"Günaydın karanlıklar prensesi" dedi bir ses ama kimsecikler yoktu etrafımda. Bir kız gördüm. O hayatımda gördüğüm en güzel kızdı. Ama bize hiç benzemiyor hatta tanıdığım hiçbir milletten gibi durmuyordu. Ve bir anda gözden kayboldu. "Bekle! Dur lütfen, gitme!" diye bağırdım. O gizemli kızı bulmak için yola koyulmuştum, taki kardeşim Laura, bunun aptalca bir fikir olduğunu söyleyene kadar... Aklın koymuştu, beni hiçbir yere göndermeyecekti ve onun kölesi olmam için beni zorlayacaktı. Ama unuttuğu bir şey vardı ben kayıp prensestim "KARANLIĞIN PRENSESİ" Hikayem daha yeni başlıyordu. Henüz çok toydum. Dünya hakkında neredeyse hiç bir şey bilmiyordum.
Laura'nın gözü dönmüştü, derin derin nefes alma seslerini duyuyordum. "neredeyim ben! Baba! Anne! Lütfen biriniz ses verin!" diye bağırıp çağırıyordum. Birisi ellerimi ve ayaklarımı bağlamıştı. Bir ses duydum "Sakin ol, güçlerini hepa ediyorsun." Adama çıkıştım " Sende kimsin! ve beni neden kaçırdın manyak herif!" adam tekrar konuşmaya başladı "ben Lucax tatlım, korkmana gerek yok." Ben hiçbir şeye anlam veremiyordum, kafam çok karışıktı. Lucax denen adamda kimdi, ve benden ne istiyordu. Arkasından Laura'nın sesi duyuldu. "yaptığın terbiyesizliğin cezasını çekiyorsun." ben sinirle konuştum "Sen Laura, ben senini-" ağzımı kapatmıştı. "şşşştt, daha fazla o lanet sesini duymak istemiyorum Kelly." Çok sinirlenmiştim.Biraz sonra yanımdan gülerek geçtiler. Birden cam kırılma sesi geldi. Sonra aşağı bir ip sarktı. Genç biradan ipten aşağı indi ve tam ben konuşacakken" sesiz ol" dedi. Saçları kömür siyahı, gözleri çekik teni beyaz bir adam. Ellerini ve ayaklarını çözüp "Hadi gidelim burdan" dedi sessizce beni belimden tutup iple yukarı çekti. Artık özgürüm, ama sormalıyım. "sende kimsin?" pat diye soru verdim. Hafifçe kıkırdadım. "ben Sky peki sen kimsin?" çok heyecanlanmıştım "ben Kelly" diyebildim zar zor. "neden buradasın?" hemen konuştum "sabah kalktığımda burda uyandım ve" sözümü bitirmeden o konuştu "çok güzel bir kız gördün değil mi?" İnanamadım. Bunu nerden biliyordu. "Evet" dedim. Ve yola çıkmıştık, yoldaydık o kızı bulmak için. Bunu öğrenmem biraz uzun sürmüştü ama olsun. Hava soğudu, rüzgarlar esmeye başladı. Sky hemen orada ceketini çıkarıp bana vermişti. Utanarak ceketi aldım. Bir ağacın yanında durduk,"Akşamı burada geçirelim" dedi. Doğrusu burası çok güzel çiçeklerle doluydu. Sky siyah bir laleyi saçlarıma taktı. Nedeni yoktu ama çok heyecanlanmıştım. "keşke bir çadırımız olsaydı, ben bir prenses olsaydım bize hemen bir çadır getirirlerdi"diyiverdim.Sky" sen benim prensesimsin" dedi. Kafayı yemek üzeriydim. Bir insan nasıl bu kadar sempatik ve kibar olabilir. Bana bir çadır yapmak için ceketini benden aldı ve bir kaç tane odun topladı, ve bana gerçekten bir çadır yapmıştı. Ama bir sorun vardı. Çadır tek kişilikti. Sky'a baktım" bana öyle bakma tabi ki sen çadırda yatacaksın"
dedi. Sky'a baka kalmıştım. O çok tatlı ve nazikti. Akşam olduğu için çadıra girdimAma kardeşim Laura'yı hiç hesaba katmamıştım...
