Sabah konakta yankılanan sesler ile gözümü açtım. Bugün büyük gündü, uzun yıllar süren küslük sona erecekti. Amcam ve babam arasında yıllar süren küslük Yade Xezal sayesinde bitecekti. Beni uykumdan eden ses ise annemin çalışanlara yağdırdığı emirlerdi. Sesi gittikçe yakınlaşıyordu.
"Heja n'apıyorsun sen hala yatakta neredeyse öğlen oldu hala yataktasın. Bilmiyor musun işim başımdan aşkın ne olurdu biraz bana yardım etsen." Annem nefes almadan beni azarlarken derin bir nefes aldım. Allah aşkına saat daha sabahın 6'sıydı. Bu kadının benim uykuma zoru neydi! "Annecim saat daha yeni 6 oldu. Ayrıca bu konağın tek kızı ben miyim, Arin ve Dilan bu evin kızı değil mi neden ilk beni kurban seçtin sen?" Dememe kalmadan annem bağırarak Arin ve Dilan'ın odasına yol almıştı.
Mecburen kalktığım yatağımı hızlıca toplayıp dolaptan kıyafetlerimi alıp banyoya geçtim. Rutin işlerimi yapıp saçlarıma da şalımı örttükten sonra banyodan çıktım. Tesettürlü değildim ama evlenene kadar saçlarımın görünmesini istemiyordum. Kendi aldığım karardı ve bundan çok memnundum. Odadan çıkıtığımda avluda oturan babamı görünce hızlıca merdivenden inerek babama koştum. "Babam rojbâş" diyerek yanağını öptüm. Gülümseyip beni öpüp "Rojbâş keçamın" dedi. Yüzüne bakınca ne kadar durgun olduğunu gördüm. Bugün olacak olaylar yüzünden endişeliydi her halinden belli oluyordu bu. Babamı avluda bırakıp hızlıca mutfağa gittim ve kahvaltı için çalışanlara yardım etmeye başladım.
Sofrayı hazırladıktan sonra herkes kahvaltıya inmeye başladı. Biz yedi kardeştik. Dört tane ağabeyim ve benden küçük ikiz kardeşlerim vardı. En büyüğümüz 30 yaşında Aram ağabeyimdi. Ondan sonra Berzan, Şerwan, Fırat ve Baran ağabeyim vardı. Ben annem ve babamın ilk kızıydım benden sonra da Arin ve Dilan ikizler vardı. Onlar benim iki gözümdü sanki ablaları değilde anneleri gibiydim. Aramızda yedi yaş vardı onlarla. Ne zaman bir şeylere ihtiyaçları olurdu hep ben ilgilenirdim onlarla.
Herkes sofraya geçince annem aceleyle yememiz için bizi uyarıp duruyordu. Yade ve babam sürekli birbirlerine bakıp duruyordu. Daha doğrusu Yade babamı göz hapsine almıştı, babam da ondan gözlerini kaçırıyordu. Bugün herkes hem gergin hem de heyecanlıydı. Uzun bir aradan sonra amcamızı ve kuzenlerimizi görecektik. Kahvaltı sessiz sakin geçince annem ve yengem, babam ve abimleri işe uğurlamaya kalktığında bizde kızlarla sofrayı topladık.
Dilşah yengem, en büyük ağabeyim Aram'ın eşi, mutfakta yardımcımız Dilruba ile mutfağı topluyordu. "Dilruba sen babaanneme kahvesini yap bulaşıkları ben yıkarım." dedikten sonra mutfakta yengemle tek kaldık. "Yengem, sen ne kadar güzel görünüyorsun bugün" diyerek isteğim için yengeme biraz iltifat etmem gerekiyordu. Çünkü yengem ne yapar eder abimi ikna etmesinin bir yolunu bulurdu. "Hiç boşuna nefesini tüketme Hêja. Aram'dan senin için izin alamam."Demesiyle bozguna uğradım. "Ya yenge vallahi iki saat sadece hızlıca döneceğim eve." Yapacağım şeyi çok iyi bildiği için abimden benim için izin almayacağını söyledi. "Geçen seferde bir saat dedin beş saat ortalıkta görünmedin.'" Kara ile dolaşırken zamanın nasıl geçtiğini anlamıyordum ama bu sefer hızlıca çiftliğe gidip onu kontrol edip dönecektim.
Kara bana babamın 18. doğum günümde hediye ettiği atımdı. Ama düşüp kolumu kırdığım ve o sene üniversite sınavına giremediğim için binmemi yasaklamıştı. Tabii ben binmekten vazgeçmeyip arada bir herkesten gizlice Aram abim izin verince yengemle çiftliğe gidip binebiliyordum. Ama bu hafta tek gitmem gerektiği için izin vermemişti dün akşam. 'Hayır Hêja yarın yengen tüm gün anneme yardım edecek seni tek gönderemem' demişti. Aklıma gelen şey ile hızlıca mutfaktan çıktım.
Mutlaka bugün Kara'yı görmem lazımdı çünkü çiftliğin bekçisi abime hasta olduğunu söylemişti. Bugün konakta ne işim varsa halletmiştim. Yade bir saat önce amcamlara gitmiş ve bize hava kararınca amcamlar ile döneceğini söylemişti. Amcamın sorun çıkarıp son anda gelmekten vazgeçmeyeceğine emin olmak istiyordu. Annem ve yengem tatlılar için mutfağa girince bende fırsattan istifade gizlice konaktan çıkmıştım. Konağın önündeki korumalardan arabanın anahtarı isteyip çarşıya gideceğimi söyledim. Daha önce böyle bir şey yapmadığım için inanıp verdiler anahtarı bana verdiler hızlı olmam gerekiyordu haca iki buçuk saate kararırdı zaten konak ve çiftlik arası kırk beş dakika sürüyordu. Hızlıca gidersem hem Kara'yı görür hem de iyi ise biraz binebilirdim. Yüreğim ağzımda arabayı sürmeye başladım.
