Ormandaki Avcı 1: Vampir'in Aşkı (Düzenleniyor)

0.6-Yabancıya Veda-

Ormandaki Avcı'nın altıncı bölümüne hoşgeldiniz umarım beğenirsiniz bol bol yorumlarınızı bekliyorum şimdiden iyi okumalar 💫

Yine ölümle burun burunaydım ve bu sefer hiç şansım yoktu! Lanet olası Salver beni burada tek bırakıp gitmişti!

Ellerini ağzıma kapatmış kişi beni yavaşça ağaçların arasına çekti. Ağacın gövdesi ile yüz yüze geldim. Sol kulağımda hissettiğim sıcak nefes ürpermeme neden oldu.

"Sakın sesini çıkarma Altıncık. "

Bu Salver'dı! Evet bu Salver'dı. Şükürler olsun ki Salver'dı. Altıncık demişti bana.

"Şimdi elimi çekeceğim. Sakın sesini çıkarma. " dedi. Başımı salladığımda elini çekti. Hızla ona döndüm. İçimden binlerce kez şükür ettim. Beni bırakmamıştı. Salver beni yarı yolda bırakmamıştı. Başını kaldırıp ağaçların ardına baktı. "Fazla kişiler. Okla onları öldüremem." Bir yandan beline bağlı olan okları sayarken bir yandan diğer tarafındaki kılıcı tutuyordu.

Birkaç dakika düşündükten sonra bana baktı. Belime bağlı olan kılıcı aldı. Ne yani? Benim kılıcımı mı alacaktı?

"Bunu elinde tut. Ben gelene kadar sessizce burada dur. Birisi gelirse hiç acımadan öldür. " Yutkundu. " Ayrıca gelemezsem kaç. " Dedi ve kılıcı elime bıraktı. Tam gitmek için hazırlanmıştı ki kolunu tuttum. Kaşlarını çatarak bana bakınca "Onlar bize zarar vermedi. Neden onları öldüreceksin?" dedim.

"Bize zarar vermemiş olabilirler ama zarar vermeyecek anlamına gelmez. Bizi mutlaka duyacaklar. Hem onlar kötü,altıncık. Onlarca elfi katletmişlerdir." dediğinde başımı salladım. Kolunu bırakınca göz kırpıp gitti. Kafamı ağaca yaslayıp ona birşey olmamasını diledim. Ona birşey olursa çok kötü olurdu. Vicdanım asla rahat olmazdı. Hem onun bir canı vardı. Biraz sonra kılıç sesleri yankılandı. Lütfen ona birşey olmasın.

Adım sesleri duyunca korkuyla sıçradım. Burada biri vardı. Salver değildi! Hala kılıç sesleri gelirken Salver buraya gelmezdi.

Adım sesleri arkamdan geliyordu. Kalp atışlarım gittikçe yükselirken ağaçtan ayrılıp arkama baktım. Kimse yoktu. Belki de küçük bir hayvandı. Yada rüzgardan olmuştu.

Arkamda hissettiğim beden ve boğazıma dayanan keskin şey ile nefesimi tuttum. Arkamdaki kişi belimden tutup göğsüne çekti. Sıcak nefesini kulağımın yakınında hissedince titredim. Sanırım şuan ölüyordum!

"Eğer şuan ölmek istemiyorsan zorluk çıkarma."

Şuan ölmek istemiyorsan demişti değil mi? Yani bu demek oluyordu ki şimdi değil ama daha sonra öldürecekti! Lanet olsun niye herkes beni öldürmek için adeta sıraya giriyor?

"Kılıcı at!" Diye bağırdı. Dediğini yaptım ve kılıcı yere attım.

Korkudan ağlamaya başlamıştım. Nasıl kurtulacaktım? Ne yapacaktım şimdi? Eğer çığlık atarsam Salver'ın dikkati dağılırdı bunun sonucunda ölebilirdi. Hem çığlık atarsam arkamdaki adam anında beni öldürürdü.

Arkamdaki adam beni çekiştirmeye başladı. Bir yere götürecekti! Adımlarımı ona uydurmaya çalıştım çünkü canım değerliydi. Bir çiçek için değerli olmayan canım şuan değerliydi. Nereye götürecekti beni hiç bir fikrim yoktu.