ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် ဂျောင်ကုကိုပြည်တွင်းအနှံ့လိုက်ရှာဘေမဲ့လုံးဝမတွေ့လို့ ပြည်ပခရီးစဥ်တွေထဲ
လိုက်စုံစမ်းတော့လဲ ဂျောင်ကုရဲ့ပြည်ပထွက်ခရီးစဥ်ကမရှိထား~
"ဘယ်တွေသွားနေတာလဲကလေးရယ် ကိုကိုအရမ်းလွမ်းတာဘဲ~"
".............."
"ကိုကိုနောင်တရပါပြီကလေးရယ် ကိုကို့ဆီပြန်လာပါ~"
အခုဆို အိမ်လာတာနဲ့ သူ့ကိုအပြုံးတွေနဲ့ပြေးဖက်မယ့်
အကောင်ပေါက်လေးမရှိတော့သလို
သူ့ရင်ခွင်ထဲနေပြီး အလိုလိုက်ပေးဖို့နှုတ်ခမ်းတထော်ထော်နဲ့တောင်းဆိုတတ်တဲ့သူလဲမရှိတော့ထယ်ယောင်းရင်ကွဲရပြီ~
"တကယ်မသိတာပါceoရယ်~"
"ပြောပြပါဦးလေးရယ် ဦးလေးသိတာသေချာပါတယ်~"
လိုအပ်လာတဲ့အခါမှ ဂျောင်ကုရဲ့မန်နေဂျာဦးလေးကြီးကို
ရိုရိုသေသေဆက်ဆံတဲ့ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုဘယ်မှာရှိလဲအတင်းမေးနေတော့တာ~
"မသိဘူး ဦးလေးနဲ့တွေ့တာတောင်အဲ့နေ့ကနောက်ဆုံးဘဲ~"
"အဲ့တာဆိုဦးလေးနဲ့တွေ့ပြီး ဘယ်ကိုသွားလိုက်တာလဲ~"
"အဲ့တာလဲမသိဘူးtaxiငှားပြီးပြန်သွားတာဘဲ~"
*လွတ်လပ်သွားတဲ့ကလေးကိုပြန်ပြီးမချုပ်နှောင်ချင်နဲ့ပါတော့ထယ်ယောင်းရယ်~*
မန်နေဂျာဦးလေးကြီးကဘာတစ်ခုမှမပြောပြတော့
ထယ်ယောင်းလဲဂျောင်ကုသွားနေကျဂေဟာကိုသွားမေးတော့လဲဘာမှမသိရလို့ နောက်ဆုံးအပေါက်ဆိုးတဲ့အဒေါ်ကြီးဆီသွားရပြီ~
"ဘာလာလုပ်တာလဲ~"
"ဂျောင်ကုဘယ်မှာလဲခဗျားသိတယ်မဟုတ်လား~"
"သိလဲမသိဘူး သိရင်လဲမပြောပြဘူး
ငါ့အိမ်ကနေအခုချက်ချင်းထွက်သွား~"
"ဟူးး ခဗျာသိတာသေချာတယ် ပြောပြပါ
တောင်းပန်ပါတယ်~"
"မသိဘူးလို့ပြောပြီးပြီလေ ဂျောင်ကုဆိုတာ
မင်းနဲ့အမြဲအတူနေနေတာဘဲ ငါကဘယ်လိုသိမှာလဲ~"
ဘယ်သူ့ကိုမေးမေးမသိ ဘယ်မှာရှာရှာမတွေ့တဲ့ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုကိုဘယ်လိုရှာလို့ရှာရမှန်းတောင်မသိတော့~
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
