Misafir kız (Mahalle hikayesi) [ASKIDA]

4- Karmaşık duygular

Heyyyooo ben geldiiimmm!

Yeni kitap kapağını nasıl buldunuz?

Nasılsınız bakalım?

Bol bol yorum bekliyorum sizlerden.

Yıldıza bastıktan sonra okuyabilir misiniz aşklarım?

Keyifli okumalar...

Şahin karşısındaki mahallenin delikanlısına baktı. Ne demişti o az önce? Hah, ' terekeme güzeli!' Bu kızın geldiğine daha iki ay olmuştu. Ne ara bu kadar samimi olmuştular?

Anlamsız bir sinir kapladı içini. Niye bu kadar öfkelendi ki bir anda? Zaten dünden beridir morali bozuktu. Bahçeden içeriye girmek üzere olan Esma ona hafif gülümsedi ve " Günaydın Şahin abi." Dedi sakın bir ses tonuyla.

Şahin ise sadece başını salladı. Esma artık Şahine karşı sadece bir tanıdık gibi davranmaya karar verdi. Hislerini kalbinin en derinlerine gömdü. Bu hislerden Şahinin haberi olmamalıydı. Belki de başarırdı unutmayı?

Hep birlikte kahvaltı masasına geçip oturdular. Ne hikmetse ikisi karşılıklı oturuyordu. " Kemal oğlum da gelseydi keşke sofraya."

Esma başını iki yana salladı. " Yetişmesi gereken yer varmış." Dedi sakince. Hepsi başını sallayarak onayladı onu.

" Kenan iyi çocuktur." Dedi Hasan eniştesi. Bir kişi hariç hepsi onayladı onu. Neden konu Kenan olmuştu şimdi bir anda? Başka konuşulacak konu mu yoktu.

" Ha kızım bizim Kenan de senin okuduğun ünversiteye gidiyor." Dedi Mahir amcası. Şahin bunu duyduğunda beynine bir gerçek daha dank etti. Ve bu gerçek onu oldukça rahatsız etmişti.

Sohbet ve muhabbet eşliğinde biten kahvaltı sonucu Şahin odasına gitmek için izin istedi. Esma Şahinin surat ifadesinde ne gördüyse biraz endişelendi. Çünkü Şahinin rengi solgun, gözaltları mordu. Uyumadığı her halinden belliydi.

Şahin odasına girdikten sonra kendini yatağa attı. Başı ağrıyordu uykusuzluktan. Olga... Artık canını sıkmaya başlamıştı.

Peşini bırakmıyordu bir türlü. Kendisinden ayrılalı aylar oluyordu ama o hala sevgililermiş gibi davranmaya devam ediyordu. Onunla defalarca kez konuşmuş, ayrıldıkları ile ilgili yüz defa açıklama yapmıştı ama Olga sanki anlamıyordu. Gereksiz bir özgüvene sahipti. Sanki Şahin onun gibi kadını asla terketmez diye düşünüyordu. Ki zaten çok az birliktelik yaşamıştılar. Şahin ona karşı hiçbir şey hissetmediğini anladığı an ayrılmak istemişti, ama Olga bir türlü kabullenemiyordu bu durumu. Hiç hoşuna gitmiyordu zaten bu durum ama dün...

Dün Esmanın önünde sarıldığında çok kötü hissetmişti. Sanki bu manzarayı o kız görmemeliydi. Peki ama neden? Neden Esmanın o anlara şahit olması Şahinin içini huzursuz ediyordu? Bilmiyordu.

Telefonu çaldığında cebinden telefonu çıkardı. Arayan ise Selimdi. " Alo? Şahin neredesin lan?" Dedi açar açmaz. Şahin derin bir nefes dışarı verdi. " Evdeyim."

Selime Şahinin sesi hoşuna gitmedi. " Neyin var abi?" Dedi ciddi sesle. " Olga... Dün yine evin önüne geldi. Yetmezmiş gibi boynuma atladı." Dedi yine aklına gelen ile canı sıkıldı. " Şahin sen bu kızdan ayrılmamış mıydın? Ne diyormuş yine?"

Şahinin sinirleri iyice gerilmişti. " Anlamıyor. Laftan anlamıyor. Hayır bir de herkesin önünde sevgilim falan dedi. Ne yapacağım oğlum ben?" Selim düşündü biraz. Sonra ise dünyanın en saçma önerisini sundu.

" Oğlum, sınır dışı ettir kızı? Zaten bir yıla aşkın burada?" Olağan bir ses ile kurduğu cümleye Şahin gözlerini devirmemek için zor tuttu kendini. " Saçma sapan konuşma lan." Dedi sinirle. Selim umursamazlığını sürdürdü. " O zaman barış, çok güzel bir kız. Bir de RUS! Neden ayrılmak istiyorsun anlamıyorum. Salaksın oğlum sen!" Şahin yattığı yerden doğruldu. Saçma sapan konuşmaya başlamıştı yine.