កំឡុងពេលហ្វឹកហាត់ ជុងហ្គុកបានជួបនិងនារីម្នាក់ដែលជាកូនកាត់ចិន&កូរ៉េ ពួកគេទាំងពីរគឺល្អនិងគ្នាណាស់រហូតធ្វើអោយជុងហ្គុកលួចគិតថានាងជាអ្នកមកជួយស្អំបេះដូងអោយនាយ ខាង(ចាង) ហីុណា មនុស្សស្រីទន់ភ្លន់ដែលបង្កប់ដោយល្បិចកិចកល បានចូលមកបោកប្រោសជុងហ្គុកជាលើកទី២ តែលើកនេះជុងហ្គុកហាក់សាុំនាយ បានត្រៀមខ្លួនមុនទៅហើយបែបនេះទើបមិនសូវឈឺចាប់។ ការឈឺចាប់ ខកចិត្ត បង្រៀនឲជុងហ្គុកក្លាយជាមនុស្សចិត្តដាច់ ឃោរឃៅឈាមត្រជាក់មិនញញើតនិងស្លាប់មនុស្ស ទាំងដែលកាលពីមុនគ្រាន់តែឃើញឈាមនាតនិងទន់ជើងក្អួត តែពេលនេះអត់ទេអ្វីក៏ចន ជុងហ្គុកហ៊ាន អ្វីក៏ចន ជុងហ្គុកមិនខ្លាចដែរ។ នាយយកស្រីជាល្បែងកំសាន្តអារម្មណ៍បំពេញអោយចំណងតណ្ហារបស់នាយ ជួនកាលក៏លេងដោយទាំងមនុស្សប្រុសទៀតបើសិននាយចង់។
"អឹម!!" សំឡេងក្រហមបំពង.កក្រោយបបូរមាត់ស្ដើងស្រទន់បានទម្លាក់មកថើបបំបិទមាត់នាយជិត ការថើបដ៏ថ្នាក់ថ្នម បង្កប់ដោយការលួងលោមនាំឲជុងហ្គុកមានអារម្មណ៍ថាធូរស្រាល។
"អាចទេ? ផ្ដល់ឱកាសអោយអូនជួយបំពេញចន្លោះខ្វះខាតអោយលោកម្ចាស់ ធ្វើអោយម្ចាស់ឈប់គិតរឿងពីមុនទាំងអស់ ហើយមកគិតពីអូនវិញបានទេ?"ថេយ៉ុង ដកមាត់ចេញសម្លឹងទៅនាយដោយក្រសែរភ្នែកទន់ភ្លន់ គេមិនធ្លាប់ទទួលបានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅ រឹតតែមិនធ្លាប់ទទួលអារម្មណ៍ពីនរណាម្នាក់ប៉ុន្ដែគេចង់សាក់ធ្វើវាជាមួយមនុស្សម្នាក់ ម្នាក់ដែលបានទាញគេចេញពីកន្លែងដ៏ខ្មៅងងឹតនិងជួយឲគេស្វែងរកពន្លឺឃើញ ដូច្នេះគេក៏ចង់ឲនាយរកឃើញកូនពន្លឺតូចមួយសម្រាប់ខ្លួនឯងដែរ។
"តើអូន~នឹងមិនចាកចេញពីរយើងដូចពួកនាងទេ មែនទេ?" ជុងហ្គុក មិនតប តែក៏ត្បុលសំណួរទៅវិញ។នាយកាន់ក្រសោបប្រអប់ដៃគេមកថើបសឺតៗទាំងកែវភ្នែកនៅសម្លឹងគេជាប់រងចាំចម្លើយ ទាំងអារម្មណ៍អរភ័យជាលើកទី១។
"ត្រូវហើយ!អូននិងចាកចេញ បើសិនពេលនោះនាងត្រឡប់មកហើយលោកម្ចាស់លែងត្រូវការអូន នោះអូននិងចាកចេញដោយស្ងប់ចិត្ត"ជុងហ្គុកធ្លាក់ទឹកមុខស្ដាប់់ឮចម្លើយគេដំបូងតែក៏ព្រមរីករាយមកវិញជាមួយ សម្ដីវែងអន្លាយរបស់គេ។
"គ្មានថ្ងៃនោះទេថេយ៍!យើងនិងមិនដេញអូនទៅណាឆ្ងាយពីយើងឡើយ" ជុងហ្គុក ចង់បានន័យថានាងនិងមិនមកវិញទេ បើទោះមកវិញក៏គ្រប់យ៉ាងមិនអាចដូចដើមដែរគ្រប់យ៉ាងគឺកន្លងហួសច្រើនឆ្នាំហើយ បើគិតមកដល់ពេលនេះវា១៥ឆ្នាំហើយ គ្រប់យ៉ាងមិនអាចបកក្រោយ នាយមិនអាចឲការឈឺចាប់ដដែលៗកើតឡើងម្ដងទៀតទេ។
