Ben ve o

Karanlığımın içindeki yalnız ben

hikayemin nasıl başladığını eminimki bir çoğunuz merak ediyosunuzdur ama malesef bu hikaye yeni başlayan bi hikaye değildi, çocukluğumdan beri hayata olan öfkem, nefretim asla dinmeyecek şekildeydi. Babam beni terk ettiğinde 3 yaşında, annemin onca servet içinde sırf babamın özlemine dayanamayıp kendini astığında 10 yaşındaydım. Evet annemin babası yani büyükbabam türkiyenin sayılı milyarderlerindendi onu hiç görmedim bile ben doğmadan önce ölmüş ve servetini tek çocuk olan anneme devretmişti neden karısı değildi peki? Karısını onu aldattığı için öldürdü ve parası sayesinde bu lanet servet sayesinde başka birini satın alıp cinayeti onun üstüne yıkmıştı evet tam olarak hayata karşı öfkem bu şekildeydi annem yapıcağını bildiği için 2 adam tutmuştu 18 yaşına gelince onlarda beni terk edecekti o evde 10 yaşımdan 18 yaşıma kadar hayatı öğrenerek yaşamamı bekliyordu zordu param sayesinde herşeyi satın alabilirdim ama bi anne yüreğini? Asla.

17 yaşıma kadar hayatım boyunca evden çıkmayı tercih etmeyen yaşantısını sadece hazır yiyeceklerle sürdüren müzik eşliğinde resim yapan bir genç kız olarak geçirmiştim o kocaman 12 katlı evde benim için tek kat odamın ve mutfağın olduğu kat gibiydi telefonumda tiktok uygulamasında gezinirken anne ile ilgili garip bi video çıktı önüme sebepsiz yere hayatımda ilk kez duygulanmıştım belki hayata nefretle bakan ben ilk kez ağlıyordu? Garipti oldukça garip nedense bir gaflet beni annemin odasına gitmemi onun yatağında yatmam konusunda dürtmüştü yapacakmıydım? O odaya 7 yıldır girmemiştim korkuyordum ama bunu kendime dahi olsa belli edemezdim girecektim onca senenin acısını anne kokusunu çıkaracaktım yavaş ve bi o kadar temkinli adımlarla çıktım odaya odada hala annemin kokusu ve anıları duruyordu her yaşanmışlık bu odadaydı

Kapının eşiğinden girerken ruhumu bırakmış 10 yaşımdaki halime dönmüş gibiydim çektim odanın kokusunu tüm vücuduma dolacak kadar yattım yatağa ne kadar süre uyudum kaç gün geçmişti bilmiyorum ama hayatımın en huzurlu uykusuydu belki, gözümü ilk açtığımda parlak dışı zümrütten ve elmastan kaplı olan bi sandık ilişti gözüme. Hayatımda bu sandığı görmediğime bi o kadar emindim merakıma yenilcekmiydim yenildim açtım sandığı içinde benim ve babamın fotoğrafları bir küçük not duruyordu.
Notu başta okumak istemedim hızlı hareketlerle resimleri inceliyordum herşeyi yerine kaldırırken notu açma dürtüsüne tekrar yenildim açtığımda gözlerime inanamaz bir şekilde dona kaldım notta yazan şeyleri okurken sebepsiz bi şekilde anlayamadım.