“I hate him, I hate him for leaving us, I hate him for choosing that girl over us, I hate him for hurting my mom, I hate his whole existence” Biglang sigaw ko dahil hindi ko na kaya sobrang bigat na sa dibdib.
“I know how it feels, because I have been there” Usal ni Arthur hindi ako sumagot walang kumibo saamin. Nagulat ako ng makita ko siya dito akala ko ba next week pa sila makakapunta dito. Nagulat din ako nang siya ang nakita akala ko kasi si ano ang lumapit.
Napailing na lang ako sa naisip ko. Pinunasan ko ang mukha gamit ang panyo na ibinigay niya saakin.
“What are you doing here?” Kumunot naman ang noo niya I sound offensive.
“I mean I thought you're going here next week?” Naguguluhang tanong ko sa kanya kinindatan niya ako.
“We take a special exam” Napanganga naman ako sa sinabi niya iba talaga karisma ng isang ito.
“How about ven?”
“She's with your mom” Napatango -tango naman ako.
“Anyways,What's with your face?”
“I cried?” Takhang tanong ko dahil di ko naman alam kung anong meron sa mukha ko baka kumalat na sa buong mukha ko yung make up ko.
“No, I mean are you expecting someone?” Nagulat naman ako sa inusal niya ganun ba siya katalino para mahalata yun? Biglang nagform ng smirk ang mukha niya.
“Maybe…” Binitin niya ang dapat na sasahihin linagay niya ang kamay niya sa may baba na parang may malaking problema siyang kailangang lutasin.
“You're expecting my cousin to come over here to lend you some handkerchiefs and comfort you. So It wasn't me?huh?” I just rolled my eyes. Shock is written on my face. How the heck did he know about that?
“We saw it.” Nanlaki naman ang mata ko ang ibig sabihin magkasama sila ni Ven ng mga oras na yun? Akala ko ba kasama siya ni mommy? Gusto ko sana siyang tanungin pero nagsalita na siya.
“Whatever your problem is always look at the bright side” He gave me a genuine smile. I nodded.
“Asus ang daming arte! Ako nga Penille na name hindi pa rin pinipili hindi lang ikaw ang may problema sa mundo!” Biglang sigaw ng isang babae na hindi namin kilala nagkatinginan kami ni Arthur tapos sabay kaming natawa.
Napailing naman ako sa sinabi noong babaeng sumigaw biglang tumikhim si Arthur.
“What makes you happy?” Pagkuwan tanong nito saakin napaisip naman ako ano nga ba ang mga bagay na nagpapasaya saakin.
“Like what you said always look at the bright side of your life?” Tugon ko sa tanong niya pero napailing iling naman siya.
“Nah, You're wrong”
“Huh?”
“Edi wag kang malungkot para lagi kang masaya” Humalakhak siya ng pagkalakas-lakas mas natawa pa siya sa sarili niyang joke. Self support lang? Di ko na lang siya pinansin at hinayaan na tumawa magisa.
“Let's go it's getting late” Saad niya sa seryosong boses ang bilis magbago ng mood? Nang makarecover siya sa kakatawa niya.
Naglakad na kami paalis good thing na may dala siyang flashlight kaya nakikita namin ang daan pabalik sa hotel.
Pagdating namin sa hotel at dumiretso kami sa suite namin dahil na sa isang floor lang kami ay sabay kaming umakyat. Nakasalubong namin sila Sungit na pababa ng hagdan his usual facial expressions is written on his face.
BINABASA MO ANG
Chasing A Masungit Man
RomanceLorraine Skarlet who doesn't believe in such thing such as love. Ayaw niya itong seryosohin sapagkat alam niya na kapag ginawa niya iyon ay masasaktan lang siya sa bandang dulo. Hindi sa lahat ng pagkakataon masasabi mong worth it magmahal, dahil ka...
