BENİM YAZGI'M

~37~

"Titriyorlar ve ben buna engel olamıyorum Rüzgar."

"Sakin ol güzelim geçecek sen merak etme. Herşey eskisinden bile güzel olacak söz veriyorum."

Gülümseyip sarıldım. İyi ki şu an burda ve yanımdasın Rüzgar, sen olmasan ben durumla nasıl başa çıkarım inan bilmiyorum.

Kapı çalınca yerimden kalktım.
"Yazgı birini mi bekliyordun?"

"Hayır. Yani ben seni bile beklemiyordum baksana üstüme uyuyacaktım. Neyse gidip bakayım kimmiş."

Hızla gidip kapıyı açtım.

Hayır ya ben bu senaryoyu daha önce defalarca izledim.

Kapıyı kapatacağım sırada engel oldu.

"Ne işin var senin burda. Hemen defol git evimden yoksa polis çağırırım Selim."

"Yazgı dur birşey sorup gidicem. O herif gelmiş doğru mu? Bak sakın yeniden onu hayatına alma tamam mı sakın."

"Evet geldi ve sen yine geç kaldın Selim Aksoy. Rüzgar zaten benim hayatımda. Şunu anla artık siz ne kadar iğrenç oyun kurarsanız kurun bizim aramızda ki bağı koparmaya gücünüz yetmez."

"Kim gelmiş Yazgı'm."

Rüzgara dönüp.
"Sakin ol." dedim.

Rüzgar beni arkasına alıp dışarı çıktı.
"Sen hala ne yüzle geliyorsun lan buraya."

Rüzgar Selime yumruk atınca istemsiz dudaklarında bir initi döküldü.

Selim yere düşünce Rüzgar üstüne çıkıp yumruklamaya devam etti.

"Yetti lan senden çektiğim şerefsiz. Senin yüzünden sevdiğim kadından 6 ay ayrı kaldım lan ben. 6 ay lan, 6."

Hızla Rüzgarın yanına gidip elini tuttum. Gözlerine baktım.
"Dur. Bırak onu Rüzgar. Hadi içeri girelim artık, korkuyorum ben."

Rüzgar havada olan elini indirip diğer eliyle tuttuğu yakasını bıraktı Selimin. Beni yine arkasına almıştı.

"Bana bak lan piçin evladı seni bir kez daha Yazgının etrafında görürsem bu sefer kendi ellerimle öldürürüm seni. Hiç kimse ama hiç kimse engel olamaz."

"Rüzgar hadi yürü."

Rüzgarı çekiştirerek içeri almaya çalıştım ama O gerizekalı çenesini kapalı tutmayı beceremedi.

"Ben var olduğum sürece Yazgıyı sana yar etmem Rüzgar Karahan. Yazgı istesede istemesede benim. Eninde sonunda hepiniz anlayacaksınız. O benim Yazgı'm. Senin değil. Sen korkma güzel sevgilim seni bu heriften kurtarıcam. Çok yakında kavuşacağız."

Rüzgar elimden kurtulup hızla Selimin üstüne gitti. Yakalarını tutup kafa atınca Selimden bir inilti daha duydum.

"Al sana Yazgı. Sen kimsin lan O'nu benden alacan. Siktir git burdan Selim seni buraya gömerim."

Rüzgarı kolundan tutup içeri çektim. Hızla kapıyı kapattım. Rüzgar sinirle bir sağa bir sola gidiyordu. Duvarın önüne geçip sert bir yumruk attı.

"Aaaa. Yeter sıkıldım ben bu heriften. Niye beni durduruyorsun Yazgı. Bıraksaydın da gebertseydim o iti."

Bağırınca yerimden sıçradım. Bana yaklaşmaya başlayınca geri geri adımladım. Şu an o kadar sinirliki mavi olan gözleri git gide koyulaşıyordu.

"Yazgı'm."

Sesi titrek bir o kadarda ürkekti.
"Benden korkuyormusun? Özür dilerim, özür dilerim. Seni korkutmak istemedim sevgilim."