Ξανά μαζί

19 6 9
                                    

POV Ουέλιας

Περπατησα μέχρι το κάστρο. Ζήτησα να δω την Σαμάνθα. Με οδήγησαν σε έναν μεγάλο κήπο. Καθόταν σε μια όμορφη κούνια και διάβαζε.

"Μεγαλειοτάτη, ήρθα για να σας μεταδώσω τα συγχαρητήρια και τις ευχές της μητέρας μου, Βασίλισσας Σάρας, των γοργόνων της Λίμνης σας."
" Οοοο, αγαπημένη μου Ουέλια. Πόσα χρόνια. Σε άφησα κοριτσάκι και τώρα είσαι γυναίκα."
"Θα χαρώ πολύ αν έρθεις στο παλάτι σήμερα να φάμε δείπνο όλοι μαζί.!"
"Ευχαρίστως!"
"Θα μπορούσες να μιλήσεις και με τον Ρέγκαν. Αχχχ κορίτσι μου. Δεν ξερεις τι τράβηξα όταν σε έχασε. Δεν μιλούσε σε κανέναν. Συνέχεια ήταν εκτός μαζί με τον Μπράντον. Ήθελε συνέχεια να είναι στην εκπαίδευση. Είχε γίνει πολύ οξύθυμος. Πολλές φορές τα βράδια τον άκουγα να κλαίει. Όμως γιατί και εσύ κορίτσι μου τον άφησες;;;"
"Δεν σταμάτησα να τον σκέφτομαι κ. Σαμάνθα. Τον αγαπούσα και ακόμα τον αγαπώ. Αλλά έφυγα πήγα στο περιβάλλον μου. Πίστευα πως με το να φύγω από τη ζωή του θα με ξεχνούσε, θα ήταν καλύτερα και δεν θα ένιωθε πλέον άγχος ότι κάτι θα πάθω. Όμως αν και αργά κατάλαβα πως ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έχω κάνει."
"Έλα αύριο να σου δώσω ένα φόρεμα και να γίνεις κούκλα. Όχι πως δεν είσαι. Και όλα θα πάνε καλά."
"Ξέρετε, τον συνάντησα. Πήγα τυχαία σε μια αυλή και ήταν εκεί. Πήγα στο σπίτι σας. Τον αναγνώρισα αμέσως."
"Εκείνος;"
"Του θυμίζω κάτι είπε αλλά δεν έδωσε σημασία."
"Μην μου αγχώνεσαι για αυτά τώρα. Πήγαινε να ξεκουραστείς και τα λέμε το βράδυ."

Το δείπνο ήταν στις 20:00. Τώρα πήγαινε 18:00 και η Ουέλια πήγε στο κάστρο όπου βρήκε την Σαμάνθα. Την πήγε σε ένα δωμάτιο όπου υπήρχαν μόνο φορέματα.
"Λοιπόν να σε δω... Μμμ, άσπρη επιδερμίδα μαλλιά σαν φωτιά και μάτια πράσινα. Λοιπόν νομίζω σε βρήκα..."

"Σου ταιριάζει απίστευτα!" "Είμαι τελείως διαφορετική

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Σου ταιριάζει απίστευτα!"
"Είμαι τελείως διαφορετική. Ξέρετε, η αλήθεια είναι πως τον θέλω. Τον θέλω πίσω. Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν δυστυχισμένη μακριά του. Μου έχει λείψει το βλέμμα του, το άγγιγμα του. Όλα."
"Σε είχε φιλήσει ποτέ;"
"Μόνο στο μάγουλο και στο κεφάλι. Αλλά δεν είχα πρόβλημα. Μου άρεσε γιατί ήταν προσεκτικός και τρυφερός."
"Η αλήθεια είναι ότι δεν έκανε ποτέ γρήγορες κινήσεις."

Η Λίμνη με τα ΞωτικάWhere stories live. Discover now