"မာနခေါင်ခိုက် သိန်းထိုက်သည်"

အပိုင်း(၆)

"ကလေးမ "

"ရှင်"

"လက်ပေးလေ"
ကမ်းပေးလာသောထိုအမျိုးသမီး၏လက်တစ်စုံအား အူတူတူကလေးကြည့်နေမိသည်။ဒါဟာ ဒါဟာလေ ကျွန်မအတွက်အံ့ဩစရာ။

"ဟုတ်"

"မင့်နှယ် အူတူတူအတတနဲ့ ဟိုယောက်ျားတွေနဲ့လည်းအဲ့သလိုပဲလား"

"မ မဟုတ်ပါဘူး အန်တီရဲ့"

"ဒါဖြင့်ဘာလို့ မထုံတတေးလုပ်နေသလဲ××မင်းတခြားသူတွေဆိုအဲ့သလိုမှမဟုတ်....."

"ကျွန်မ(၇)နှစ်အတွင်း အမျိုးသမီးတစ်ယောက်လက်ကိုပထမဆုံးပြန်ကိုင်ဖူးတာပဲအန်တီ"

"ဘယ်လို"
"မင်းတို့တန်းလျားမှာ မိန်းကလေးတွေအန်တီတွေ့ခဲ့သား"

"သူတို့ကအခုလိုလက်ပေးဖို့အနေသာ
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မနာလိုကြဘူးကို"

"ဧည့်သည်အလာများတဲ့သူက တန်းလျားမှာဦးစားအပေးခံရဆုံးနဲ့ နာမည်အကြီးဆုံးပဲလေ"

"အန်တီနားမလည်ဘူးကွယ်..... ဒီလုပ်မှာတောင်ဦးစားပေးခံရမခံရရှိသေးသလား"

"ရှိတာပေါ့ အန်တီရဲ့ ထမင်းစားချင်ရင်ဧည့်သည်အလာများအောင်ခေါ်နိုင်ရမယ်လေ ××ဟင်းကောင်းကောင်းစားချင်ရင် ယောက်ျားတွေအကြိုက်လိုက်နိုင်ရမယ်......အဝတ်လှလှဝတ်ချင်ရင် ယောက်ျားတွေသဘောကျအောင် ပြုစုတတ်ရမယ်"

"ကျွန်မ ရောက်တုန်းကဖြင့်ထမင်းတောင်မစားရဘူး"

"ကလေးမရယ် မင်းဘာကြောင့်ဒါတွေလုပ်နေရသလဲ×× ဒီအလုပ်တွေမကောင်းမှန်းသိရဲ့နဲ့လုပ်နေရသလား"

"မင်းမိဘတွေ အဆင်မပြေလို့လား ဒါကြောင့်ဒီအလုပ်ကိုလုပ်နေရတာလား"

"မဟုတ်ပါဘူး!! မဟုတ်ဘူး ယိမ်းမိဘတွေကိုယိမ်းအရှေ့တင်သူတို့သတ်ခဲ့တာ"

ဘုရားရေ ဒီကလေးမ ဘယ်လောက်တောင်ခံစားလိုက်ရမလဲ ကိုယ်ချင်းစာပါဘိ။ရောဂါဖြင့်ဆုံးပါးရှာသောမိဘနှစ်ပါးအား သူမပင်အလွန်မှငိုကျွေးခဲ့ရသည်။ထိုကလေးမအဖြစ်ကသူမထက်အဆတစ်ရာမက ခံစားခဲ့ရမည်။

"ကလေးမ အန်တီ့ကိုကြည့်"
မျက်နှာနုနုကလေးအား လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်၍ဆိုပြန်သည်။