"Felix, may meeting ba ako nagyong tanghali?" tanong ko dito. Agad naman itong tumingin sa schedule nya na nakasulat sa Ipad. "Wala naman po ma'am, mamayang 2:00 pa po yung next." napatango naman ako dahil sa sinabi nito.

Napatingin ako sa phone ko nang bigla may nag notif doon. Agad ko itong tiningnan ang phone ko kung sino iyon. It's a text message from Permian.

Permian: Eat your lunch.

Napangiti ako dahil doon, nawala lang nang marinig ko ang pag tikhim ni Felix. andito pa pla sya. "You may now go." seryosong sabi ko dito.

Napatingin ako sa oras. "It's already 11:30, tumayo ako at naisipang lumabas. Mamayang hapon pa naman ang sunod kong meeting. Nakasalubong ko si Felix kaya napahinto ako. "If somedody look for me, tell them that I am having my lunch and I don't want to be disturbed when I'm eating." seryosong sabi ko bago iwan sya doon.

Sumakay ako sa kotse ko, huminto ako sa isang restaurant at nag take out ng pag kain. I don't know why I am doing this but I just feel like I need to. Pag dating ko sa place na pupuntahan ko ay napatingin ako sa paligid. May mga nag t-trabaho sa paligid. Lumapit ako sa dalawang lalaki na may hard hat.

"Excuse me." magalang na sabi ko at napatingin naman sila saakin. "Bakit po, ma'am?" tanong ng isa. Mas bata pa ito kumpara sa katabi nitong lalaki. "Uhm...do you know Engineer Salvador?" tanong ko dito. Nagkatinginan naman silang dalawa bago sumagot yung isa. "Nasa opisina nya po ma'am." sagot nito. "Pwede ka namin ihatid doon." halos tumalon ang puso ko dahil sa sinabi nito.

Dinaanan namin ang ibang nag t-trabaho. "Hindi pa ba kayo lunch time?" tanong ko habang nag lalakd kami. "Hindi pa po ma'am, 12 pa po ang lunch time dito." sagot nung bata. Hindi na ako muling nag tanong hanggang sa karating kami sa harap ng pinto.

"Dito na po iyon, ma'am. KUmatok nalang po kayo." sabi nito habang nakangiti. "Thank you so much." nakangiting sabi ko sakanila. Naiwan na akong mag-isa doon. Malaki ang sa labas ng office. HUminga ako ng malalim bago kumatok ng dalawang beses.

"COme in" he's thick voice filled my ear. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto habang mahigpit ang pagkakahawak sa paper bag na dala ko. Nakatingin ito sa laptop nya habang nakasuot ng glasses. I don't know that he looked more attractive when he wear's glasses.

I cleared my throat, dahilan ng pag-angat ng tingin nito saakin. He looked shocked to see me in front of him,but it faded immediately, his mouth curved into a smile. I nibbled on my bottom lip while looking at me. He stood up and went to my direction.

"What are you doing here?" he asked softly. "I...want to have my lunch with you." it was almost a whisper. I heard his soft chuckled before he hold my hand and pulled me into a hug. My heart beats faster and I don't know what to do. Paano kapag naramdaman anya ang pag tibok ng puso ko?

Umupo kami sa sofa nya na nasa gilid lang ng table nya. Malaki din ang office nya at malinis din ang buong paligid. "Mag-isa ka lang dito?" tanong ko habang tinitingnan ang buong opisina nya. "Are you planning something except eating lunch?" may mapaglarong ngiti ang nasa labi nya.

I rolled my eyes at him."I'm sorry to say this but I'm only here to eat lunch." sagot ko bago alisin sa paper bag ang pag kain na binili ko kanina. Nag simula kaming kumain ng matiawasa. When we're together, I have this feeling inside me that scares me but somehow I felt happy when I'm close to him.

Pag katapos kumain ay niligpit ko na ang pinagkainan namin. Habang sya naman ay nakatayo lang at nakamasid sa mga galaw ko. "You're staring too much, Permian"I said before facing to his direction. He gave me a lop sided grin before walking to my direction.

"Why are you here, really?" he muttered. napa-angat ako ng tingin sakanya, I met his eyes. "Do you wanna know the truth?" I asked while looking straight in his eyes. He looked at my eyes down to my lips. "Yeah..." he murmured.

I hold his face and while our eyes are locked to each other. I start to play my fingers with his soft face. I don't know if he has skincare routine because his face are very soft like a baby. He looked at my face like he is studying my features.

"I miss you, that's why." I whispered against his ear. I felt his body stiffened. I brush my fingers on his face. I looked at his lips, his soft, warm, pinkish lips.His arms are wrapped around my waist like he's guarding me.

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko dahil ginawa ko iyon but I know I feel like I need to do it, I felt hunger when it comes to him. I pulled his nape and our lips touched. I start kissing him while he's not moving, but seconds later he start responding to my kissed. I secretly smiled. He start kissing my neck, he nipped and sucked it. "Don't leave mark, I'll have meeting later." I moaned. 

His hands are now on my thigh and rubbing it up and down. His lips went back on my lips. I have idea where this kiss is going.

Occupation Series #4: The EngineerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon