MUCİZE | BEKLENMEYEN 2 (TAMAMLANDI)

57.BÖLÜM

"Nerde kaldılar?"

Pencerenin önünde anne babasını en çok da yeni doğan kardeşini bekliyordu Umut. Yaren de yanına yerleşmiş,merakla pencerenin önünde gelmelerini bekliyorlardı.

"Gelirler birazdan bebeklerim, size meyve suyu getirdim için hadi."

İkisi de sevinçle Maya'nın elinden meyve sularını alıp içmeye başladılar. Batının her zamanki gibi hiç bir şey umurunda değildi. Asıl şaşılacak olan bu sefer Burak da umursamaz davranıp ona uymuş, beraber tv de oyun oynuyorlardı.

Annem? Sahi o neredeydi?

Biraz bozulmuştu Berçem in yanında gitmediği için. Ama hepimiz orada ne yapacaktık ki? Zaten kalabalık bir aileydik bunca kişi hastanede kalabalık etmeye gerek yoktu.

Liya kucağımdan inip Maya'nın getirdiği meyve suyunu içmek için kalktığında bende anneme bakmak için kalktım. Mutfakta bir şeylerle uğraşıyordu. Daha çok oyalanır gibi bir hali vardı. Beni görünce açıklama yapmak gereğinde bulundu.

"Poğaça yaptım, gelince yesinler diye."

Gülümseyince bende gülümsedim ve yaptığım pogaçadan birini aldım. Gerçekten çok lezzetliydi. "Ellerine sağlık annem," diye mırıldandığımda güldü. "Afiyet olsun, bu hamilelik sana yarayacak gibi gözüküyor."

"Yaa," diye sızlandım. "O ne demek öyle?"

Gülerek sırtımı sıvazladı. "Gittikçe güzelleşiyorsun ondan diyorum kızım," kocaman sarıldım ona. "Senden almışım desene," diyerek güldüğüm sıra Umut'un heycanlı sesini duydum.

"Geldiler geldiler!"

Mutfaktan çıkıp salona doğru geldigimizde çocuklar Berçem'in başına toplanmıs bebeği inceliyorlardı. Liya çoktan babasının kucağına kurulmuş ordan izliyordu minik bebeği.

Batı da onların yanına gittiğinde bende merakla ilerledim. Allahım minicikti! Yüzüne bakarsak sanki Berçem'e benziyordu.

"Aynı sana benziyor," diyerek gülümsedim. Berçem yüzünden asla silinmeyen bir gulumsemeyle bana karşılık verdi. Annem de beni onayladı. Tıpkı ona benziyordu.

"Her çocuk dogurdugunda bu soruyu ben mi soracağım bilmiyorum ama," diyerek yine gevezelige başladı Batı. "Ne olacak bu bebeğin ismi?"

"Düşündük herhalde," diye homurdandı Azad.

"Bence Ece olsun," Diyerek gülümsedi Yaren.

"Hayır hayır," diyerek kendini fikrini ortaya attı Maya. "Göksu daha iyi."

"Iyy göksu ne ya," diyerek burun kıvırdı Batı.

Kendileri düşürmüşlerdi herhalde. Bizim fikrimizin şuan bir önemi yoktu ki.

Tam Maya Batı'ya bir şey söyleyecekken araya Berçem girdi. Yoksa bunlar kavga edecekti. "Fikirleriniz için sağolun ama biz çoktan düşündük."

"Düşündüysen söyle abi o zaman," diye sızlandı Batı.

Azad gülümsedi ve bakışlarını Berçem den çekip bize çevirdi.

"İsmi, Filiz Işık Kurtuluş."

Filiz mi?

Herkes şaşkınlıkla onlara bakarken annem de bozguna uğramış gibiydi. Hiç birimiz böyle bir şey beklemiyorduk.

"Filiz mi? Benim adımı mi koydunuz gerçekten çocuklar?"

Gözleri dolmuş bir şekilde onlara bakan Filiz Teyze, şuan çok duygusaldı. Onun da öyle bir şey beklemediği belliydi.