Ormandaki Avcı 1: Vampir'in Aşkı (Düzenleniyor)

1.4-Harita-

Ormandaki Avcı'nın on dördüncü bölümüne hoşgeldiniz umarım beğenirsiniz bol bol yorumlarınızı bekliyorum şimdiden iyi okumalar dilerim 💫

Sabah kapımın çalması ile uyandım. Gözlerimi ovuştururken odaya teyzem girdi. Gülümseyerek yanıma geldi. "Günaydın Veronica." Gülümseyerek yatakta doğruldum. "Günaydın teyze. Nasılsın?" Yatağa otururken bende kalkıp yanına oturdum. "Aynıyım. Ya sen?"

"Bende." dedim gülerek. Beni anlıyordu çünkü o da aynısını yaşıyordu.

Saçlarımı okşamaya başladı. Bende onun göğsüne yaslandım. Teyzemi görünce aklıma annem geliyordu. İkisini de çok seviyordum. Büyükannemi ve annemi çok özlemiştim. Buradaki tek tesellim teyzemin olmasıydı. O olmasa yaşanılacak bir yer kesinlikle değildi.

"Kral Luis ve prensler geldiği için bugün yanında fazla kalabilirim. "diye mırıldandı. Yanımda kalmasına ne kadar sevinsem de Justin'i tekrar göreceğim aklıma gelince üzülüyordum.

Keşke yok olsa....

Teyzem yüzümdeki üzüntüyü görmüş olacak ki saçımın bir tutamını kulağımın arkasına attı. "Endişeni anlıyorum. Justin'den nefret ediyorsun bunu da biliyorum. Ama sen artık buraya mahkumsun Veronica. " Elimi tutunca eline baktım. "Elinde çok güzel biri fırsat varken bunu değerlendirmiyorsun." Kaşlarımı çattım. Ne fırsatından bahsediyordu?

"Justin'in sana karşı ilgisi var. Bunu saraydaki herkes farketmiş durumda. Sen hariç. " İlgi mi? Evet Justin'in bana karşı bir ilgisi vardı ama böyle bir ilgiyi istemiyordum. Sadece hasta adamlar sevdiği kadına zarar verirdi.

Justin ciddi anlamda hastaydı.

"Onun ilgisini kullan Veronica. Tamam sevmiyorsun ama burada rahat yaşamak istiyorsan onun ilgisini kullanman gerekiyor. Sen ona karşı geldikçe o sana zarar veriyor. Justin, ona karşı gelinmesini sevmez. " Kaşlarımı çatarak düşünmeye başladım. Buradan kaçana kadar en azından burayı çekilebilir hale getirebilirdim. Artık ciddi anlamda bu saçmalıktan bıkmıştım. Bu ülkeyi terk etmek istiyordum.

"Veronica?" Başımı kaldırıp teyzeme baktım. Gülümseyerek bana bakıyordu. "Bilmiyorum teyze. Kafam çok karışık. " Elini omzuma koydu. "Beni dinle Veronica. Senin iyiliğini istiyorum." Yanağıma bir öpücük kondurdu ve ayağa kalktı. "Artık gitmeliyim. Ufak işlerim var." Başımı salladım. Arkasını döndü ve odadan çıktı.

Dizlerimi karnıma çekip çenemi dizime yasladım. İçimden bir ses teyzeme uymamı söylüyordu. Justin zeki birisiydi. Onu kandırmak zor olabilirdi. Ama konu aşk ve sevgi olunca herkes aptal olurdu. En zekiler bile değil mi?

"Kimi kandırıyorsun!" diyerek içimden defalarca kendime küfür ettim.

Belki Justin bunu anlamazdı. İlk başlarda ona normal biriymiş gibi davranırsam anlamazdı.

Tabi ya! Bu şekilde ilerleyip ona zamanla aşık oluyomuşum gibi davranırsam anlamazdı. Zihin okuyan biri değildi. Ancak zihin okuyunlar bunu anlardı.

Giyinme odasına girip yeşil elbiselerden birini elime aldım. Elbiseyi üstüme tutup duvardaki aynadan kendime baktım. Yeşil bana çok yakışıyordu. Bugün bunu giyecektim.

"Ah hayır!" Ne saçmalıyorum ben? Sinirle elbiseyi askıya astım. Kendimi ona güzel göstermek gibi bir amacım yoktu. Sadece ilgisini kullanacaktım.