Fourth of October (Juntarsiego Series #1)

Chapter 23

Sinisi ko tuloy ang sarili. If it's not because of feeling the temptation, I won't go home in the middle of the night like this.

Sa dulo ng eskinitang iyon ay may isang magarang kotse na nakaparada. Hindi ko alam kung anong tawag do'n pero alam ko namang pang-mayaman ang datingan.

Hindi tinted and salamin kaya kitang-kita ko ang isang mayamang babae sa loob.

Her hair is a bit flowy and I am sure my vision's not really blurry at this time. Medyo may kakapalan ang labi pero nababagay sa kanya. She's wearing a red lipstick, according from her side view.

Inilang hakbang ko ang paglakad hanggang sa makarating malapit sa kotseng iyon. I narrowed my eyes as that woman inside the car looked at my direction. Naiwas ko kaagad ang tingin dahil sa kabang namutawi sa loob ko.

Like I am a criminal hiding for someone who's finding me because I went out of the jail. Na malaking kasalanan ang nagawa ko kaya pinaghahanap na ngayon.

Epekto ba ito ng nainom na alak?

A loud sound of the closing of her car's door can be heard from where I am standing. Tumalikod na ako, handa nang maglakad at magpanggap na walang pakialam sa kanya pero may kaunting takot na sa loob ko.

I gripped my shoulder bag tightly as I walked slowly, still conditioning myself with the road I am taking.

Sa takot na baka akalain niyang nagmamasid ako sa kanya, ginawa kong mahinahon ang sarili. Napapikit lang ako nang maramdaman ang malamig na kamay na dumapo sa aking braso.

An ice poured with water, I melted like I've been washed by it totally. Kahit na ganoon na ang nangyayari ay pinilit ko ang sariling huwag umaktong parang lasing kahit na umaalon na ang tingin ko.

"Diana, it's me," said the cold voice. Kumunot ang noo ko nang mapagtantong kilala ko ang may-ari ng boses na iyon.

Without thinking anything, setting aside the questions for Jaeden, I turned to him, facing now his flesh that's looking at me intently and with deep questioning etched on his face. Ilang sandali pa ay humarurot iyong sasakyan palayo na sa amin.

And then realization hit me.

Sinundan ko ng tingin ang sasakyang iyon hanggang sa makalabas na sa lugar na kanyang pinagpuwestuhan. My eyes went back to Jaeden. Marahan kong binawi ang braso sa kanya saka suminghot.

That familiar strawberry scent is now dominating the space between us. Nagulat siya sa ginawa kong pagbawi ng braso kung kaya't inilapit pa nito ang sarili sa akin.

"Saan ka pupunta?" I calmly asked as I diverted my face from him, afraid that he might smell my breath. Ngunit napasunod siya sa kilos ko kaya nasa harap ko na naman siya ngayon.

Feels like his stare is now boring a hole inside me. Sobrang talim na no'n pero hindi ako nasindak.

"You hang out with your friends at that beerhouse again?" His tone is still calm and I don't know what will I feel.

Magalit ba dahil sa hindi siya galit sa akin? Mainis ba dahil kahit hindi ko man tanungin, alam na niya kung paano ipapaliwanag ang sarili?

I distanced myself from him and I nodded. Naglakad ako, nauuna na sa kanya pero humarang na naman iyong kamay niyang humawak sa akin. It sent a burning feeling in me, like a wild animal that is ready to take revenge on me.

Doon na niya hindi napigilang isara ang nasa pagitan namin. He lowered his face to me, sniffing my smell. Hindi ako kumibo. Hindi ko gustong sigawan niya ako rito sa eskinita sa gitna ng gabi.

"You're drunk. When did you learn to drink?" matigas na niyang tanong sa akin. I tried pulling his grip from my arm again but I did not succeed.

Nagsimula nang lumabas ang inis sa mukha ko. Namamawis ang noo ko habang pinapaalala sa sarili na kahit kailan, hindi yata magagawang magalit ni Jaeden.

"Kanina lang. Sumubok lang ako pero hindi naman uminom ng marami-"

"And you're drunk. You have a low alcohol tolerance and it's your first time. You went home alone. Sinong sa tingin mo ang nilalagay mo sa kapahamakan? You're nearing yourself to danger."

Umangat ang tingin ko. He's clenching his teeth and his jaw tightened unlike before.

Ramdam ko ang bawat diin sa mga salita niya. He's hardening it not knowing that I won't be afraid to him.

I scoffed, irritated by his lessons to me.

"Bakit ikaw? Kasama mo iyong babae kanina, ah? You're nearing yourself to danger, too."

Namilog ang kanyang mga mata sa sinabi ko. I got the chance to finally free my arm from him and I continued walking as if I didn't see him. Hinabol niya ako dahil dinig na dinig ko iyong tunog ng kanyang sapatos sa likuran.

"Don't turn your back to me, Diana. Kinakausap kita-"

"And you said I am drunk so I better get a good sleep instead of talking to you," agaran kong sagot na nagpasindak sa kanya.

I swear. My body is heating now. Lalo na nang makita kong nasa loob din pala siya ng kotse ng babaeng iyon.

Iyon ba ang sinasabi ni Ives sa akin? He's right! That woman is indeed beautiful! Kulang na lang ay malaman kong karelasyon din iyon ni Jaeden.

Sa isang iglap, namuo ang luha sa akin. I can see the panic on his face but he's not saying anything. Ngayon niya lang akong nakitang ganito.

"Kilala mo ba ang babaeng iyon? Ives told me that you're seeing that woman, Jaeden! Ano bang kailangan kong malaman sa'yo?" I asked desperately. Napasapo ito sa noo na tila hindi nagustuhan ang narinig sa akin.

I won't end this night without talking to him about this thing, about these questions that's ruling my mind all over again.

"I know that there are some things that needs privacy. Huwag mong sabihin na pati iyon, kailangang pribado pa?"

"Diana, please not now. You're drunk. I don't want to talk all about this in your situation. Come on, I'll walk you to your dorm." Sumubok itong hawakan ako pero umiwas ako. Gusto kong magalit pero alam kong nilalagay ko lang ang sarili sa kahihiyan.

"I've been asking myself a lot of questions, Jaed. Pero tingin ko, ang damot mo. Ang damot-damot mo sa mga kasagutan," naiiyak kong sabi. He tried wiping the single tear that fell but I refused. Ako na mismo ang pumahid no'n.

"I want to know everything about you pero pinilit kong intindihin kita kasi iyon naman ang tingin kong tama, eh. Are you hiding something from me?"

Sa huling pagkakataon, lumapit siya sa akin pero pinigilan ko. I am out of energy now and so I pushed him while tears are now streaming on my face.

He sighed deeply as if hearing that all from me was a big problem.

"Let's talk about this tomorrow. I can't talk to you now. Lasing ka. Hindi mo maiintindihan lahat kaya ipagpabukas na lang natin. Let's go home now."