"អឹម!!" ថេយ៉ុង មិននិយាយអ្វីគេត្រឹមញញឹមនិងអោនមកថើបនាយម្ដងទៀតដោយការស៊កអណ្ដាតចូល លូកជ្រែកទៅរកជាតិផ្អែមចេញពីបបូរមាត់មួយនោះ ការថើបដ៏ផ្អែមល្ហែមផ្ដើមចេញពីការពេញចិត្តរាងខ្លួនវាក៏បណ្ដាលឲក្ដៅក្នុងខ្លួនរើឡើង ការថើបថ្នមៗមុននេះប្រែក្លាយជាការថើបយ៉ាងរោលរាល រហូតដល់ដងខ្លួនជុងហ្គុកត្រូវហើបឡើងចូលទៅទ្រោបលើកាយតូចផ្ដួលឲគេគេងក្រោមទ្រូងនាយម្ដង។
"អឹម!!អ្ហេស..ហឹម!!" អណ្តាតក្ដៅសើមលូកកែវពពាក់ពពូនគ្នារហូតហូរទឹកមាត់កក្លាក់ ជុងហ្គុកដកមុខចេញសម្លឹងមើលទឹកមុខក្រហមទុំរបស់ក្មេងក្រោមទ្រូងដោយអារម្មណ៍រោលរាល សឹមអោនមុខមកថើបគេម្ដងទៀត ថើបបង្ហូសពីផ្ទៃមុខកាត់ដល់សៀតផ្កា ចុងអណ្តាតក្ដៅសើមលូកចូលលិឌទងត្រចៀកថេយ៉ុងចុះឡើងដៃមឹកទាំងពីនៅមិនស្ងៀមលូកស្ទាប់ច្របាច់សព្វកាយគេ។
"លោកម្ចាស់អ្ហា៎..អ្ហាស៎សៀវណាស់ អឹម!!" ថេយ៉ុង ហើបមាត់ថ្ងូថ្ងួចតិចៗក្បែរត្រចៀកនាយខណ: ឯនាយកំពុងថើបឈ្មុលពេញសាច់កញ្ចឹង.កគេបឺតជញ្ជក់រហូតដល់មានស្នាមក្រហមជាំដុំៗទើបនាយងើបមកបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់តូចមានមន្តស្នេហ៍នោះម្ដងទៀត។
"ស្អាត!ស្អាតពេកហើយកូនម្ទេសតូច~អូនទាក់ទាញយើងណាស់ ទាក់ទាញគ្រប់កាយវិការតែម្ដងហើយហឹ្ហម!!!"ជុងហ្គុក ងើបមុខសម្លឹងទៅរាងកាយតូចស្រឡូនដែលកំពុងគេងអាក្រាតកាយនៅចំពោះមុខនាយ ទទួលស្គាល់ថារាងកាយគេពិតជាទាក់ទាញនាយណាស់ ប្រុសដែលនាយបានដេកជាមួយមិនបានមួយជំនិតគេផង។
"លោកម្ចាស់~" ថេយ៉ុង ងាកមុខចេញហៅនាយទាំងអៀន។
"ហ្ហឹម? បាទកូនម្ចេសតូច?" ជុងហ្គុក តបដោយសំឡេងស្រទន់តែធ្ងន់ព្រោះភ្លើងតណ្ហាកំពុងតែចង់ផ្ទុះចេញក្រៅហើយ តែនាយចង់នៅប្រណេកប្រណាក់ជាមួយកូនម្ទេសតូចមួយនេះសិន។
"អូនអៀន~" ថេយ៉ុង តបតិចៗងើបរុលខ្លួនចូលមកពួនក្នុងដើមទ្រូងនាយ អោយជុងហ្គុកលាន់មាត់សើចដៃពោពេញដោយសរសៃរនិងស្នាមស្នាក់ទម្លាក់ចុះអង្អែលច្របាច់លើត្រគៀលមូលឃ្លុំនោះតិចខ្លាំងតាមអារម្មណ៍ ឲអ្នកខាងនោះប្រឹងទប់ឡើងរឹងខ្លួនដៃតូចៗលើកមកចាប់ដើមដៃនាយទប់អារម្មណ៍ស្រើបស្រាល។
"អ្ហឹម!!អ្ហាក៎-អ្ហា៎អ្ហឹកៗលោកម្ចាស់" ថេយ៉ុង ខ្ញាំដើមដៃនាយខ្លាំងៗនៅពេលម្រាមដៃមួយបានចូលទៅក្នុងច្រកតូចចង្អៀតរបស់ខ្លួនធ្វើការដកចេញចូលក្នុងនោះ។
"ត្រៀមខ្លួននិងបំពេញគ្រប់យ៉ាងអោយណា?"
"អ្ហឹម!!បាទអ្ហា-អ្ហាៗអ្ហឹក!"
ភាគ:25 "កូនម្ទេសតូច"
Start from the beginning
