Ormandaki Avcı 1: Vampir'in Aşkı (Düzenleniyor)

0.8-Geçmişin Kadını-

Ormandaki Avcı'nın sekizinci bölümüne hoşgeldiniz umarım beğenirsiniz bol bol yorumlarınızı bekliyorum şimdiden iyi okumalar dilerim 💫

Karşımda duran kadına bakıyordum. Hayat tıpkı bir tiyatro gibiydi. Bir sahneye çıkarız ve bize roller verilir. Kimisi köle olur, kimisi kral olur, kimisi hizmetçi olur. Ama burada en önemli kural ise, rolün neyse ona uymak zorundasındır. Peki ben burada neydim? Bende sahnedeydim. Ve bütün ışıklar beni gösteriyordu. Ama ben ne olduğumu bilmiyordum ki. Birisi bilmediği rolü oynayabilir miydi?

Hayat asla bize kolaylık sağlamazdı. Her fırsatta önümüze yeni engeller koyardı. Biz bir ateşi söndürdükçe ateş, küllerinden yeniden doğardı. Hayat asla bize acımazdı. Önemli olan ise bütün bu zorlukları geçmekti. Bunu sadece güçlü kişiler yapabilirdi. Peki ben güçlü müydüm? Önüme çıkan engelleri aşabilir miydim?

"Ah Veronica ne kadar çok annene benziyorsun!" diyerek karşımdaki kadın boynuma atladı. Kollarını boynumdan kurtarıp onu kendimden uzaklaştırdım. Kaşlarını çatarak bana baktı. "Veronica beni tanıyorsun." Gözlerini kocaman açtı. "Yoksa benden nefret mi ediyorsun?" Başımı hızla iki yana salladım. Ondan nefret etmiyordum. Sadece şok olmuştum.

"Seni ilk defa canlı gördüm teyze." Bir teyzemin olduğunu biliyordum. Büyükannem onun on altı yaşındayken evden kaçtığını söylemişti. Tek bir fotoğrafı vardı elinde. Bazen fotoğrafa bakar ağlardı. Annemden sekiz yaş büyük olmasına rağmen genç duruyordu. Ayrıca fotoğraftaki halinden hiç değişmemişti. Şuanda elli yedi yaşında olması gerekiyordu ama o çok genç gözüküyordu.

Teyzem gülümsedi. "Anlıyorum canım. " dedi. Kapıyı biraz daha açıp içeriyi gösterdim. Her şeyi ona sormak istiyordum. Neden kaçtığını bilmek istiyordum. Hem burada kalacaksam bana teselli olabilirdi.

Yatağıma oturunca bende yanına oturdum. "Seni tanımak istiyorum teyze." Gülümsedi. "Sor istediğini ." Yutkundum. Umarım bu soru onu üzmezdi. "Neden kaçtın teyze? Büyükannem yıllarca senin yokluğunda ağladı. " Teyzem dudaklarını büzerek yere baktı. "Mecbur kaldım hayatım. " Kaşlarımı çattım. Neye mecbur kalmıştı ki?

Soran gözlerle ona bakınca gülümsedi. "Aşık oldum Veronica. " Aşık mı? Kime aşık olmuştu ki?

"Kral Luis. Onunla çiçek satarken birbirimizi gördük. O zaman yakışıklı bir prensti. Bütün kızlar ona iç çekerek bakıyordu. Ama o beni beğendi. " Nasıl yani? Ama kral Luis, Emily ile evli. Neden burada kalıyor ki? "O günden sonra her gün özellikle benim tezgahımın önünden geçti. Zamanla bakışmaya başladık. Sonra bir akşam kimsecikler yokken benim yanıma geldi. Benden etkilendiğini söyledi. İlk başlarda şok olmuştum. " Bunları söylerken gözleri parlıyordu. Onu hala çok sevdiğini belli ediyordu. Ama o adam başka biri ile evliyken nasıl sevebiliyordu ki?

"Onunla sevgili olduk. Aylarca gizli gizli buluştuk. Daha on altı yaşındayken benimle evlenmek istediğini söyledi. O zaman hayatın gerçeklerini bilmiyordum. Kabul ettim. " Derin nefes aldı. "Gece yarısı onunla kaçtık. Beni saraya getirdi. O zaman babası Edward kraldı. Beni ailesi ile tanıştırdı. Evlenmek istediğini söyleyince babası çıldırdı. Krallıktan rastgele biri ile evlenmeyeceğini söyledi. Luis ise bunu kabul etmedi. Babasına karşı gelerek yıllarca onun odasında kalmama izin verdi. Sarayda istenmesem bile Luis için gitmedim. O da benim gitmemi istemedi. " Yutkundu. Kötü kısma gelecekti sanırım. Yüz ifadesi öyle gösteriyordu.

"Bir gün nişanlandığını duydum. Altın elfler den biri ile. Yıkıldım Veronica. İşte o zaman kötü birine dönüştü. Gitmek istedim ama izin vermedi. Beni odamdan bile çıkarmadı. Kapıma onlarca koruma dikti. Beni asla saraydan çıkarmadı. Her gece yanıma gelir yatmadan önce öpüp koklardı. Sonra ise gidip o kadınla yatıyordu. Bu yüzden buradayım Veronica. Beni herkesten sakladılar. "