GALATA'DA DOĞAN AŞK-I SAADET

1.Bölüm

Ne olursa olsun o pes etmeyen direnişçi ruhlara gelsin...🥀

Tekrar sesin geldiği yöne baktığımda,Türk askerinin üniforması olduğunu görünce bütün korkum geçti.

Onun burada ne işi vardı?Kendi insanımın burda olması çok tehlikeliydi.

"Siz burada ne yapıyorsunuz hanfendi?"

"Ben bir Türk'üm bize yapmadıkları işkence kalmadı ve bende son bir defa İstanbul'un güzelliğini görmek istedim." diye bir yalan uydurdum aslında o işkence kısmı doğruydu.

"İşgalciler sizi yakalayabilirler. Bu çok tehlikeli ama sizi güvenli bir yere götürebilirim.Görev değişim saati olmadan çıkmalıyız."dedi subay.

"Tamam, subay."

Evet, o gördüğüm adam bir Türk subayıydı.

"Bitsin bu işgal. Kendi milletime olan inancım tamdır." diye mırıldandım.

"İlerde yaptığınız bu fedakarlıklar çok konuşulacak, Mustafa Kemal Paşa'nın önderliğinde kurtulacağız inşallah." dedim gelecekten biraz spoiler verir gibi.

"İnşallah cephede savaşıyoruz,bende burda görevliyim ama cepheye gideceğim sizi güvenli bir bölgeye götürmeliyim."

"Ben iyiyim ama haklısınız benim güvenliğim önemli."

"Ama vatan daha önemli subay." dedim.

"Sizi bıraktıktan hemen sonra cephe için emir geldiğinde gideceğim."

Ordan hızla yürüyerek çıktık,ben subayı takip ettim ve bir çadıra gelmiştik.

Genelde komutanlar ya da subayların çadırları olurdu burası öyleydi.

Çok tarih okuyan bir insan olduğum için o zamanın zorluklarını görmüştüm ama bunları yaşayarak tecrübeli oluyordum.

Buraya gelmenin şoku içindeydim.

Savaşlar bitmek bilmiyordu,savaşlar bitse de insanoğlunun hırsı yeni savaşları körüklüyordu.

Bütün savaşlar zaten insanın hırsı,menfaati ve kalbi olduğunu unutan diktatörler yüzünden çıkıyordu.

Biz tarihe adımızı savaşta yaptığımız taktikler, pes etmeyip birde üstüne zekamız ile yazdıran bir milletik.

Adımızı destan gibi yazdıran bir millet, kurduğu devlet yıkılsa bile, hatalarından ders alarak yenisini kuran bir milletik.

Biz Türk milletiydik,birçok ülkenin düşmanı olan ülkeydik.

Bize hayran olmakta haklılardı,kim bu millete hayran olmazdı ki?

Hepimiz bu vatana aşıktık,onun için kendimizi feda ettik ve ölümsüz bir zafer kazanmıştık.

Önce Çanakkale'de bir destan yazdık sonra atamın önderliğinde Kurtuluş Savaşı'nı başlattık ve sonrasında daha büyük gelişmeler...

Önce düşmanlardan arındı bütün vatan... Sonra ise güzel bir devlet kuruldu.

Al sancağı diktik, ne olursa olsun Türk bayraklarını yukardan dalgalandırırdık.

Bu destanları okurken duygulanmıştım, hatta askerlerle grur duymuştum.

"Burda güvendesiniz zira bir şey olursa kardeşim gelir buraya."

"Sizi görevinizden alıkoyuyorum, düşman bu topraklardan gidene kadar rahat etmeyeceğim."

Atamın bir sözü vardı; "geldikleri gibi giderler."