ဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းကိုပြန်လက်ခံပြီးနောက်
ထယ်ယောင်းအနားမှာဘဲကပ်ချွဲနေတော့တာမို့
အဒေါ်ကြီးတွေက တတ်လဲတတ်နိုင်တယ်ဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့~
"မပြောချင်ဘူးနော် ဂျောင်ကုတို့များ အခုတလော
ငါတို့နဲ့တောင် စကားလာမပြောတော့ဘူး~"
"မဟုတ်ပါဘူးအဒေါ်တို့ရယ် အိမ်အလုပ်လေးရှိလို့ပါ~"
"ဟုတ်တာပေါ့ အခုဆို အိမ်သားကနှစ်ယောက်ဖြစ်သွားပြီကိုး~"
"ဟာ~~မစကြပါနဲ့ဆို~"
"ဟားဟားး~"
အဒေါ်ကြီးတွေကဂျောင်ကုကိုတာစနေတာ
တကယ်ဆိုသူတို့ကလဲ မင်္ဂလာအတွက်အလုပ်ရှုပ်နေကြတာမို့
စကားတောင် ကောင်းကောင်းမပြောဖြစ်ကြ~
"ကိုကို~~"
"ဗျာ~"
"ဝက်သား သုံးထပ်သားကင်စားချင်တယ်~"
"အဲ့တာကseoulမှာသွားဝယ်မှရမှာလေကလေးရဲ့~"
နှစ်ယောက်သား ဂျောင်ကုရဲ့စျေးဆိုင်လေးမှာ
ထိုင်နေကြပြီး ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းရင်ခွင်ထဲမှာ
နှုတ်ခမ်းလေးစူလို့~
"ကလေးက စားချင်တယ်ပြောရင် ကိုကိုကဝယ်ကျွေးရမှာပေါ့ ဘာတွေပြောနေတာလဲ~"
"ဝယ်ကျွေးမှာပေါ့ ကလေးစောင့်နိုင်ဖို့ဘဲလိုတာ
စောင့်နိုင်လားပြော~"
"မစောင့်နိုင်ဘူး ဒီနေ့စားချင်တာ~~"
"အဲ့တာဆို ညနေသင်္ဘောလာရင်ကိုကိုတို့လိုက်သွားကြမလား
ဟိုမှာညအိပ်ပြီး မနက်မှပြန်လာကြမယ်လေ~"
"ဟင့်အင်း~"
"ဒါဆိုကိုကိုတစ်ယောက်တည်းလိုက်သွားမယ်
ဟိုမှာဝယ်ပြီးတာနဲ့motor boatနဲ့ပြန်လာမယ်လေ~"
"မသွားနဲ့ စိတ်မချဘူး~"
"ဒါဆိုရင် ကိုကိုကဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲပြော~"
"သိဘူး~"
ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းရင်ခွင်ထဲမှာနေပြီး
တစ်ရက်တည်းမရနိုင်တဲ့အစားအစာကိုတောင်းတကာ
စိတ်အလိုမကျဖြစ်နေတော့တာကြောင့်
ထယ်ယောင်းလဲ ဘာလုပ်ပေးရမှန်းမသိ~
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
