"Good morning, where is she?" i said pertaining to my wife.

"Good morning too hijo. She’s in her room. Mataas ang lagnat at ayaw ding magpapasok. Did you two fight?" seryosong tanong ng ama nito kaya napalunok ako. Hndi ko na lamang ito pinansin at pinuntahan na ang kwarto ng asawa ko sa taas. It’s kind of disrespect but i don't care. I need to see my wife. Nang makarating ako sa kwarto nito ay kumatok ako agad.

"Mamsi, i told you. I don't want to eat yet. And please leave me alone." mahinang sabi nito at halatang nanghihina. Pinihit ko pabukas ang pinto ng kwarto nito para makita siya.

Nakatalikod ito at hindi inalintana kung sino ang pumasok. Nakataklukbong din ito ng kumot habang pinapalibotan siya ng napakaraming unan.

"Mamsi..." parang nawawalan ng pasensya nitong ani. Huminga pa ito ng malalim bago pumihit paharap. Nagulat ito ng makita ako pero agad ding nagbago ang ekspresyon ng kanyang mukha.

"What are you doing here?!" pagalit na sambit nito na binalewala ko lang.

"Why did you leave without telling me?" walang emosyong saad ko.

"Why do you care? Why are you here? Baka hinahanap kana ng girlfriend mo do'n." mataray nitong sabi at diniinan pa talaga ang salitang girlfriend. Napatawa ako ng mahina dahil sa inaakto niya.

"Jealous?" i said and chuckled. Masama niya naman akong tinignan which made me smirked.

"Why would i be?"

"Get up. You need to eat your breakfast first. And drink your medicine." sabi ko dito at marahang hinila patayo pero mas lalo lang itong nagpabigat.

Naiinis akong nitong tiningnan at naglalaban pero patuloy ko parin itong pinapaupo.

"Hun, kailangan mong magpagaling. I'm going to a charity ball tommorow night. And you will be my partner unless—" she cut me off at marahang umupo habang sinasamaan ako ng tingin.

"Unless what? Si Stephanie ang ipapartner mo? Sa bagay girlfriend mo naman yon, ako asawa mo lg. ASAWA. " may diing saad nito at tumayo.

"Ofcourse not!" tanggi ko naman agad at natawa pa. She’s obviously jealous of that slut— Stephanie.

"Kaya nga pinapagaling na kita eh. And let me tell you this. Stephanie is not my girlfriend—" pinutol niya na naman ang sasabihin ko.

"Eh ano? Fling? Fuck-buddy?—" i cut her off.

"Fubu. Fling? Dati." pag amin ko dito at napakamot na lang sa ulo. Bakit ba ako umaamin sa kanya? Baka mas magalit lang ito ng tuluyan eh. Another idioticy Gun!

"Fubu." ulit nito at sarkastikong tumawa.

"You don’t want to give what i want Fate. Lalake ako at may pangangailangan. Kung hndi mo kayang ibigay yon. Syempre sa iba ako maghahanap." sabi ko dito at nagkibit balikat.

Isang malakas na sampal ang ginawad niya sa akin bago ako tiningnan na para bang hindi makapaniwala sa sinabi ko.

Tiningnan ko ito ng deritso sa mga mata, at halata ang mumunti munting luhang namumuo sa magagandang kulay kayumanggi nitong mga mata.

"Ano lang ba ang habol mo sa akin Gun? Katawan ko? Pwes diyan ka nagkakamali, dahil hinding hndi ko ibibigay ang pangangailangan mo!" inis na bulyaw nito sa akin at naglakad palabas ng kwarto. Agad ko naman itong sinundan.

"That's not what i mea—" she cut me off.

"Then what? Bakit? Sobrang tigang kana ba Gun huh? If you really love me you will stick to me. If you really love me, you’ll wait for the time that i will give you what you want. But that’s all an ‘if’s’ because all i know you really don’t love me. We’re just married for convenience, for the sake of our company. And because your family have a big name in the country my parents choose them to be our investor." hinihingal na inis nitong sabi at tumawa pa ng pagak.

My Husband Is A Psycho Killer [Self-Published Under IMMAC PPH] Where stories live. Discover now