32: Ayrılık

228 3 4
                                    

Saatler geçmişti,herkes durgundu. Sadece sabah Emre'yle gülümsediğimi hatırlıyorum. Emre de bir köşeye sinmiş bacaklarını titretiyordu. Emre'nin yanına gidip elini tuttum,aniden elini çekince şaşırdım. Ayağa kalktı ve bileğimden tuttu sürüklemeye başladı. Şaşkınca bir an arkama baktığımda ablamlarda üzgün duruyordu,ne oluyordu burda?

Kapının önüne çıktığımızda bileğimi bıraktı. Gözlerimin içine bakmaya başladı. "Ben ayrılmak istiyorum" Cümleyi duyduğum an Dünya durdu gibiydi,ne duymuştum ben... Gözlerimin dolduğunu hissediyordum. "Ne saçmalıyorsun Emre!?" Bağırdığım an yanımdan geçip gitti,eve değil sokağa.. Peşinden koştum hemen ve önüne geçtim. "Ne saçmalıyorsun bak lütfen cevap ver!" Gözlerini kaldırıma sabitledi. "Başka birini seviyorum" Aniden başımın dönmesi ile yanımdaki arabaya tutundum,elleri koluma gelince bağırdım,"Uzak dur benden! Oyun mu oynuyorsun benle,seni bu kadar severken benimle oyun mu oynadın!" Ağzımı kapatmaya çalışıyordu fakat yanağına yediği tokat ile durdu. "Sana yengemle mutluluklar dilerim" göğsünden itip eve doğru yürümeye başladım. Arkamdan gelmeyecekti biliyorum. İnanmaya çalışıyordum, başka birini sevebilecek miydi cidden? Eve girip direk odama çıktım,her şeyi devirmeye başladım. Seslere abim ve Okan abim geldi. Duvarı yumruklamaya başladığımda abim belime sarıldı ve beni ablama doğru itti. "Kızım dur bi artık!" Ablamın bağırması ile yere çöktüm. "Bitti" Tek bir cümle kurabilmiştim sadece. Ablam saçlarımı öptü,Okan abimde elime bakıyordu. Kafamı elime eğdim,kanlıydı. Hafif kahkaha attım ve ayağa kalktım. Banyoya girip elimi yıkadım. Çokta bir şey yoktu, acıtmıyordu. En azından onun kadar.

Ateş Parçası+18Where stories live. Discover now