα αγχωμένα, προσπαθώντας να διορθώσω την ατμόσφαιρα που δημιούργησα

- Ααα ναι,αδέρφια είμαστε. Για την ακρίβεια, δίδυμα, αν και εγώ είμαι μεγαλύτερος, είπε κατεβάζοντας τον τόνο της φωνής του στα τελευταία του λόγια και κοιτάζοντας την Νικόλ. Μάλλον είναι κάποιο μεταξύ τους πείραγμα 

- Τι λες πάλι στο κορίτσι και με κοιτάς ρε σατανά; πετάχτηκε κατευθείαν η Νικόλ και ο Παύλος γέλασε

- Τίποτα τίποτα, μικρή 

- Πάλι ότι με περνάς λες; Βενετία μου μην τον ακούς για να μου σπάσει τα νεύρα το λέει συνέχεια, είπε ενώ δεν φαινόταν ούτε λίγο νευριασμένη.

Ήταν ωραίο δίδυμο αυτοί οι δύο, πραγματικά με είχαν κάνει να γελάσω . Ο Παύλος σηκώθηκε και αντάλλαξε θέση με την Νικόλ. Έτσι τώρα δίπλα μου καθόταν εκείνη ενώ όλα τα αγόρια ήταν μαζί.

- Λοιπόν, Βενετία μιας και μας ήρθες να πάμε για ψώνια καμία μέρα. Έχουμε πολύ ωραία αγορά εδώ πέρα, είμαι σίγουρη ότι θα σου αρέσει. Να σε ξεναγήσω και στην πόλη λίγο, μου πρότεινε η Νικόλ 

- Ναι αμέ, πολύ ωραίο ακούγεται. Εγώ εδώ δεν έχω κάτι να κάνω άρα έχω όλες τις μέρες ελεύθερες και για να μην σε βγάζω από το πρόγραμμα σου πες μου όταν έχεις ελεύθερη μέρα να κανονίσουμε.

- Η αλήθεια είναι δεν είμαι και πολυάσχολη αυτή την περίοδο. Αν θες και αύριο πάμε, δεν έχω κάτι να κάνω 

- Τέλεια ναι ας πάμε αύριο 

- Ωραία, θα περάσω το πρωί να σε πάρω. 
-----------------------------------------------------------
Πρώτη έξοδος για την Βενετία στην Θεσσαλονίκη... Και πρώτες νέες γνωριμίες...
Πώς σας φάνηκαν;
Περιμένω τις εντυπώσεις σας!
Αν σας άρεσε το κεφάλαιο, μην ξεχάσετε να πατήσετε το ⭐.