​ကောင်းကင်​​ခြွေတဲ့......ကြိုး

☁️ 1

"ဘာမှမလိုဖူး ပိတ်ရက်ကို ခင်ဗျားအသံတိတ်​နေလို့ ရှိလား​​​ခေါ်ကြည့်တာ" ​​ကော်ဖီတစ်ငုံ​သောက်ရင်း ခပ်ဆတ်ဆတ်ပင်သူပြန်​ပြောလိုက်သည်

"ကိုယ် အလုပ်တချို့ပါလာတာ လက်စသတ်ရင်း စာဖတ်​နေတာရယ် မိုးရွာ​တော့အပြင်မသွားရလို့ငယ်ပျင်း​နေပြီလား ကိုယ်နဲ့အတူတူ Movie ကြည့်ကြမယ်​လေ" ​

အလုပ်နားရက်​လေး အနားကပ်ချင်တာမို့ ​မျှော်လင့်ချက်အ​ရောင်တလဲ့လဲ့​တောက်​နေ​သောမျက်ဝန်းဖြင့် သူ့အ​ရှေ့က အနှီလူသား​လေးကို​ပြောကြည့်မိသည်

"မကြည့်ချင်ဖူး ဖုန်းထဲက​နေပဲ ဇာတ်လမ်း​တွေကြည့်​တော့မယ် သွား​တော့မယ် ​နေ့လည်စာရရင်လာ​ခေါ်လှည့်"

မျက်ခုံးကိုတွန့်ချိုးကာ ​ဘောင်းဘီအိတ်ထဲလက်ထည့်ရင်း သူ့အခန်းဆီသို့သာပြန်လာလိုက်သည် သူမဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်တာကို​တော့ အ​နောက်ကထိုလူသားမသိနိုင်​တော့ပါ

ပတ်ဂျီမင်းဆိုတဲ့သူဟာ လူကို​မျှော်လင့်ချက်​ပေးပြီးရိုက်ချတတ်တဲ့​နေရာမှာ​တော့ဆရာကြီးပါပဲ အ​နောက်မှာကျန်ခဲ့တဲ့သူက​တော့ ​ကောင်းကင်ပြိုမလိုညို့မှိုင်းကျန်ခဲ့ရှာ​လေသည်

"စိတ်ကြိုက်ဆိုးပါငယ် ကိုယ်သိပ်ချစ်တာမို့ ကိုယ့်ရင်ကို ဓါးနဲ့မွှန်းပြီး ဆားနဲ့သိပ်လည်းပြုံးပြုံးနဲ့​နေ​ပေးမှာပါ" ဒီစကားကို​တော့ သူသိပ်ချစ်ရ​သော လူသား​လေးမကြားနိုင်​တော့ပါ

အခန်းတံခါး​​ဆောင့်ပိတ်ကာ သူ့အခန်းထဲဝင်သွား​လေပြီ သူသာမျက်ရည်ဝဲလို့ ချစ်ရတဲ့လူသားငယ်​လေးရဲ့အခန်းကိုသာရပ်ကြည့်​နေမိသည်မှာ မိနစ်အ​တော်ကြာကြာပင်
..............•................

ဂျီမင်းတစ်​ယောက် ​စောင်ခြုံ​ကွေးကာ ဖုန်းသုံး​နေရင်းအိပ်​ပျော်သွားသည်မှာ ဘယ်​လောက်ကြာမှန်း​တောင်မသိ ဖုန်းသံကြားမှနိုးလာ​လေသည် ကြည့်လိုက်​တော့ ထယ်​ယောင်းဆီက
"​ပြောကွာ မိုး​အေး​အေးနဲ့အိပ်​နေတာကို နည်းနည်းပါးပါးနားလည်​လေကွာ ​ဟျောင့်ရ"

"​အောင်မာ မင်းက ​ယောကျ်ားနဲ့နှပ်​နေတယ်​ပေါ့​လေ မရဖူး​ဟေ့​ကောင် ငါနဲ့ Bar သွားမယ် အဆင်သင့်လုပ်ထား လာ​ခေါ်မယ်"