Crush Pakopya! (extended)

Chapter 6

"Gago!" Diko napigilan saka ko siya nasuntok sa braso and darn. And tigas!

"Bastos ka talaga kahit kelan! Alam mo bang muntik na akong atakihin sa puso! Akala ko talaga nakidnap na ako! Ano bang ginagawa mo dito? Kelan ka pa dumating? Are you staying for good?"

"Namiss moko no?"

"Kapal mo!"

"Well, last week pa ako nakabalik. And yes I'm staying for good"

"What the heck? Bat dika manlang nagsabi! May pakidnap kidnap churvaloo ka pang paandar jan! Sarap mong batukan eh!"

"Namiss talaga ako ng baby ko!" Bigla nalang niya akong niyakap ng sobrang higpit. Tinutulak ko siya pero ang lakas niya.

"Let go of me Jaemin I cant breathe"

Mabuti naman at nakinig siya sakin.

"May boyfriend ka na?"

O____O

"Dont tell me wala pa??!!"

>______<

"You waited for me??!!!"

"ASA KA! KAPAL MO!"

"Talaga lang ha? I heard tou cried for almost a month after I left you"

"Ang kapal kapal kapal talaga ng bunganga at mukha mo Jaemin!"

"Aminin mo na kasi! Ako rin naman eh"

Nagulat ako bigla sa sinabi niya.

"Ha??"

"I missed you" he said saka niya ako ulit niyakap. Hindi na ako nakaimik, its true, I really missed him so much, and it's also true, sobra akong nasaktan noong araw na umalis sila ng parents niya para mag migrate sa Canada. Halos isang buwan ko yun iniyakan.

He was my bestfriend, my older brother, my protector, savior, lahat na.

"So how's my baby? Ops by the way, our wedding ring. You still have it right??"

Talas rin naman ng memorya ng lalaking to! Pati ba naman yung kasal kasalan namin naalala niya. Grade six kami noon, foundation day ng school and may marriage booth. Every section may representative sa marriage booth na yun. And since I was the president back then with Jaemin as my vice, kami yung pinagtulakan nila. And since then, ang trato na nila samin ay married couple.

Hindi ko nga inakalang naaalala pa yun ni Jaem hanggang ngayon!

"Wala. Nawala ko na yun!"

Biglang nagbago ang mukha niya. He even pouted.

"How could you! I still have it til now! Look!" He showed his wallet. Nandun nga, I cant believe he still have it,

Oh well I lied again. I still have mine as well. Imagine, i managed to keepit for 5 years.

"Nakakainis ka! You promised me you'll keep it!" He said saka nagpout. Ang cute cute talaga ni Jaem since then til now.

"Sige na, bumaba ka na hinihintay ka na ni tita" thats when I realize na nasa tapat na pala kami ng bahay namin.

"Dika ba papasok? Dika ba magpapakita kay mama?"

"Saka na. Sige na, pumasok ka na. Uulan na oh!"

I shut the door of his car pero hindi pa man ako nakakahakbang bumukas uli ito. "Wait"sabi niya saka inabot ang cellphone niya. Give me tour number"

Dina ako nag-isip pa. I took his phone and saved my number.

"Hahatid kita sa school bukas"

Hindi pa man ako nakakasagot, sinara na niya ang pinto. Aba matindi!

Bala ka sa buhay mo

---

[Kinaumagahan...]

Pahikab hikab pa akong lumabas ng gate nang makita ko ang familiar car. Agad bumukas ang pinto but.this time, sa drivers seat unlike kahapon na may driver.

So tinotoo nga niyang susunduin ako!

"Personal driver??"

"Pwede!" He said while flashing a bright smile saka ako pinagbukas ng pinto.

"Lunch tayo mamaya. Susunduin kita"

"Ang busy mo rin no??" Sarkastikong sabi ko.

"Ayaw mo??"

"Oo na. Call me" i said saka ako bumaba. Maglalakad na sana ako papasok ng gate nang maramdaman kong may bumukas na pinto.

Naramdaman kong hinila niya ang kamay ko saka ako niyakap. Gulat na gulat ako. Pakiramdam ko tatalon yung puso ko. Pero mas kinabigla ko ang paghalik niya sa noo ko. Pakiramdam ko nanigas ako sa ginawa niya. Ni hindi ko namalayang nakaalis na pala siya sa sobrang pagkatulala.

---

I went to the canteen and bought a bottle of water. After that Pumasok na ako ng classroom pero wala parin ako sa sarili.

I saw Ivan, nagtatawanan silang magbabarkada but the moment his eyes met mine, yung nakangiting mukha niya biglang nag-iba. Im not sure of this but I think I caught him glaring.at me before he finally turned his head away.

Galit siya?

Bakit??

Hindi ko pinahalatang affected ako sa inasal niya. I went to my seat at ilang minuto lang dumating na ang teacher kaya nagsibalikan na lahat sa proper seats.

Hindi ako makaconcentrate.

Kahit anong concentrate ang gawin ko sa lecture, ang atensyon ko ay nakay Ivan.

Bakit ba lagi siyang ganiyan, nakakainis!

Ang bait niya lang nung game tapos ngayon ginaganito nanaman ako. Bahala ka sa buhay mo!

Ang labo mo!