"ကိုထွန်း ငါ့ဘာသာငါ ရေဆော့ချင်လို့ထတာနော်။ မင်းနှိုးလို့မဟုတ်ဘူး။"

အကြောင်းသိဖြစ်သူ ကျွန်တော်က ဒဲ့တိုးပြောချလိုက်ချိန်မှာတော့ ကိုထွန်းမျက်နှာကြီး မအီမလည်ဖြစ်သွားရှာသည်။ ကိုငယ်နဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ပြုံးစိစိ။

"မင်းတို့ ငါ့ကိုလှောင်နေကြတယ်နော်။ အချိန်ကိုလည်း ကြည့်လိုက်ဦး။ ကိုးနာရီခွဲနေပြီ။ "

ကိုထွန်းသတိပေးလိုက်တော့မှ လက်ပတ်နာရီကို ငုံ့ကြည့်မိတော့ ဟုတ်ပါရဲ့။တကယ်ကြီး ကိုးနာရီခွဲနေပြီ။

"ကိုထွန်းတို့က စောစောလာနှိုးရမှာဗျာ။ "

ကျွန်တော့်စကားကြောင့် ကိုထွန်းခမျာ မျက်လုံးအပြူးသားနှင့်။ ဤတွင် ကိုငယ် ဝင်ပြောတာက" ငါတို့ မင်းကို လာနှိုးနေတာ ရှစ်နာရီကတည်းက..."တဲ့။

ကျွန်တော့်ကို ကာလနဂါးဆိုသောနာမည်
သူတို့ပေးထားတာလည်း လွန်တော့မလွန်ပါဘူးလေ။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် သဘောတကျပြုံးရင်း အခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ မီးဖိုချောင်ထဲ အပြေးအလွှားဝင်လာတဲ့ ကျွန်တော့်ကြောင့် မေမေရော၊ မမခိုင်ပါ လန့်သွားကြသည်ထင်။ မေမေသည် ဟင်းမွှေနေရာမှ လှည့်ကြည့်လာသလို၊ မမခိုင်သည်လည်း ငရုတ်သီးထောင်းနေရာမှ လှည့်ကြည့်လာသည်။

"ကာလနဂါးလေး နိုးပြီပေါ့။ "

အိမ်သာထဲသို့ အရင်ပြေးဝင်လိုက်သော ကျွန်တော်က မေမေ့အမေးကို ထွက်လာမှ ပြန်ဖြေရသည်။

"နိုးပြီမေမေရေ။ ကိုထွန်းနဲ့ကိုငယ်တို့ လာနှိုးလို့ပေါ့။ မဟုတ်ရင် ဘယ်အချိန်ထိတောင် အိပ်နေမိမလဲ မသိဘူး။ မေမေကလည်း ကိုယ့်သားအကြောင်းကို သိရက်သားနဲ့ လာမနှိုးဘူးနော်။ "

မေမေက ကျွန်တော့်စကားကို အရင်မဖြေဘဲ မမခိုင်ဘက်လှည့်ပြီး "ငပြူးက ငပြဲလုပ်နေတယ်။" ဟူ၍ ပြောလိုက်သေးသည်။ မမခိုင်ကလည်း မေမေ့စကားကို ငရုတ်သီးထောင်းနေရင်းကြားမှ ခေါင်းညိတ် ထောက်ခံပေးနေသည်။

ပြီးတော့မှ မေမေက...

"ကျွန်မလာနှိုးပါတယ်ရှင်။ အစ်ကိုတော်က လက်ငါးချောင်းထောင်ပြပြီး ငါးမိနစ်ပဲ မေမေဆိုတော့ ကျွန်မလည်း မနှိုးရဲတော့ဘူးပေါ့။ အဲ့ဒါနဲ့ ပြတင်းပေါက်တံခါးပဲ ဖွင့်ပေး ခဲ့လိုက်တယ်။ အထွန်းနဲ့အငယ်တို့ဘာသာ နှိုးပါစေတော့ဆိုပြီး။" ဟု ပြောရင်း ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ခပ်ဖွဖွထုသည်။

ကြူး(KYUU)Where stories live. Discover now