❤លោកមហាសេដ្ឋីរបស់អូន😘

Eps.7: កាដូរ

"លោ...លោកចង់បានអី?" គ្រាន់តែឃើញកាយវិការនិងស្នាមញញឹមរបស់ជុងហ្គុក ថេយ៉ុងក៏មានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួលតែម្ដង។ ដឹងតែត្រូវគេកេងចំណេញទៀតហើយ ពេលនេះគិចមិនរួចទេ។

"ឯងថាទៅខ្ញុំគួរតែទទួលបានអ្វីទៅ?"

"អឺ....ចឹងចាំទៅវិញខ្ញុំធ្វើអាហារឲ្យលោកញ៉ាំមួយពេលទុកជាការអរគុណទៅចុះន៎?"

"ខ្ញុំមិនចង់បានបែបនេះទេ?"

"ចឹងលោកចង់បានអីវិញ?"

"គឺបែបនេះ ជុ៎ប!" និយាយរួចនាយកម្លោះក៏ទម្លាក់បបូរមាត់មកលើបបូរមាត់របស់ថេយ៉ុងភ្លាមតែម្ដងៗ។ ថេយ៉ុងភាំងបើកភ្នែកធំចេញមកតែម្ដងពេលដែលត្រូវគេធ្វើបែប។ គេចាប់ផ្ដើមរឹងខ្លួនអស់រលីង ចង់កម្រើកដៃកម្រើកជើងរុញគេចេញក៏មិន បាន។

"លោក? មិចក៏ធ្វើបែបនេះ លោកមិនឃើញថាកូនចៅលោកគេនៅទីនេះទេឬ? លោកមិនខ្មាសគេទេហេ៎ស?" ពេលដែលបបូរមាត់មានសេរីភាពវិញថេក៏ចោទសួរទៅជុងហ្គុកទាំងសម្លេងកាច លាយលំនិងក្ដីអៀនខ្មាសចំពោះហារីដែលកំពុងតែនៅក្នុងឡាននេះជាមួយពួកគេ។

"ខ្មាសធ្វើអី? វាមិនបានឃើញអីផងហ្នឹង? មែនទេហារី?"

"បាទមែនហើយអ្នកប្រុសខ្ញុំមិនបានឃើញអីទាំងអស់ តែបន្តិចមិនឃើញផង" ហារីនិយាយទាំងលួចញញឹមចេញមកយ៉ាងខិល។ នាយបានឃើញគ្រប់សកម្មភាព ឮគ្រប់សម្ដីរបស់ពួកគេទាំងពីរទាំងអស់ហ្នឹង។ តែដោយសារតែជុងហ្គុក ទើបគេនិយាយធ្វើដូចជាមិនដឹងមិនបានឃើញអ្វីទៅវិញ។

"ឮទេ? វាមិនបានឃើញអីទេ ចឹងពួកយើងក៏

គ្មានអីគួរឲ្យខ្មាសដែរ"

"គេជាកូនចៅរបស់លោក ទោះជាឃើញក៏

និយាយថាមិនឃើញដែរ គេស្ដាប់តាមតែបញ្ជារបស់លោកហ្នឹង"

"ចុះឯងមានឮខ្ញុំនិយាយបញ្ជារគេឲ្យនិយាយបែបនេះឬអត់អម្បាញ់មិញហ្នឹង?" សំណួររបស់ជុងហ្គុក ធ្វើឲ្យថេយ៉ុងបាត់មាត់នៅស្ងៀមមួយកន្លែង ព្រោះគេមិនបានឮជុងហ្គុកនិយាយបញ្ជារទៅកូនចៅ គេនោះទេ ដូចអ្វីដែលគេកំពុងតែសួរអញ្ចឹង។