Loving you in every Chances

01

" Dad! I missed you" i exclaimed.

" Princess..."

" bakit po kaya naparito?" tanong ko rito ng matapos ang aming yakapan.

" I just missed you,.... bawal ba yon?" itinaas baba pa niya ang kanyang kilay ng sabihin niya iyon.

" Hindi naman dad" I pouted. " Alam kong meron kang importanteng gagawin rito at sasabihin sakin."

" Anak nga kita" natatawang sabi nito at ginulo ang aking buhok, sinamaan ko siya ng tingin dahil sa kanyang ginawa, tumawa lang naman siya.

" Honestly, nandito ako dahil meron akong ka meeting na bagong business partner, dadating rin siguro iyon mamaya at ipapakila ko siya sayo. "

I just nodded and smiled, I just let my father sit on the couch and I went up to my room to get dressed,.. mabuti nalang at hindi niya nahalata na basa ang aking suot dahil siguradong mag - aalburuto iyon.

Matagal tagal pa akong namalagi sa loob ng aking silid bago lumabas. When i got out of my room i was stunned by what i saw.

I saw a man standing infront of my father, he has a black and tousled hair that suited him perfectly. He has a thick eyebrows matched with his long eyelashes and his blue eyes that screams authority and dominace kahit wala akong nakikitang emosyon doon. He also has a pointed nose, prominent jaw and a thin pinkish lips.

I dont know why, pero parang merong kakaibang nangyayari sa aking tiyan... I can feel butterflies on my tummy.. Tf

Bumababa ako sa hagdan upang tumungo sa kanila pero hindi ako tuluyang lumapit , huminto muna ako sa may cabinet upang doon sumilip at matingnan ng maayos ang lalaki.

" Sorry i was late, naligaw kasi ako", he said in a deep voice, then run his fingers through his hair.
Parang kagagaling lang niya tumakbo ng malayo dahil hinihingal pa siya.
His voice sent shivers down to my spine.

Bakit ba kasi napakalalim?

I sneaked a peek where they are to see his reaction, and to my horror he was looking at me!.

Parang tanga akong nag iwas ng tingin, pakiramdam ko namumula ang aking pisngi. Bakit ba kasi siya nakatingin sa akin? samantalang si Papa naman ang kausap niya.

The heck!? Bakit ako nagkakaganito?.... Ipinilig ko ang aking ulo dahil sa mga iniisip at nararamdaman sa lalaki!
Wala na akong nagawa kundi lumapit na ng tuluyan sa kanila dahil para akong niniyerbyos ng makita ko siyang nakatingin sa akin.

I cleared my throat just to get their attentions.

" Oh, iha nandito ka na pala", my dad said.

" uhmm..." Hindi ko alam ang aking sasabihin, naiilang ako dahil nararamdaman ko ang mga titig niya sakin.

" Princess this is Caden...., Caden this my daughter Sofia " my dad introduced us to each other.

" Caden " he formally said at inilahad ang kamay niya sa akin.

" S - sofia...., Sofia Nathalie " utal kong pagkasabi at iniabot ang kamay niya. When our hands finally met each other i felt bolts of electricity running through my veins.
Ilang sandali pang magkahawak ang aming mga kamay at siya ang unang bumawi.
Nanghihinayang ako...

Ngunit bigla akong nainsulto nang pagpagin niya ang kamay niyang ipinanghawak niya sa kamay ko kanina.

Gusto kong taasan siya ng kilay at samaan ng tingin but i resist myself not to do it.

Ang arte ah.

Naconscious ako, tinignan ko ang aking mga palad. Hindi naman marumi, hindi rin mabaho.

Touch concious ba siya?

" Princess, he is Caden my new business partner isa siyang Agriculture graduate and now his currently studying Engineering , may-ari siya ng hacienda na katabi nong atin" My dad said with full admiration in his voice. " Ngayon tutulungan niya akong mamahala sa farm natin, meron siyang mga makabagong kaalaman kung papaano mas mapalago ang ating farm".

His face remained expressionless, wala kang makikitang emotion sa mukha niya.

As what i always did,.. I nodded and smiled.

Naguusap - usap pa sila ni dad at nakikinig lamang ako, nagsasalita lang kung tatanungin nila.
Hindi ko mapigilan ang aking sarili na hindi tignan ang mukha ng lalaki. I was mesmerized by his blue eyes parang hinihigop ako 'non.

" What can you say Princess?"

" Huh?... Uhmm okay lang naman" wala sa sariling sabi ko.

Ilang oras rin silang nanatili bago nagpaalam na umalis. Sa mga oras na iyon ay hindi ako mapakali, para akong pinagpapawisan dahil sa palagi ko siyang nahuhuling nakatingin sa akin.

" We will go ahead, Princess."

" okay, take care dad" i said

" i will" maikling sagot nito.

I looked at Caden, I smiled at him and he smiled at me back. In his simple gestures kinilig ako. Gosh, nginitian lang naman ako.

Ng makaalis na sila tsaka palang ako nakahinga ng maayos. Being with him here in my place suffocates me para akong hindi makakahinga. I locked the door and walked over to my couch, I took a deep breath before closing my eyes.

Hindi ko pa masyadong naipikit ang aking mga mata ng narinig kong merong kumakatok. Naglakad ako patungo sa pinto at sinilip kung sino ang nasa labas and my heart skipped for a second.

I opened the door widely at nakita ng buo si Caden. Nakatitig lang ako sa kaniya at bumalik lang sa katinuan ng magsalita siya.

" I forgot my jacket, I'll just take it". He said in a serious tone.

" Uhmm... Okay, ako nalang kukuha"
Hindi siya nagsalita kaya tinalikuran ko siya at kinuha ang jacket niya na nasa couch. Ang bango ng jacket infairness. I took his jacket and taken a back by what i saw.

-*-

a lost piece of sh¡t writer ¦
¦ itzme_sol