Ateş Parçası+18

21: Silahlar

Belliydi,travma falan mı yaratmıştım acaba? Boynumu öpüp kokluyordu. Bende saçlarını okşayıp daha da sakin olmasını sağlıyordum. "İyi misin Emre?" Dedi gülümseyerek. Başını salladı ve beni kucağına aldı. "Emre yürüyebilirim ayaklarım tutuyor!" Dedim gıcık bir ses tonuyla. "Banane sen benim bebeğimsin" Odaya doğru ilerliyorduk. Odaya girer girmez koşar adımlarla kucağındaki benle yatağa atladı. Kafamı çarpmayayım diye tutuyordu. Tam gülerken dudaklarıma saf bir öpücük kondurdu. Üstüme eğilirken nefes alışlarım hızlanıyordu. Gözlerimi kapatıp anın tadını çıkarmak istedim. Bütün acılarımı unutup mutlu olmak istedim. Birden patlayan silah sesleri ile çığlık attım. Emre beni kucağına alıp tuvalete girdi. Kapıyı iki kere kitleyip beni yere oturttu. "Bebeğim korkma sakin ol!" Dedi bağırarak. Sakin olmaya çalışıyordum çünkü bu mermilerden birinin Emre'ye gelebileceğini düşünüyordum. Emre birden yanımdan ayrılınca ağlamaya başladım. Emre kapıyı açıp anlık hızla birden çıktı. Peşinden gitmek ile gitmemek arasındaydım. Kötü düşünceleri beynimden atmaya çalışırken yakından gelen silah sesiyle çığlık attım. Hızlıca tuvaletin kapısını açıp çıktım,odadan da çıkınca var gücümle aşağı indim. Emre iyiydi ama rehin almışlardı. Hayatımın bittiğine inanmaya başlamıştım. Emre öylece durmuş bana bakıyordu ama gözleri farklıydı. Kaç kurtar kendini dercesine. Ama yapamazdım, hayatımın en önemli insanını ölüme terk edemezdim. Öne doğru adım atmak istedim ama Emre'nin kafasındaki silah daha sert bastırılmaya başladı. Korkudan tir tir titriyordum.