Karanlığın Efendileri : Vampirler ve Kurtadamlar

KEVVK <> B"19

"Kimin için çalışıyorsunuz?"

Adam konuşmuyordu. Onu ısırabilirdim ama büyük ihtimalle hemen ölürdü. Ölüsü işime yaramazdı.

Kollarını, bacaklarını, bütün kemiklerini teker teker kırdım. Sonunda yola gelmiş görünüyordu.

"Damon. Alfamız senin güvende olmanı istedi."

"Sanırım alfanızın sağlam bir derse ihtiyacı var."

Orada kafasını kopardım. Mesaj iletilecekti. Beni yanında istemediği halde peşime Lycan takmıştı. Sinirlerimi bozuyordu. Reddedilmek yeterince kötüydü.

Lucian'ın beni aradığını biliyordum. Henüz onunla karşı karşıya gelmek için hazır değildim.

Güneşte yürüyebilmenin en güzel yönü buydu. Lucian, peşime adam takamazdı. En azından kendisi gelmek zorundaydı. O kadar işinin arasında peşimde ajanlık yapmak isteyeceğini sanmıyordum.

Motele döndükten sonra güneşin batmasını bekledim. Susuzluk yeniden bedenimi ele geçiriyordu.

Karnımdaki ani sancı yatakta uzanmış gözlerimi dinlendirirken geldi. Ne olduğunu anlamamıştım. Sanki biri içeriden karnımı söküp alıyordu. Ağzıma kan tadı geldi ve kan kusmaya başladım. Başım dönüyordu.

Çektiğim acı dayanılmazdı. Geçmesini bekledim ama geçecek gibi görünmüyordu. Bir doktora görünmeliydim. Ne olabileceği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Vampirler hastalanmazdı ki.

Motelden çıkıp bir doktor aradım. İnsan doktoru neyim olduğunu büyük ihtimalle bulamayacaktı ama en azından bana ilaç verebilirdi. İlk gördüğüm muayenehaneye girdim.

İçeride kimse yoktu. Adamın biri ışıkları kapatıyordu.

"Kapatıyoruz. Üzgünüm."

Adamın boğazına yapışıp etki altına aldım.

"Hemen benimle ilgileneceksin!"

Adam itaatkar bir şekilde başını salladı. Geri gidip ışıkları açtı ve bana yolu gösterdi.

Masaya yatırıp muayene etti. Ultrasonla karnımın içine baktı.

"Siz..."

"Ne?"

"Hamilesiniz."

Hiçbir şey diyemedim. Bu imkansızdı. Vampir - kurt adam birleşmesi yasaktı. Bundan doğacak bir çocuk ancak canavar olurdu.

Ne yapacağımı bilmiyordum. Adam boş gözlerle bana bakıyordu.

"O şeyi içimden çıkar."

İtaatkar bir şekilde başını salladı. Gidip üstüne cerrahi kıyafetlerini giydi. Ellerini sterilize etti. Bu arada sancı giderek artıyordu.

"Ahh. Acele et!"

Adam telaşla yanıma geldi. Morfini hazırladı.

"Morfini boş ver. Yap şunu."

Adamın elleri titriyordu. Bisturiyi elime alıp karnımı boydan boya yardım. Düşündüğüm kadar acımamıştı. Yara hemen iyileşmeye başlamıştı. Çabuk olmalıydı.

Adam karnıma gözlerini dikmiş, şok olmuş gibiydi. Karnımda kıpırdayan şey yüzünden büyülenmişti. Öylece duruyordu. Kendim yapmam gerekecekti. Elimi sokup bulmaya çalıştım.

Bacağından tutup çektim. Hızla kıpırdıyordu. Göbek bağını elimle kopardım.

Normal bir bebek görünümündeydi. Sadece fazla hareketliydi. Masanın üzerine bıraktım. Yaram neredeyse kapanmıştı.