უცებ გამოჩნდი შენ

XLIV თავი

-მადლობა ღმერთს, რომ კარგად ხარ-გავიგონე მისი ხმა ყურთან ახლოს, მისი სუნთქვაც ვიგრძენი. შინაგანად ავკანკალდი, შემეშინდა და მისი მკლავებიდან თავი დავიძვრინე.
-აქ რას აკეთებ?-მის მიერ აბუძგნილი თმები ცალი ხელით შევისწორე.
-უცბად გეტყვი-საუბარში ხელები ჩართო
-ჰმ
-გახსოვს ჩემი ძმაკაცი შენ...
-ხო მახსოვს...ვიცი რომ ადრე გამოუშვეს ციხიდან
-ამას წინათ დამირეკა და შურისძიება უნდა...
-მერე შეაჩერე, შენი ძმაკაცი არაა...მაგიტომ არ ჩამოხვედი
-მაგიტომ არ ჩამოვსულვარ
-აბა?
კარების გაღების ხმა გაიგონა, მაშინვრ ხელი მომკიდა და ცალკე ტვალეტში შემიყვანა. კარები ჩაკეტა და მე შემომხედა.
გაბრაზებულმა დასაჯდმზე დავჯექი.
-ვაუ მაგარია შენთან ერთად ტვალეტში...-წინადადება არ დამესრულებინა, როდესაც პირზე ხელი ამაფარა. ვუკბინე, ტკვილისგან  ლამის აღრიალდა, მაგრამ იმ წამსვე წამოვხტი და ახლა მე გავაჩუმე.
-ჩუმად.
ფეხსაცმელების კაკუნის ხმით თუ ვისმჯალებდი მასწავლებელი უნდა ყოფილიყო, მადლობა ღმერთს რომ აქ დავიმალეთ. ზუსტად ის მასწავლებლების კაბინაში შევიდა. ახლა გუგას გავხედე. ასეთ სივიწროეში 2 კაცი ვერ ვეტეოდით, ამიტომ ძალიან ახლოს ვიდექით ერთამანეთთან.
მოულოდნელად მაკოცა, ძალიან სასიამოვნო იყო...ამაზე უკეთესად არავის უკოცნია...რადგან ამ მომენტს დიდი ხანია ვნატრობდი, მაგრამ ამიკო გამახსენდა და იმ წამსვე მოვშორდი. არ ნებდებოდა! მთელი სხეული დამიკავა, ხელში ამიტაცა და ფეხები მის წელს შემომარტყმევია. კედელზე ზურგით მიმაჯახა და ჩემი კოცნა განაგრძო, არ ვიცი ვერ ვჩერდებოდი...ვერც ის და ვერც მე! ვერც ვუთხარი რომ მომშორებოდა. ღმერთო ის სასწაული იყო! 
მერე ორივემ ამოვისუნთქეთ აშკარად ჰაერი გვჭირდებოდა.
-რატომ შეჩერდი?-ვგრძნობდი რომ პულსაცია საშინლად აჩქარებული მქონდა და ჩემი სიტყვებში საერთოდ არ იგრძნობოდა თავდაჯერებულობა.
-მე კაცი ვარ, მე მეტი არ მჭირდება.-კვლავ ნაზად მაკოცა. ღმერთო ის კაცი იყო და არა ბიჭი! ასეთ დროს რთულია თავის მოთოკვა. კოცნის დასრულებისას თითქოს ნახევარი სული თან გავაყოლე, კაბინიდან გავიდა და კარები მოხურა.

-არ გაბედო ნანა არ გაყვე!-ვყოყმანობდი.
შემდეგ მეც გამოვედი და გზაში დავეწიე. ჯანდაბა გავაკეთე!

-ეს ყველაფერი უნდა დავივწყო?-ვკითხე ირონიულად. ჩემსკენ ზურგით იდგა, ნახევრად შემოტრიალდა და მშვიდად გამიღიმა.

-თავს გაუფრთხილდი, ავთოს მე მივხედავ
აი ასე გავიდა საჭირო ოთახიდან და ალბად მალე სკოლიდან. მე კიდევ გული საგულედან ამოვარდნილი მქონდა. რა ჯანდაბაა ამ 2 დღეში იმაზე მეტ ბიჭს ვაკოცე ვიდრე ჩემი მთელი სიცოცხლის განმავლობაში