ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)

အခန်း ၂၂၃ ။ နန်းတက်ပွဲ

ကူယွဲ့ လက်ယမ်းပြပြီး သူ့ပေသီးနဲ့ ဆက်အလုပ်များနေတော့တယ်။ မနက်ဖြန် ယိချင်းရဲ့ ဧကရာဇ်အဖြစ် တရားဝင်တက်လှမ်းမဲ့နေ့။ တိုက်ကြီးအသီးသီးက မုန်လာဥဖြူတွေအားလုံး ဒီလာကြမှာ။ သူတို့နဲ့ ရှင်းစရာအကြွေး ရှိသေးတယ်။ သူ ဒီကြောင်သူတော်တွေအတွက် အချိန်မရှိဘူး။

"ဟုတ်ကဲ့" တပည့်က ချက်ချင်းအပြင်ထွက်သွားပြီး ရှန်းရင်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာ သွားရှာတော့တယ်။

ပင်မခန်းမဆောင်အတွင်း။

တပည့်က တင်ပြဖို့ထွက်သွားတည်းက တိုင်းပြည်ဧကရာဇ်တွေ စောင့်နေတာ လေးနာရီရှိပေမဲ့ ဧကရာဇ်က အတော်ကြာတာတောင် ပေါ်မလာသေးတာမို့ သူတို့ပိုပြီးတောင် တရှူးရှူးတရှဲရှဲ ဖြစ်လာတယ်။ အစတုန်းက ပေါင်ဟွေ့ သူတို့ကိုဧကရာဇ်အသစ်က အမတတွေကို ဂရုမစိုက်ဘူး ပြောတုန်းက မယုံခဲ့ဘူး။ ဒါကြောင့် သူတို့ဒီကိုလာတဲ့ခရီးစဉ်ကလည်း ဧကရာဇ်အသစ်ရဲ့ အစီအစဉ်တွေကို စုံစမ်းဖို့ရောက်လာခဲ့တာ။ အခုတော့ သူက တကယ့်ကို ထောင်လွှားပုံပဲ။

အတိတ်တုန်းက ကျီချန်က ဘယ်လောက်ပဲ အလုပ်များပါစေ၊ သူတို့ကို အတော်လေးတော့ တန်ဖိုးထားသေးတယ်။ သူက သူတို့ကို ဘယ်တော့မှ အကြာကြီးမစောင့်ခိုင်းဘူး။ ပြီးတော့ ပိုဆိုးတာက သူတို့ကို လက်ဖက်ရည်နဲ့တောင် ဧည့်မခံ။ သူတို့ သူ့ကိုမတွေ့ခင်မှာတင် ဧကရာဇ်အသစ်ကို ပိုပြီးတောင် မကြိုက်တော့သလို ပုန်ကန်ချင်တဲ့ခံစားချက်တွေရှိနေပြီ။

သူတို့ရဲ့ကျင့်ကြံဆင့်တွေအားလုံးက အဇဋာဧကရာဇ်ထက်နိမ့်ပြီး ပေါ်ပင်လယ်ကိုမှီခိုရပေမဲ့ သူတို့တိုင်းပြည်တွေကတော့ သူတို့ကိုယ်တိုင် အုပ်ချုပ်နေဆဲပဲ။ ဧကရာဇ်အသစ်တစ်ယောက်က ကျင့်ကြံဆင့်မြင့်ရင်တောင် သူတို့ကို ကြားဝင်နှောင့်ယှက်ဖို့ အင်မတန်ခက်ခဲတယ်။ ပြီးတော့ ခုက အရေးကြီးတဲ့ကာလ။

ဒါပေမဲ့ သူတို့ ဒီတိုင်းလည်း ပြန်မသွားရဲဘူး။ နောက်ထပ်၂နာရီစောင့်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ တပည့် ပြန်ရောက်လာတာကို နောက်ဆုံးတော့ မြင်လိုက်ရပြီး ဧကရာဇ်ဆီ ခေါ်သွားပေးမယ်ပြောလာတယ်။ အဲလိုပြောပြီးတော့ သူကရေးကြီးသုတ်ပျာနေဟန် ပြန်လှည့်ထွက် ပျံသန်းသွားတယ်။