Melis'ten
O gün Alara'yı kanlar içinde gördüğümde beynimden vurulmuş gibi hissettim. Son anda yetişmiştik hastaneye. İyileşme sürecini beklemiştik. Kendini yaralayacak kadar üzülmüştü. Kendine yazık ediyordu.
Okan'dan
Kardeşime çok kızgınım, çünkü onu çok seven kızı kendi elleriyle ölüme itti. Resmen terk etti onu. Günlerdir ondan bile haber alamıyorum. Delirmek üzereyim artık. Alara'nın uyanmasını bekliyoruz hâlâ.
Nefes alamıyordum fazla, gözlerimi hastanenin tavanına bakarak açtım. Gözlerim çok ağrıyordu. Bir kaç kez gözlerimi kırpıştırdım. Hiç bir şey hatırlamıyordum. Kimse yoktu yanımda,tek başıma yatıyordum. Odanın kapısı açıldığında gözleri kocaman bakan ablam girdi. Gözlerim doldu hemen,yanıma geldi ve sarıldı. Canım acısada karşılık verdim. Ablam gözyaşları içinde bana bakıyordu. "Çok korktum aptal!" Sinirlenmişti bana,evet haklıydı. Hâlâ daha yaşadığım şeyin acısı geçmemişti ama yaşamaya zorunluydum.
Bir kaç saat sonra ablam yanımda uyuya kalmıştı. Okan abim ise mecburen eve gitti. Ben hâlâ uyuyamıyor öylece pencereden dışarıyı izliyordum. Kafamı sağa çevirip iyice yastığa koydum kafamı. Yaz mevsiminde esen rüzgar çok hoştu. Arada bir güzel kokular geliyordu,sanki parfüm gibi. Birden kapının açılması ile Okan abimin geldiğini düşündüm o yüzden bakmadım. Ağzıma tıkanan bez ile gözlerim yerinden çıkacak gibi büyüdü. Gözlerim kapanırken iki çift yeşil göz gördüm.
Ağrım vardı,her yerim ağrıyordu ve kendimi yaraladığım yerde acıyordu. Ellerimi oynatmaya çalışsamda sadece parmaklarımı oynatabiliyordum çünkü ellerim bağlıydı. Çırpınıyor bağırmaya çalışıyordum,ağzım ayaklarım ve ellerim bağlıydı. Kimin benle ne derdi olabilirdi!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ateş Parçası+18
Non-FictionTuttukları eller artık kan içinde olan iki genç. Birbirlerine ayrı düşmüş hayatları kana bulanmış. "Nerdesin kimlerlesin bilmiyorum,ama yemin ederim çok özledim" Kendi kendime konuşurken telefonuma yabancı numaradan bir mesaj düştü. 44***: kalbindey...
