CHAPTER 20

128 2 0
                                    

FURKAN BEY

He took my wounded hand and placed it on his leg, at nagsalita na abutan sya ng first aid kit. Mabilis naman na tumalima ang isa sa mga staff.

"Tessekurler" sabi ko  after nya gamutin.

"Rica ederim" at tumalikod na sya.

Sinundan ko ng tingin ang likod nya hanggang sa mawala na sya sa paningin ko, at sya namang pagdating ni Yasimin na may makahulugang mga ngiti sa akin.

"Kiz, ikaw na talaga, imagine si Furkan bey pa ang gumamot sayo?"

"Eh, kim o?" tanong ko sa kanya.

"Alah, alah. Furkan bey, sya ang may-ari ng restuarant na'to"

Nanlaki ang mga mata ko ng marinig ko yon mula kay Yasimin.

"Paano na'to baka tanggalin nya ako sa trabaho dahil nakabasag kaagad ako" nag-aalalang sabi ko.

"Evet hayir, mabait naman sya at sabi nga nya aalalayan daw kita kaya ako napapunta dito, may naumpisahan ka na ba?" tanong nya sa akin at tiningnan ang mga hugasin ko.

"Yok" nahihiyang sagot ko sa kanya.

"Tamam, kiz. Tutulungan kita sa paghuhugas, pagod na rin kase ang mga bibig ko sa kakangisi sa mga customer" natawa ako sa sinabi nya.

Nagtataka si Yasimin sa akin bakit hindi daw ako marunong maghugas ng mga plato? Nag-imbento nalang ako ng ibang alibi.
Sinabi ko nalang na nasa culture ng Pilipinas na hindi pinapatrabaho ang mga teenager. Hindi ko alam kung naniwala sya.

"Cidi mizin?" tanong nya at syempre tumango ako, wala pa akong lakas ng loob para magkwento kay Yasimin kung sino ba talaga ako. Because i have nothing but a penny creature who is trying to belongs in nature.

Umiinit ang sulok ng mga mata ko pero pinipigilan ko ang wag maiyak.

Hindi na rin ako pinahugas ni Yasimin dahil malaki rin ang sugat ko, nahiya tuloy ako dahil nga first day ko sa work.

Bago mag-uwian ay pinatawag ako ng manager namin, kabado ako bente. Nanginig ang tuhod ko nang makaharap ko na sya.

"Kami Hanim" nasa credentials ko ang mga mata nya.

"Evet Ho-hocam" nanginginig at nauutal ako.

"Bring it to Furkan Bey" sabay abot nya sa akin ng credentials ko.

"Ama neden?" napaiyak na ako, kase takot na takot ako.

"Aglama, Kami Hanim" medyo nataranta ang manager sa pag-iyak ko kaya lumabas na ako at pumunta sa taas sa office ng boss namin, humugot muna ako ng malalim na hininga at bumuga para maibsan ang kaba ko.

Kumatok muna ako bago pinihit ang doorknob, nakita ko ang boss namin na nakayuko sa mesa nya at may binabasa. Sinenyasan nya ako na maupo nang mapansin nya na nakatayo pa rin ako sa harap nya.

"Here, sir." sabay lapag ko ng mga papel na dala ko sa mesa nya.

Iginilid nya muna ang kaninang mga papel na binabasa at ipinalit ang dala ko at tahimik nyang binubuklat isa-isa. Mariin ko syang tinitingnan habang kabado ako.

"You are a minor" sabi nya sabay sulyap sa akin na halos maihi na sa kaba.

"why did you enter here when you are a minor and you are not allowed to work yet? Are you aware that the business will be damaged by what you did? Give me a satisfied reason for exempting you."

Siguro in the name of survival ay kailangan ko ng sabihin sa kanya ang totoo, kaya ito na nga magkukwento na ako.

I told him a few stories that were true so that he would feel sorry for me and not kick me out.

MAKE ME A SLAVE: EL FARMA 2  (COMPLETED)Where stories live. Discover now