"...."

"အဲ့ဒီ​တော့ ကိုကိုက မမကို လိုက်ပိုးပမ်းတာမရခဲ့လို့များ.."

စန်းကျီက တဖန်ပြန်​တွေးကြည့်လိုက်ရင်း ;

"​နောက်​တော့မှ ​နောက်တစ်​ယောက်​ပြောင်း....."

သူမ၏စကားမဆုံးခင် စန်းရန်က ရုတ်တရက်မတ်တပ်ထရပ်လာပြီး ;

"​ရှောင်​ကွေ"

စန်းကျီက ​နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်၍ ;

"ဘာလဲ?"

"သွားမယ်"

စန်းရန်က ဆိုဖာ​ပေါ်မှ အ​ပေါ်ထပ်အင်္ကျီကိုလှမ်းယူရင်း ;

"မင်းကို ပြန်ပို့​​တော့မယ်"

စန်းကျီက အတင်း​ပြော၍မပြီး​သေးသဖြင့် အမူအရာကမှုန်မှိုင်း​နေ၏။

"ညီမ​လေး ခဏ​လောက်ထပ်​နေလို့မရဘူးလား"

"မင်းပဲ အိမ်စာ အရမ်း​ပြန်​ရေးချင်​နေတာဆို"

စန်းရန်က ကုတ်အင်္ကျီကိုဝတ်လိုက်ပြီး​နောက် ဘီယာ​သောက်ထား​သော​ကြောင့် အိမ်တံခါး​သော့ကိုသာလှမ်းယူလိုက်၍ ;

"​လေကျယ်ရုံသက်သက်ပဲလား"

"...."

စန်းကျီက မတတ်နိုင်သည့်အဆုံးတွင်

"ရိဖန်ကျဲ..​နောက်တစ်​ခေါက်မှ​တွေ့မယ်​နော် ၊ ညီမ​လေး သွား​တော့မယ်"

ဝိန်းရိဖန် ;

"ဟုတ်ပါပြီ..လမ်းမှာ ဂရုစိုက်​နော်"

------

အိမ်ရာထဲမှထွက်လာသည်နှင့် စန်းရန်က တက္ကစီတစ်စီး လှမ်းတားလိုက်၏။

စန်းကျီက ကား​ထဲသို့အရင်ဝင်သွားခဲ့ပြီး လုံခြုံ​ရေးခါးပတ် ပတ်လိုက်ပြီး​နောက်

"ကိုကို..ညီမ​လေးခံစား​နေမိတာ​လေ ကိုကိုက​ ရိဖန်ကျဲကိုဆို ​ကောင်း​ကောင်းမဆက်ဆံသလားလို့ ၊ မမကဖြင့် အကျင့်​ရော သ​ဘော​ရော​ကောင်းတယ်မဟုတ်ဘူးလား ၊ စကား​ပြောရင်လည်း သိမ်သိမ်​မွေ့​မွေ့​လေးနဲ့"

စန်းကျီအ​နေဖြင့် စန်းရန်၏သူငယ်ချင်းများနှင့်​တွေ့ဆုံဖူးသော်လည်း အားလုံးမှာ ​ယောက်ျား​လေးများချည်းသာဖြစ်သည်။

First Frost [ ဘာသာပြန် ]Where stories live. Discover now