Ateş Parçası+18

20: Sarıl Bana!

Eve gelmiş öylece Emre ve Ben koltukta oturuyorduk. Ablamlardan haber beklemekten başka hiç birşey yapmıyorduk. Gözyaşlarım arada bir akıyor,sessizlik hıçkırıklarımla bozuluyor. Emre sadece gözlerini bana dikmiş yorgunlukla bana bakıyordu. Emre'ye kafamı çevirdim ve burukça gülümsedim. "Emre" dedim fısıldar gibi. Kafasını sağ omzuna yatırdı. "Lütfen sarıl bana" dedim tekrar gözyaşlarım akarken. Emre hızla bana doğru iki adımla geldi. Beni kucağına aldı ve ilk kendi koltuğa yattı, daha sonra da beni üstüne çekti iyice. Kendimi bir kedi gibi ona daha çok soktum. Kokusu insanı rahatlatacak en iyi şeydi. Şakaklarıma öpücük kondurdu yavaşça. Bende ellerimi yanaklarına uzattım. Başımı yüzüne çevirip dudaklarına çok yumuşak bir öpücük kondurdum. Bir elini belime diğerini ise saçlarıma koydu. Yavaş yavaş okşamaya başladı. Gözlerim bir süre sonra kapanmaya başladı.

Uyandığımda yine aynı yerde olmak beni mutlu etmişti. Emre'nin dudağına öpücük kondurup ayağa kalktım. Baya yorgundu uyusa iyi olurdu. Lavaboya doğru adımladım. Lavabonun kapısını açıp içeri girdim. Balım dayımlarla beraberdi onu bugün tekrardan yanıma alsam iyi olurdu. Elimi yüzümü yıkayıp tekrardan lavabodan çıktım. Bağırış sesleriyle irkildim. Emre'nin sesiydi. "Alara!" Galiba beni göremeyince endişelenmiş olmalıydı. Hızlıca merdivenleri atlayıp Emre'nin yanına koştum. "Burdayım bebeğim!" Dedim yanına uzanarak.