Ormandaki Avcı 1: Vampir'in Aşkı (Düzenleniyor)

2.5-Vampir Ve Elf-

Ormandaki Avcı'nın yirmi beşinci bölümüne hoşgeldiniz umarım beğenirsiniz bol bol yorumlarınızı bekliyorum şimdiden iyi okumalar dilerim 💫

Hayat durmuştu benim için. Zaman kavramını yitirmiştim sanki. Vücudumdaki onca acı Kara gözlere baktığımda dinmişti. Kendimi dünyadan soyutlanmış başka bir evrende gibi hissediyordum.

Salver'a gelmiştim. Ama ben onu böyle görmek istememiştim.

Bana öyle bir bakıyordu ki çok korktum. Ama ona güveniyordum. O bana zarar vermezdi. Gözümden akan yaşlara bir son verdim. Güçlü olmalıydım. Bana zarar vermezdi.

Odaya yavaş adımlarla girdim.

"Gelme.." diye fısıldadı. Kanımın kokusunu alıyordu. Ve kanım, elindeki adamın kan kokusundan daha cezbediciydi. Bana zarar vermek istemiyordu ama kendine engel olamayacaktı.

Bir adım daha atınca gözlerini kapattı. "Lütfen Veronica." dedi bu kez. Açık yaram yüzünden kanım ona daha çok kokuyordu.

O bir vampirdi. Ben bir vampirin evinde mi kalmıştım? Ben bir vampir ile mi mektuplaşmıştım?

Yutkundum. Biraz daha onlara yaklaşınca Salver'ın gözleri öyle bir renk oldu ki geriye dönüp koşmaya başladım. Bu rengin anlamını biliyordum. Eğer bir elfseniz ve karşınızdaki vampirin gozleri koyu kırmızı renk aldıysa arkanıza bakmadan kaçmalıydınız. O ise arkamdan gelmeye başlamıştı.

Ben daha odadan çıkmadan beni yakaladı. Fazla güçlüydü. Korkudan bacaklarım titremişti ve bedenimi ayakta tutamıyordu. Yere düşünce Salver üzerim eğildi. Ellerimi kaldırıp omzuna koydum. Ağlıyordum.

Ağzının kenarından kanlar akmıştı. Güzel dudaklarına kan yakışmıyordu.

"Salver.." diye fısıldadım. Şuan kanımın son damlasına kadar bütün kanımı içmek istiyordu ama kendini zor tutuyordu. Yine de ellerimi omzuna koymasam şuan belki de işim bitmişti. İkimiz de birbirimizin gözlerine kenetlenmiş bakıyorduk. Gözlerinde diğerlerinden farklı birşey vardı. Diğerlerinin gözlerinde sadece renk ve göz bebeği görüyordum. Ancak Salver'da...

"Salver lütfen.." dedim. Sesim fazla güçsüz ve aciz çıkmıştı. "Ölmekten korkuyorum. " diye fısıldadım. Hıçkırarak ağlamaya başladım. Hala aynı bakınca gözlerimi kapattım. Sanırım ölecektim. Yaşamak için geldiğim yerde ölecektim. Salver beni öldürmezdi ama vampir Salver öldürebilirdi. Çünkü bu onun doğasında vardı.

Ancak o an başka birşey oldu. Ölmek yerine yeniden doğdum.

Salver eğilip kolları ile beni sardı. Buram buram kan kokusu burnuma gelse de şok içindeydim. Siyah saçları yüzüme değiyordu. Kendimi huzurlu hissediyordum. Sanki evimdeymişim gibi...

Salver benden ayrılınca kanamış olan yarama baktı. Kaşlarını çatarak yüzüme baktı. "Yoldayken saldırıya uğradım. " dedim. Anladım dercesine başını salladı. Ben yüzüne yaramazlık yapmış çocuk gibi bakarken elini bacaklarımın altına ve sırtıma koyarak beni kucağına aldı. Onun kolları arasındayken kendimi yeni doğmuş bebek gibi hissediyordum.

Gözlerimi kapatıp ihtiyacım olan dinlenmeyi vücuduma sundum. Kapı açılma sesleri duysam da Salver'ın göğsünün inip kalkması ve yorgunluğum yüzünden umursamıyordum.