Kanlı Sokaklar

4. Bölüm 🔪

Uzun bir sessizliğin ardından sesi kulaklarıma doldu.

''Zayıf halkayı buldum.''

Hızla ona döndüm. O ise sadece önüne bakıyor ve sakin bir şekilde arabayı sürüyordu.

''Tehlikeli olabilir, her an tetikte ol. Seni bu işe bulaştırmak istemiyordum ama-''

''Pamir ben polisim.''

İç çekti.

''Biliyorum, o yüzden senin de gelmeni istedim.''

Başımı salladım. Bir yandan da içimi yiyip bitiren sorumu sorup sormamak arasında kalmıştım.

''Sor.''

Pamir'in sesiyle kaşlarımı kaldırdım. İç sesimi dinliyor olamazdı değil mi?

''Zayıf halkayı nasıl buldun.''

Yüzünde gururlu bir gülümseme oluştu.

''Gece neden uyumadım sanıyorsun?''

Gülümsedim. Gülümsedim ama sorumun cevabı bu değildi, o da biliyordu.

Birkaç saniye sonra arabayı durdurdu ve arabadan inip her zamanki gibi benim tarafımdaki kapıyı açtı. Emniyet kemerimi çözüp arabadan indim. Bir taraftan da etrafı inceliyordum.

Daha çok bir ara sokağın başında gibiydik. Sokak ne çok geniş ne çok dardı. Hemen başında bir sokak tabelası vardı, önceki cinayetten kalan kurumuş kan izleri tabela ile bütünleşmişti. Gerildiğimi hissettim.

Pamir de bunu hissetmiş olacak ki birkaç adım ileri geçip bana elini uzattı. Birkaç saniye boş boş baktıktan sonra elini tuttum ve ara sokakta yürümeye başladık. Pamir sürekli etrafını kolaçan ediyordu. Kulağıma doğru eğilip fısıldadı.

''Çocuk sayılır, 16-17 yaşlarında. Konuşturmak kolay olur sen sadece sorduğun her soruda kendinden emin ol.''

Sertçe yutkundum ve başımı ileri geri salladım. Pamir ise geri çekildi ve sokağın sonuna doğru yürümeye başladık.

Daha çocuktu, nasıl ona böyle bir şey yaptırırlardı? Nasıl hayatını karartırlardı? Midemin bulandığını hissettim.

Pamir'in ise bir eli elimde, bir eli belindeki silahtaydı.

Sokağın sonuna ulaştığımızda çıkmaz sokak olduğunu farkettim. Hızla etrafıma bakarken Pamir güven verircesine elimi sıkıyordu fakat onun da gerildiğini hissediyordum.

''Efsun...'' dedi oldukça kısık bir sesle.

Bense soğuk terler dökmeye başlamıştım bile. İlk defa bu kadar gerildiğimi hissediyordum.

Çıkmaz sokağın duvarında büyük harflerle 'ADİL OLMAYAN ADALETİNİZLE ADALETİMİZİ YIKAMAYACAKSINIZ.' yazıyordu.

''Efsun bana bak.'' dedi güven verir bir sesle. Bakışlarımı ona çevirdim.

''Bize zarar veremezler, sadece suçluları öldürüyorlar unuttun mu?''

Başımı iki yana salladım. ''Öldüremezler ama zarar verebilirler.''

''Şşt, hayır. Yakalanma riskini alamazlar. Buraya sadece o çocuk gelecek eminim. Çünkü sadece onun kimliği deşifre oldu.''

Başımı yavaşça ileri geri salladım. Birkaç saniye sonra ufak bir tıkırtı geldi, Pamir beni arkasına aldı ve silahını doğrulttu.

Hemen sonra çocuk çıktı karşımıza. Pamir'in arkasında çok net göremesem de üzerinde eski kıyafetler vardı. Yüzü kir içindeydi.

Çocuk namlunun tam ucunda duruyordu. Biraz sonra Pamir silahını beline geri yerleştirdi fakat her an tetikte olduğu belli oluyordu.