Şans

0.1

  "Kızım kalk artık geç kalacaksın" artık annemin sözleri beynimde yankılanıyordu. Yarım saattir uyanmam için çabalıyordu .Aslında sabah erkenden uyanırdım ama gece kitap çok heyecanlı olduğu için gece yarısına kadar kitap okumuştum . Neyse artık kalkmalıyım bence. hızlıca hazırlanmam gerekiyordu çünkü baya geç kalmıştım büyük ihtimalle ilk derse giremeyecektim.  Kahvaltı yapmadan evden çıktım okulda yerdim o şuan önemli değildi asıl önemli olan metroyu kaçırmamamdı. Şanslıydım çünkü metro evime uzak değildi .

   Koşarak 10 dakikalık yolu 5 dakikada gelmiştim . Durağa varmamla metroyu görmem bir oldu. Koşmam gerekiyordu yoksa metroyu kaçıracaktım . Koştum ve tam kapının kapanmasına yakın içeri girdim. Bence süper gücüm falan var böyle koşmak falan. Metroya yetiştiğimden mutluydum ama tüm koltuklar doluydu . Kadıköy'e kadar ayakta gidecektim umarım birazdan boşalırdı. Bir kaç dakika boş boş yeri izledikten sonra canım sıkılmıştı, dün gece annemin zoruyla bıraktığım kitabımı okumaya karar verdim .Baya okumuştum ama daha çok yolum vardı . Ayakta durmaktan yorulsam da kitap okumaya devam ettim. O sırada arkamdan bir  kadın bağırması duymamla başımı çevirmem bir oldu. Malum kadın tecavüzü ülkemizde gündemde .Ama bu o tarz bir şey değildi karı koca aralarında tartışıyorlardı, çok büyümediği süreçte karışılacak bir durum yoktu. 

  Hemen arkamda tartıştıkları için seslerinden kitabımı okuyamıyordum . Biraz daha ilerledim hem sessiz hem de boş koltuk bulabilme umudu ile .İlerledim ve tabi yine şaşırmıyoruz boş koltuk yoktu yine ayakta kaldım derken oda neydi 'bu nasıl bir şey amk ' şuan tam karşımda ayakta kitap okuyan bir taş duruyordu evet tam bir taş hatta kaya . Çocuğa dibim düşerek bakarken çocuğun beni farkedip bana dönmesiyle kafamı çevirmem bir oldu .Çocuk aşırı yakışıklıydı ve kitap okuyordu inanabiliyor musunuz hem kitap okuyor hem yakışıklı hem tarzı mükemmel hem de kıvırcıktıı, tam hayalimdeki erkek. Böyle biriyle karşılaştığım için kendimi çok şanslı hissediyordum tabi çocuğun beni beğeneceği tartışılır ama olabilir. 

  İçimden kendi kendime konuşurken tam karşımda 2 koltuk boşalmıştı 'Allah'ım seni çok seviyorum' . Koltukların birine uçarcasına oturdum . Tam oturmanın mutluluğundayken oda ne çocuk yanıma mı geliyordu yoksa ben mi kördüm Yok yok gerçekten yanıma geliyordu .Biran tansiyon düşmesiyle beraber kalp kriz geçirirken yanıma oturdu valla ha yanıma oturdu. Ay çok güzel kokuyordu bayılacağım galiba şuanda . Acaba çok mu belli ediyordum ya bir şey anlarsa .Ama anlarsa da şaşmam şahsen birisi mala bakar gibi bana baksa bende bir şeyler düşünürdüm. Sakin olmalıydım, kitabımı bitirmiştim bu yüzden çantama öylesine eğer kitabım biterse okurum diye koyduğum yalancılar ve yabancılar kitabını çıkarttım .gördüğüme göre kimse gerçek değil kitabını okuyordu . Zevklerimiz neredeyse aynıydı hatta direkt aynı da denebilir. Yanımda bir çıtırın oturduğunu düşünmeyi bir kenara bırakıp kitabıma odaklanmaya kara verdim .

  5-6 dakikaya inecektim bu çıtırla ayrılmak zorunda olma düşüncesi beni üzüyordu . Çok iyi değil mi ya 10 dakika önce gördüm ve şuan onu hayatımın aşkı ilan ettim, ama zaten hepimiz böyle değil miyiz. İşte gelmiştim içimden 'hoşçakal yakışıklı' diyip oturduğum yerden kalktım ve kapının önüne doğru ilerledim .Ve 5 saniye sonra kapı açıldı ve yavaş yavaş dışarı çıktım, ve metronun gidişini izledim.

  Üzüntüyle okuluma gitmek için arkamı dönmemle şok olmam bir oldu. Eve gidince bu tarihi bi kenara not alıcam, çünkü sanırım hayatım boyunca bütün şansımı burda kullanmıştım . Marul kafalı çıtırım tam karşımda telefonuna bakıyordu.