Misafir kız (Mahalle hikayesi) [ASKIDA]

12- Ürperti

Ben geldim aşklarım!

Nasılsınız bakalım?

Bölüme geçmeden önce vote atmayı unutmayınız!

Ve tabii ki yorum yapmayı da...

BOL BOL YORUM YAPIN LÜTFEN!!!!

Yıldıza bastıysak okumaya geçebiliriz.

Keyifli okumalar...

İnsan bazen kendine bile hâkim olamaz. Duygularını yönetemez, hatta bazen sözlerini bile yönetemez ve insandan bağımsız çıkar ağızdan.

Aşk mesela. Ne zaman ve ya nasıl sizi bulacağı tahmin edilmiyor, bilemiyoruz. İlk görüşte aşık olanlar da var, yıllardır tanıdığı birine birden aşık olan da. Veyahut zamanla filizlenen hisler de.

Aşkın sizi nasıl bulduğu önemli olmuyor bazen. Ama bazı hisler vardır ki insan aşk zanneder, yanılır.

Aşık olduğunuz insan ile tam aşık olmalık insanlar tamamen farklı şeylerdi. İşte tam burada yanılmıştı Esma. Onun için Şahin tam aşık olmalık biri gibi görünmüştü gözüne.

Uzun boyuyla, kalıplı vücudu, korumacı yapısı, erkeksi tavırları ve orman yeşili gözü. Şahin, Esma için tam aşık olmalıktı. Ama aşık olduğu insan değildi.

Duygular insanı çok yanıltıyordu. İnanmak istediğine inandırır ve gerçekler ile aranıza bir perde çekerdi.

Bu konuda ise Duygu açmıştı gözünü Esmanın. Fikirlerini söylemiş, hislerini gözden geçirmesini rica etmişti.

İlk başta Duygunun söylediklerine karşı çıkıp, reddetse de zamanla hak vermişti Duyguya. Nasıl ki Esma kısa zamanda aşık olduğunu düşündüyse, kısa zamanda da yanıldığını anlamıştı.

Bir balon misali sönmüştü içindeki duygular. Bu kadar kolay mıydı yani? İnsan birini gerçekten seviyor ise, ona yürekten bağlı ise bu kadar çabuk biter miydi içinde yer alan hisler?

Sanmıyordu...

Aşk bu kadar basit olmamalıydı Esma için. Öyle düşünüyordu. Aşk onun için yüce bir histi. Aşk bir insana sunabileceğiniz en güzel şeydi. Ve bu kadar mucizevi duygu bir anda oluşup, bir anda yok olmamalıydı.

Eğer böyle bir şey olmuşsa zaten hiç aşık olmamış, sevmemiş demekti.

Yani Esma, aslında hiçbir zaman Şahin'e aşık olmamış, ona içinde bir sevda beslememişti....

Esmanın eskiden Şahin'e karşı hissettiği tek duygu sadece minnet duygusu ve hayranlıktı. Bunu tam şuan kapı önünde ona bakan yeşil gözlere bakınca daha net anladı.

Esma karşında duran ve bir zamanlar sevdiğini sandığı adama baktı. En ufak bir duygu kırıntısı hissetmiyordu. Ne heyecan, ne mutluluk, ne de başkası. Hissettiği tek şey ise...

Boşluk.

" Ne hakkında?" Diye sordu sabit tuttuğu sesiyle. Şahin gülümsedi Esmaya. Yüzünde kendinden emin bir ifade vardı. " Seninle benim hakkımda." Esmanın bakışlarına merak tohumları yerleştiğini gören Şahin konuşmaya devam etti. " Akşam dışarı çıkalım mı birlikte? Dolaşırız, ardından yemek yer konuşuruz."

Esmanın şaşkınlığı Şahin'in söyledikleri ile iyice arttı. Gülümsemeye çalıştı nezaketen. " Müsait değilim, Duygu ile planımız vardı üzgünüm. Burada konuşsak?" Dedi. Şahin'in umutları söner gibi oldu, lakin vazgeçmeye niyeti yoktu.