Misafir kız (Mahalle hikayesi) [ASKIDA]

1- Türkiye'ye geliş

Sonunda bitmişti uzun bir uçak yolculuğu. İstanbul... Şu an  uzun zamandır hayalini kurduğum, görmek için can attığım yerdeyim.

  Benim adım Esma. Bir çok uğraşlar sonucunda ve çok sıkı çalışma ile İSTANBUL SAĞLIK VE TEKNOLOJİ ÜNVERSITESI'nin Eczacılık fakültesini kazandım. Babam İstanbul'daki akrabalarımız ile konuşmuş onların yanında kalabileceğimi söylemişlerdi.

Havaalanında bizi babamın halasının kızı, Gülperi halamın kocası karşıladı. Biz onların evinde kalacaktık. Halamın üç tane kızı vardı. İkisi evliymiş ve başka şehirde yaşıyorlarmış. En küçük kızı ise benim yaşındaymış, o da bu yıl ünversiteye başlıyormuş. Eniştem bizi havaalanında karşılayıp, arabasına doğru götürdü. Arabaya binip evlerine gitmek için yola çıktık.

" Ay burası çok güzel baba baksana şu denize..." Dedim babama heyecanlanarak, rüya gibi şehirmiş İstanbul.
  
Gördüğüm manzara karşısında büyüleniyordum. Telefonumu çıkartıp hoşuma giden her şeyin fotoğrafını çektim.
  
Yaklaşık 45 dakika yolculuğun ardından halamların yaşadığı mahalleye geldik. "İşte Murat abi, Esma kızım bizim mahallemiz de burası, nasıl beğendiniz mi?"
Diye sordu Hasan enişte.

"Burası çok güzel Hasan amca..." Gözümden kalpler fışkırıyordu neredeyse. Babam benim halime bakıp "Benim kızım bayıldı şimdiden baksana Hasan, korkuyorum sonra dönmek istemeyecek diye..." Diyerek bana yandan bir bakış atıp sırıttı.
 
Babama döndüm ve sarıldım. "Yok babacığım, sizin hasretinize dayanamam ki ben." Dedim ve yanağından öptüm.

   Sonunda araba durdu  iki katlı bir evin önünde durduk.     Hasan amca ile babam bavulları indirdi, kapının önüne geldik. Hasan amca anahtarı çıkartmaya kalmadan kapı açıldı. Gülperi halam bize bakarak "Murat kardeşim, hoşgeldin." Dedi ve babama sarıldı gözleri doldu. Babam ikisi sarıldılar. Ve babam konuşmaya başladı.
 

"Hoşbulduk Gülperi abla sen nasılsın görüşmeyeli? 10 yıl oldu buralara gelmediğime."
"İyiyim Muradım iyiyim sizi gördüm daha iyi oldum." Dedi ve bana baktı. Yanına gidip elini öptüm.

" Merhaba Gülperi hala ben Esma." Elini öptükten sonra sarıldım. "Oyyy, kurban olurum ben sana güzel kızım. Fotoğraflarınızı gönderirdi hep baban ablanın, abinin. E hadi ayakta kaldınız buyurun içeri geçin." Dedi ve bizi içeri davet etti.

İçerideki odaların birinden bir kız çıktı benim yaşlarımda, benden birazcık kısa, güler yüzlü bir kızdı. Bizim yanımıza gelip babama sarıldı, kendini tanıttı. Sonra bana döndü.

"Merhaba ben Duygu. Hoşgeldiniz. " Dedi yüzündeki samimi gülüş ile.

"Selam. Bende Esma, çok memnun oldum." Dedim ve sarıldım. Duygu kıpır kıpır enerjik hali ile konuştu.  "Ayy, ben seninle tanıştığım için çok memnun oldum, bende çok sıkılıyordum. İyi ki geldin. Kim bilir belki çok iyi bir arkadaş oluruz?" Pozitif enerji dağıtıyordu etrafa bu kız.

" Bende çok memnun Duygu. Beni senin arkadaşlığın çok mutlu eder." Dedim gülümseyerek. Sonra salona geçtik. Yemekler yedik,  çaylar içildi.Biraz sohbet muhabbet ettik, sonra da odalarımızı gösterdiler ve yerleştik.

Bir hafta sonra...

  Duygu çok yardımcı oldu bana, mahalleyi gezdirdi, birlikte benim okuyacağım ünversiteye gittik. Sonra mahalleyi tanıttı bana. Çok güzel bir mahalleydi. İnsanları sıcak kanlı, güler yüzlüydü. Şimdiden çok sevmiştim burayı
 
  Sonraki günler artık üniversite için evrakları hazırlamaya başladım. Birkaç kez gitmiştim bu süreçte Ünversiteye. Yolu da öğrenmiş oldum.  Her şey hazırdı. Evraklar hazırdı ve artık onları teslim etmem gerekiyordu.