TAKINTI

1. Bölüm

Medya (Atlas)

Hayatta her zaman başımıza iyi şeyler gelmezdi. Bazen ailemiz dediğimiz insanlar hayatımızı istemediğimiz şekilde etkiler. Sonunu bilemediğimiz karmaşık bir hayata sürüklerdi. Benim de ailem beni tamamen başka bir hayata dahil edip kendi çıkarları için benden vazgeçmişti. Bugün sevmediğim bir adamla beni zorla evlendireceklerdi. Evleneceğim adam 40 yaşında 2 çocuklu biriydi. Bense daha yeni 20 yaşına girmiştim. Sırf zengin olduğu için beni düşünmeden o adama verdiler. Akşam dini nikah kıyılacaktı. Yatağımda duran beyaz Elbiseye baktım. Gelinlik bile değildi çünkü Evleneceğim adam bunu ayıp olarak görmüş giymemi istememişti. Doğrusu gelinlik veya başka bir elbise benim kefenimden başka birşey olamazdı.

Odada tur atarken akşam olmasına az kalmıştı. Birazdan o adam gelip beni alacaktı. Anneme yalvarsam da tek
dediği "baban ne derse oydu."

O adamdan zorla istemediğim bir hayata dahil olmaktan korkuyordum. Bugün tek kurtuluşum olan yolu seçecektim. Buradan kaçacaktım yoksa istesemde buradan bir daha kurtulamazdım. Aklıma gelen isimle hemen elime telefonu aldım. Sahra onu aramalıydım. İstanbul'da yaşıyordu çocukluk arkadaşıydık yanına gelmemi çoğu kez söylese de buna cesaret edememiştim. Ama şimdi tüm cesaretimi toplayıp hemen hatırladığım numarasını yazıp aradım.

Çalan telefon ile korkarak kapıyı kontrol ediyordum. Telefonumun olduğunu öğrenirlerse benden hemen alacaklardı. Bu yüzden dikkatli olmam gerekiyordu.

"Alo kimsiniz?" Sesini duymam ile yüzümde bir gülümseme oluştu.

"Sahra benim Efsan."

"Efsan nasılsın iyi misin?"

"Sahra beni zorla 40 yaşında 2 çocuklu bir adamla evlendirecekler."

"NE! Kızım sen ne diyorsun bunu nasıl yaparlar?"

"Sahra bana yardım et. Ben evlenmek istemiyorum."

"Efsan acilen senin İstanbul'a gelmen gerekiyor."

"Biliyorum ama nasıl geleceğim? çok korkuyorum Sahra."

"Korkma. Benim geçici olarak oraya gelen bir arkadaşım vardı. Bugün şansa geri dönecekti. Ona haber vereceğim seni benim yanıma getirecek."

"Tamam lütfen Sahra beni buradan kurtar."

"Söz veriyorum seni kurtaracağım Efsan. Telefonun yanında hep olsun ben sana haber vereceğim." Yaklaşan sesler ile korkuyla titredim.

"Tamam bekliyorum." Hemen telefonu kapatıp pantolonumun içine soktum. Korkuyla titrerken kapı hızla açılmıştı. Babam içeri girip etrafı kontrol etti.

"Niye hazır değilsin sen?"

"B-Ben hazırlanıyorum."

"Çabuk ol kırmayayım bacaklarını. Birazdan damadım seni almaya gelecek beni mahcup etme." Babam iğrenerek bana son kez bakıp odadan çıktı. Ben bildim bileli o her zaman benden nefret ederdi.

Gözyaşlarımı silip yatağa oturdum. Pişman değildim. Buradan ve bu evlilikten kurtulacaktım.

Telefonumun çalmasıyla hemen açtım.

"Efsan arkadaşımla konuştum. Seni yanıma getirecek. Şimdi gizlice kimseye görünmeden sizin evin arkasındaki kulübeye geç oraya siyah bir araba gelip seni alacak sonra da İstanbul'a getirecek."

"Sahra çok Teşekür ederim senin hakkını nasıl ödeyeceğimi bilmiyorum."

"Saçmalama biz arkadaşız hadi Çabuk ol."