TAKINTI

27. Bölüm

Size güzel bir haber ile geldim aşklarım. Normalde 35. Bölüm takıntı için final olacaktı. Öyle yapmayı planlıyordum. Ama düşündüm ve sizler için bir karar aldım. Bence final için henüz çok erken bundan dolayı bu kararımı iptal ettim. Ve sezon finali yapmaya karar verdim. 35. Bölüm sezon finali olacak. Böylelikle yeni sezonda da güzel bir şekilde ilerleyeceğiz. Aklımda bomba gibi sahneler var hepsini yazmak için çok heyecanlıyım. Uzun bir zaman daha sizlerle birlikte yolumuza devam edeceğiz. Umarım hakkettiğimiz yerlere yakında ulaşıp daha çok büyüyeceğiz.❤️

Atlas'la sessizlik içinde yolculuğu bitirip eve gelmiştik. Araba durduğunda bakışlarımı ona çevirdim.

"Gerçekten benimle konuşmayacak mısın?" Atlas bakışlarını bana çevirip gözlerimin içine baktı.

"Sayende sinir hastası oldum. Yapma dedikçe üstüne gidiyorsun."

"Sana benzediğim içindir. Sonuçta üzüm üzüme baka baka kararır." Atlas gülmeye başladığında kaşlarımı çatarak ona baktım.

"Neye gülüyorsun?"

"Bana benzemen için psikopat olman gerekiyor." Baştan sona beni süzüp gözlerimin içine baktı.

"Ama ben karşımda hala küçük bir kız çocuğu görüyorum. Süt İçmeyi bekleyen sevimli bir çocuk." Atlas sanki küçük bir çocukmuşum gibi saçlarımı okşadığında sinirle ondan uzaklaşıp arabadan indim.

Atlas'ta arabadan inip yanıma geldi. Kollarımı sinirle birbirine dolayıp ona baktım.

"Benimle dalga geçiyorsun." Gözlerim dolduğunda Atlas kolumdan tutup sıkıca sarıldı. Başımı göğsüne yaslayıp saçlarımı öptü.

"Güzelim şaka yapıyorum. Hamilelik hormonlarından dolayı çok duygusalsın." Başımı göğsünden kaldırıp yüzüne baktım.

"Bir kere ben duygusal falan değilim." Gözlerim dolu bir şekilde bunu söylemem pek inandırıcı olmasa da Atlas inanmış gibi yapıp başını salladı.

"Tamam güzelim. Hadi eve geçelim." Birbirimizden ayrılıp eve doğru ilerledik. Kapı açıldığında abim ile göz göze geldik.

"Hoşgeldiniz."

"Hoşbulduk abi." Atlas'a döndüğümde konuşmadığını gördüm. Hala abime karşı mesafeli davranıyordu. Abimin bakışları benden Atlas'a döndü.

"Efsan bizi biraz yalnız bırakır mısın?" Abimin sözleriyle başımı sallayıp Atlas'a baktım. Alnımı öpüp içeri geçmemi işaret etti. İçeri girip kapıyı arkamdan kapattım.

♧

Samet kendini toplayıp karşısındaki adama baktı. Söze nasıl başlaması gerektiğini bile bilmiyordu.

"Yaşananlardan dolayı çok pişmanım. Herşeyi sana anlatmam gerekiyordu. Ama annem ve kardeşimle tehdit edildim. Onları kaybetmeyi göze alamadım." Atlas bakışlarını Samet'e çevirdi. Gözlerindeki pişmanlığı görüyordu.