On dakika sonra Emre de çıktı mağazadan. Beraber tekrar el ele tutuşarak merdivenlere yöneldik. Yemek katına geldiğimizde pizzacıya yöneldik hemen. Boş bir masa bulup oturduk. Bugün avm boştu. Siparişimiz gelince yemeğe başladık. Ben utançtan konuşamıyordum bile. "Burdan sonra eve gidelim işimiz var" dedi gülerek. Kafamı kaldırdım. Gözlerimi büyüttüm. "Ne işi?" Dedim korkarak. Daha yeni yapmıştık nasıl tekrar isteyebilir ki? Yanıma iyice yaklaştı ve konuşmaya devam etti "Ben senin içine hiç girememiştim bugün gireceğim" dedi sırıtarak. Etrafıma korku dolu bakışlar attım. Eğer biri bizi duyduysa ölebilirdim. "Hadi eve gidelim" dedi. Elimden tutup hızlıca kaldırdı. Yemeklerimizi bitirmiştik zaten.
Araba durduğunda geldiğimizi anladım ama ben utançtan ve yapacağı şeylerden korktuğum için inmedim. Kapımı açtı ve beklemeye başladı. İki dakikadır oturduğum için beni sırtına attı ve eve doğru yürümeye başladı. "Emre!" Diye bağırdım. Eve girince merdivenleri atlatıp hemen odaya girdi. Beni yatağa atıp üstümü çıkardı. Aslında bende istiyordum fakat ilkimdi acıyacak olmasından korkuyordum. "Eğlenmek iyidir bebeğim"dedi ve elindeki kelepçeleri yatak başlığına taktı, daha sonrada ellerime geçirdi. Gözlerim şaşkınlıkla büyüdü.
YOU ARE READING
Ateş Parçası+18
Non-FictionTuttukları eller artık kan içinde olan iki genç. Birbirlerine ayrı düşmüş hayatları kana bulanmış. "Nerdesin kimlerlesin bilmiyorum,ama yemin ederim çok özledim" Kendi kendime konuşurken telefonuma yabancı numaradan bir mesaj düştü. 44***: kalbindey...
