Harry POV.
Ik loop de school binnen en kijk om me heen. Dit is heel anders dan mijn vorige school. Blegh, zo druk hier, al die kleuren en posters. Het doet zeer aan mijn ogen. Ik loop naar de conciërge, het lijkt hier wel de wachtruimte van een kinderdokter, verschrikkelijk. "Hallo jongeman, kan ik je misschien helpen?" Vraagt een vriendelijke vrouw. "Ja, ik ben nieuw en kom mijn spullen halen." "Oh, dan ben je bij mij aan het huiste adress. Loop maar even mee." We lopen naar haar kantoor. Ze geeft me mijn rooster en kluissleutel. "Kom maar mee, dan zal ik je de kluisjes laten zien en laten zien welke van jouw is. Dan kan je direct je spullen er in stoppen." Het lijkt alsof ze nog iets wilt zeggen maar ze zegt niks meer. We lopen naar de kluisjes, ik stop mijn spullen in mijn kluisje en dan geeft ze me een rondleiding. Ze is heel jong, misschien 1 of 2 jaar ouder dan ik.
Na de rondleiding knipoogt ze naar me en laat ze me alleen. Wow wow, wacht even, wat!? Ze knipoogde. Oké, dat is fout. De bel is gegaan en de pauze begint. Er loopt een groepje jongens op mij af. Voorp loopt een wat kleinere jongen, mooi bruin haar -trouwens zijn haar lijkt vederzacht- en licht blauwe ogen. Voor mij staat het groepje stil. "Jij blijft van mevrouw Belde af. Ze is van ons." Zegt de voorste agressief tegen mij. "Wat bedoel je? Die vrouw? Die vrouw vind mij niks." Antwoord ik gauw. "Oh jawel. Ze vind jou knap en lekker. Maar zorg dat je uit haar buurt blijft. Ze wilt graag een beurt van jou. Maar dat sta ik niet toe. Ze is van ons." Zegt de jongen. Ik kijk verbaasd. "Ze is gek. Ze vind jou iets, maar je bent niks. Je bent een jongen met krullen, groene ogen en je bent nieuw. Voor de rest niks. Dat mens is gek maar toch blijf je van dat wijf af. Ze is nogmaals van ons." Zegr de jongen. Ik laat alles wat hij over mij zegt bij het ene oor erin gaan en bij het andere oor er weer uit gaan, fijn dat ik dat heb geleerd. Opeens voel ik een klap in mijn gezicht. Pijnlijk kijk ik naar de andere jongen die mij sloeg. Hij en alle andere jongens staat te grijnzen. Er komt een jongen aanlopen. Hij haalt uit en raakt me in mijn buik. Ik klap dubbel. Ik kreun van pijn. Godver. "Trouwens ik ben Louis voorals je het wilde weten." Zegt de voorste jongen met die blauwe ogen.
Het is nu net de tweede pauze. Het zelfde groepje van de eerste pauze komt op mij aflopen. "Hallo." Zegt Louis gemeen waarbij hij grijnst. "Misschien is het bleefd om je naam te vertellen." Zegt hij grauw. 'Zodat jij hem keihard lan kreunen terwijl je jezelf een pleziertje doet met mij in je gedachten? Nee.' Natuurlijk zeg ik dat niet, ik zeg "Ik ben Harry." "Hele naam graag. "Harry Edward Styles." Zeg ik bang. Please herken me niet. Laat niemand mij herkenen. Ik hoor geen verbaasde geluiden dus neem ik aan dat ze me niet herkent hebben. "Zo zo. Ik hoop niet dat jij mijn naam gaat kreunen als je jezelf aan het betasten bent en jezelf vingert." Zegt Louis. Geschrokken kijk ik hem aan. Wat zei hij nou?! Ik voel een klap ik mijn gezicht, pijnlijk kijk ik naar Louis. Godver, dit is geen goede nieuwe start. Ik voel weer een klap in mijn buik. Ik klap tegen de muur aan. Weer een klap in mijn buik. Mijn rug knalt ergens tegen aan. Doordat er iets is gebeurt met mijn rug anderhalf jaar geleden krijg ik het heel benauwd. Ik begin naar adem te happen. Ik laat me zakken op de grond, ik probeer mijn adem onder controle te krijgen. Met trillende handen pak ik mijn telefoon. Ik bel Gemma. "Gemma, haal me op. Weer rug noodgeval. Ik zit net buiten de kantine." Gemma zegt iets en hangt dan op. Ik kijk omhoog terwijl ik piepend adem haal. Jezus, kut gebeuren. Het groepje van Louis staat grijnzend te kijken. Ik zie dat Louis mij niet sloeg in mijn buik maar een andere jongen. Ik hap naar adem. Opeens verga ik van de pijn, ik bijt keihard op mijn lip om een schreeuw van pijn binnen te houden, want als ik eenmaal schreeuw blijft het gebeuren van pijn. Ik beweeg mijn handen naar mijn rug. Ik hol mijn rug.
Na vijf minuten zie ik Gemma rennend op mij afkomen. Ze duwt iedereen weg. Ze tilt me op aan mijn arm, ontwijkt mijn rug en neemt me mee naar de auto. Een groep mensen volgt ons. Ook de groep van Louis zie ik grijnzend achter mij aanlopen. Gemma laat me zakkwn op de grons voor de auto. Pakt uit haar tas een spuit met acute pijnstillers. Ze rukt een mauw van mij kapot en brengt de naald in mijn huid. Ze spuit hem leeg. Ik voel de pijn steeds verder af zwakken. Ik zucht van verlichting. Mijn ademhaling is direct ook beter. "Wie van jullie sukkels duwde hem tegen die verdomde deurklink!?" Roept ze over de menigte heen. De jongen die mij stompte loopt naar voren. Hij pakt Gemma vast om haar middel en trekt haar naar zich toe. "Ik deed dat. Wat ga je nu doen. Ga je me slaan omdat ik dat zielige jochie sloeg? Aaah, wat lief ben je zijn vriendinnetje of zijn lieftallige zus?" Hij legt zijn handen op haar kont. Ik zie haar een been optillen. Ik krijg door wat ze gaat doen. Ik begin als een gek te grijnzen, ze lijkt zoveel op mij. Ze trapt op zijn teen, hij trekt zijn voet pijnlijk op. Snel geeft ze hem een knietje in zijn ballen, hij klapt dubbel. Dan geeft ze hem nog een knietje in zijn gezicht en van hij op de grond. "Waag het ooit nog eens mijn broertje te slaan of uit te schelden en je ligt een week later onder de grond weg te rotten terwijl mensen van vreugde op je graf dansen en iedereen je langzamerhand zal vergeten." Ik grijns. Ik hoor in de menigte een 'Oooeehh, hard jonge' rondgaan. Gemma loopt naar mij toe en helpt me in de auto. We rijden gauw naar huis waar ze me op de bank legt en ik direct wegval. Een nadeel aan die acute pijnstillers ze maken je verschrikkelijk moe.
